Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη, η Κατερίνα Παπακώστα-Παλιούρα μάς μίλησε για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, για την ηρωίδα γιαγιά της, για το όνειρό της να γίνει πολιτικός και δικηγόρος αλλά και για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που ψηφίζεται εν μέσω αντιδράσεων στη Βουλή.

Εν μέσω απεργιών και σφοδρών αντιδράσεων ψηφίζεται στη Βουλή το νέο εργασιακό νομοσχέδιο. Η αξιωματική αντιπολίτευση σας κατηγορεί ότι με αυτό το νομοσχέδιο θα επιφέρετε την κοινωνική καταστροφή. Τι απαντάτε;

Καταρχήν θα πρέπει να επισημανθεί ότι το νομοσχέδιο για την εργασία δεν αποτελεί ελληνική πατέντα, καθώς ακολουθεί τον δρόμο της Ευρώπης και της κοινής λογικής. Ουσιαστικά αποτελεί παρέμβαση επικαιροποίησης της εργατικής νομοθεσίας, που δεν έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό από το 1982, ήτοι για περίπου 40 χρόνια. Συνδυάζει αναμφισβήτητα την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με την προστασία των εργαζομένων. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο το οποίο αφενός μεν δίνει νέες ευκαιρίες, δυνατότητες και επιλογές στον εργαζόμενο και αφετέρου επιχειρεί να αντιμετωπίσει χρόνια προβλήματα της αγοράς εργασίας.

Μπορείτε να μας πείτε πιο συγκεκριμένα τι προβλήματα επιλύονται και τι επιφέρει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στους εργαζομένους και στην αγορά εργασίας;

Δίνει λύση στα φαινόμενα της υποδηλωμένης και της αδήλωτης εργασίας, των απλήρωτων υπερωριών, της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, καθώς και τα φαινόμενα βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία, που έχουν έρθει με ένταση στο προσκήνιο. Η εισαγωγή δε της ψηφιακής κάρτας εργασίας, η αναβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή, η θέσπιση κανόνων για την τηλεργασία και του «δικαιώματος αποσύνδεσης», η θέσπιση μιας σειράς επιδομάτων, προκειμένου να ενισχυθεί στην πράξη η ισορροπία επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η θέσπιση της ελάχιστης εγγυημένης εργασίας σε κλάδους κοινής ωφέλειας κατά τη διάρκεια απεργιών, η διεύρυνση της λίστας των περιπτώσεων άκυρης απόλυσης δεν αποτελούν παρά ένα απτό δείγμα μεταρρυθμίσεων, που όχι μόνον δεν θα οδηγήσουν σε μία κοινωνική καταστροφή –όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ– αλλά θα οδηγήσουν σε μια κοινωνική εργασιακή ανάταση τόσο προς όφελος των εργαζομένων, όσο και προς όφελος της ίδιας της αγοράς.

Με το «καλημέρα» της κοινοβουλευτικής σας θητείας μπήκατε στα βαθιά και εννοώ πως σας όρισαν μέλος της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής για τον Νίκο Παππά. Τι αίσθηση σας άφησε η Προανακριτική;

Ευχαριστώ την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ που με έριξε στα βαθιά. Μιας και οδεύουμε λοιπόν πια προς την ολοκλήρωση των εργασιών της τελευταίας επιτροπής, μπορώ ξεκάθαρα να σας πω πως είναι πραγματικά λυπηρό, για το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα καταρχήν, αλλά και για την ίδια την υπόσταση των πολιτικών, να αναδύονται πρακτικές και πολιτικές σε αυτόν τον τόπο, οι οποίες φέρουν οσμή σκανδάλου και όχι μόνο δεν συνάδουν με τον θεσμικό ρόλο κυβερνητικών στελεχών, αλλά και αποδομούν επί της ουσίας τη σχέση εμπιστοσύνης που πρέπει να υφίσταται μεταξύ των πολιτών και των πολιτικών. Σεβόμενη, ωστόσο, το τεκμήριο αθωότητας του φερόμενου ως κατηγορουμένου, ήτοι του κ. Παππά, και αντιλαμβανόμενη πλήρως τη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται, δεν θα ήθελα να πω τίποτα περισσότερο παρά μόνον ότι τελικός κριτής θα είναι αναμφισβήτητα η ελληνική Δικαιοσύνη.

Η πορεία σας στην πολιτική ξεκίνησε από την Αυτοδιοίκηση. Πριν από είκοσι χρόνια, είχατε εκλεγεί νομαρχιακή σύμβουλος και ήσασταν τότε η μοναδική γυναίκα. Σας αρέσει να σπάτε τα στερεότυπα;

Νομίζω, κα Καραβοκύρη, ότι όλη μου η προσωπική, επαγγελματική και πολιτική διαδρομή δεν αποτελεί παρά έναν διαρκή αγώνα ενάντια στα στερεότυπα. Από μικρό παιδί δεν κάνω τίποτα άλλο, παρά να αγωνίζομαι και να μάχομαι με όλες μου τις δυνάμεις ενάντια στα όρια που πολλές φορές το ίδιο το σύστημα, η ίδια η κοινωνία, οι ίδιοι οι άνθρωποι θέτουν στον καθένα από εμάς. Και θα ήθελα να πω, στο σημείο αυτό ότι μπορεί το 2002 να κατάφερα να εκλεγώ ως μοναδική γυναίκα νομαρχιακή σύμβουλος στον νομό μου, τα Τρίκαλα, όμως ήμουν η μοναδική ανάμεσα σε 14 άνδρες. Ξέρετε, αυτό από μόνο του δεν ήταν και πολύ ελπιδοφόρο εκείνη την εποχή. Για να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι έκτοτε χρειάστηκε να διανύσουμε είκοσι ολόκληρα χρόνια, για να εκλεγεί επίσης στον νομό μας η πρώτη γυναίκα βουλευτής προερχόμενη από τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας.

Όμως έχουν αλλάξει πλέον οι ισορροπίες…

Η αλήθεια είναι, και το γνωρίζουμε πια όλοι αυτό, ότι μία γυναίκα ακόμη και σήμερα πρέπει να εργαστεί τις περισσότερες φορές πολλαπλάσια σε σχέση με έναν άνδρα, προκειμένου να αποδείξει την αξία της και να καταξιωθεί στη συνείδηση του πολίτη, είτε αυτό αφορά τον επαγγελματικό χώρο είτε τον πολιτικό. Η αρχή όμως έχει ήδη γίνει και είμαι πεπεισμένη ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στο να ισορροπήσουμε την κατάσταση.

Ποιο είναι το προσωπικό στοίχημα που έχετε θέσει για τον νομό Τρικάλων;

Τα στοιχήματα είναι πολλά. Άλλα μικρά, άλλα μεγάλα. Το όραμά μου θα σας έλεγα ότι είναι ο νομός μου –ο οποίος διαθέτει απίστευτα συγκριτικά πλεονεκτήματα, που έχουν σημείο αναφοράς τόσο τον τουριστικό τομέα, όσο και τον πρωτογενή παραγωγικό τομέα, τον δευτερογενή, τον πολιτιστικό και τον τεχνολογικό– να αποτελέσει τα επόμενα χρόνια ένα σημείο αναφοράς όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο.

Δεδομένου ότι δεν κατάγεστε από πολιτικό τζάκι, πώς αποφασίσατε να εμπλακείτε με την πολιτική;

Δύσκολη ερώτηση. Για εμένα η πολιτική είναι μια σπίθα στην ψυχή, μια δίψα με την οποία νομίζω ή γεννιέσαι ή δεν γεννιέσαι με αυτή. Αν και πιστεύω ότι αρχικά μάλλον είχα άγνοια κινδύνου. Πράγματι δεν προέρχομαι από πολιτικό τζάκι, αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημά μου διαχρονικά. Και αυτό, διότι πραγματικά δεν μου χαρίστηκε τίποτα ποτέ. Η αφετηρία εκκίνησής μου είναι αλήθεια ότι ήταν πάντοτε δυσχερής σε σχέση με τους περισσότερους συνυποψηφίους μου και συνεπώς έπρεπε να εργαστώ πιο σκληρά, γιατί ακριβώς δεν είχα να περιμένω τίποτα από κανέναν. Αυτό το γεγονός από μόνο του σε σμιλεύει και ή θα ραγίσει ή θα σε δυναμώσει.

Τώρα αισθάνεστε ότι έχουν δικαιωθεί ο αγώνας σας και η επιλογή σας;

Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, νομίζω ότι το γεγονός πως δεν υπήρχε μία οικογενειακή παράδοση να με «αβαντάρει» ή ένας ήδη προϋπάρχων μηχανισμός με έκανε πιο δημιουργική, πιο ελεύθερη, πιο εργατική και εφευρετική ενδεχομένως, πιο αποτελεσματική και τελικά πιο δυνατή.

Τι σημαίνει για εσάς επιτυχία;

Επιτυχία για εμένα σημαίνει να θέτεις στόχους στη ζωή σου, που πιστεύεις ότι θα σε πάνε έστω και ένα μικρό βήμα παραπέρα, και να τους πετυχαίνεις.

Ποιο ήταν το όνειρό σας όταν ήσασταν μικρή; Τι θέλατε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;

Όσο και αν θα σας φανεί απίστευτο αυτό που θα σας πω, από την Α’ Γυμνασίου ήξερα τι ήθελα να γίνω στη ζωή μου. Όταν με ρωτούσαν οι φίλοι μου λοιπόν τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω, τους έλεγα ότι θέλω να γίνω ή δικηγόρος ή πολιτικός. Νομίζω ότι η ίδια η ζωή τα έφερε έτσι τα πράγματα τελικά, ώστε και τα δύο μου όνειρα να γίνουν πραγματικότητα και νιώθω πραγματικά υπερήφανη και ευλογημένη γι’ αυτό.

Αν δεν κάνω λάθος γεννηθήκατε στη Σουηδία. Πώς προέκυψε αυτό;

Ο πατέρας μου, επειδή προερχόταν από μια πολύ φτωχή οικογένεια και ήταν και ορφανός από μητέρα, αναγκάστηκε από πολύ μικρός, παρά το γεγονός ότι ήταν άριστος μαθητής, να εγκαταλείψει το σχολείο, προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του. Αυτό τον οδήγησε σε πολύ μικρή ηλικία να φύγει μετανάστης στη Σουηδία και όταν παντρεύτηκε με τη μητέρα μου, παρέμειναν και εργάστηκαν εκεί για σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια. Έτσι, εγώ και τα αδέρφια μου γεννηθήκαμε στη Σουηδία.

Οπότε εσείς δεν γνωρίσατε ποτέ τη γιαγιά σας…

Δυστυχώς, δεν την γνώρισα ποτέ. Αλλά για εμένα ήταν ηρωίδα. Η γιαγιά μου, Παρασκευή Παπακώστα, δολοφονήθηκε κατά την περίοδο του εμφυλίου στη χώρα μας από τους αντάρτες, γιατί δεν ενέκυψε στα βασανιστήρια αυτών, προκειμένου να αποκαλύψει πού βρίσκονταν ο σύζυγός της και παππούς μου. Μητέρα ούσα 7 ανήλικων παιδιών, μεταξύ των οποίων και ο πατέρας μου, τα οποία και μεγάλωσαν ορφανά, επέλεξε τον θάνατο και να σώσει τον σύζυγό της και πατέρα των παιδιών της παρά την ίδια της τη ζωή. Αυτό το γεγονός και μόνο στα δικά μου μάτια και τη δική μου ψυχή έχει καταγραφεί ως ένας ύψιστος ηρωισμός.

Μεγαλώσατε στα Τρίκαλα. Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;

Από μικρό παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου να εργάζεται. Ως μαθήτρια, τα καλοκαίρια, βοηθώντας τους γονείς μου στις δουλειές τους. Ως φοιτήτρια, παράλληλα με τις σπουδές μου, βοηθώντας τον σύζυγό μου στην επιχείρησή του. Γνωρίζω από πρώτο χέρι τα καθημερινά προβλήματα μιας μικρής επιχείρησης. Μαζί με τον σύζυγό μου μάθαμε από νεαρή ηλικία ότι στη ζωή, εάν δεν ρισκάρεις, δεν προχωράς. Για να επανέλθω στο ερώτημα σας όμως, τα παιδικά και τα φοιτητικά μου χρόνια αργότερα είχαν πολύ διάβασμα και πολλή δουλειά.

Ποιο είναι το μότο που ακολουθείτε στη ζωή σας;

Πρώτα σε αγνοούν. Μετά σε κοροϊδεύουν. Μετά σε πολεμούν. Στο τέλος τους νικάς.

Η κόρη σας είναι πλέον στην εφηβεία και τώρα δίνει πανελλήνιες εξετάσεις. Πώς είναι η σχέση σας;

Η σχέση μου με την κόρη μου είναι σχέση ζωής. Είναι για μένα και τον σύζυγό μου ένα δώρο Θεού στην κυριολεξία, όπως άλλωστε νομίζω ότι είναι κάθε παιδί για τους γονείς του. Άργησε λίγο να έρθει στη ζωή μας, αλλά από την πρώτη στιγμή τη γέμισε φως, γιατί είναι η ίδια έτσι και αλλιώς γεμάτη φως.

Συνέντευξη στην Άννα Καραβοκύρη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 10