«Για να αλλάξεις κάτι, το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις είναι να αποτυπώσεις την πραγματικότητα. Δηλαδή να αποδεχτείς την ύπαρξη του προβλήματος». Αυτό είχε πει πριν από μερικά χρόνια σε μια συνέντευξή του ο ̶̶ούτε καν 40άρης ̶̶ υπουργός Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης και απέδειξε με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι όχι μόνο το πιστεύει, αλλά το κάνει πράξη λύνοντας προβλήματα που βασάνιζαν τη χώρα μας εδώ και 10ετίες!

Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο τύπος που κάποιοι λένε ότι είναι «μία κυβέρνηση μόνος του»;

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι ένας καθαρόαιμος κομπιουτεράς, «λιοντάρι» τόσο στο ζώδιο (μια και γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1983) όσο και στο έργο που έχει αναλάβει σε ένα υπουργείο, που μέχρι πρίν από λίγα χρόνια ήταν παντελώς… άχρηστο για τα ελληνικά δεδομένα. Λάκωνας στην (μακρινή) καταγωγή, μοναχοπαίδι, με πατέρα χειρουργό και μητέρα δικηγόρο, μεγάλωσε στα κάτω Πατήσια και τα μαθητικά του χρόνια τα πέρασε στο Λύκειο Πατησίων.

ΑΣΟΕΕ, Χάρβαρντ, ΜΙΤ

Από εκεί και πέρα ξεκίνησαν τα πτυχία! Και ήταν πολλά… Το πρώτο με αντικείμενο την Πληροφορική το πήρε από την –πρώην– ΑΣΟΕΕ, ενώ στα 22 του χρόνια συνέχισε τα μεταπτυχιακά του σε δύο από τα καλύτερα πανεπιστήμια του πλανήτη: το Χάρβαρντ και το ΜΙΤ (στο Χάρβαρντ για Δημόσια Πολιτική και Οικονομικά και στο ΜΙΤ για Τεχνολογική Πολιτική).

Με αυτούς τους «χρυσούς» τίτλους σπουδών, εργάζεται σε ερευνητικά ινστιτούτα της Ελλάδας και του εξωτερικού, αναλαμβάνει στα 26 του πρόεδρος –αμισθί– του Ινστιτούτου Νεολαίας (βούτηξε στα «βαθιά» πολιτικά νερά της μνημονιακής Ελλάδας) μετά από πρόταση της τότε υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου.

Επίσης από το 2015 έως το 2019 κράτησε το τιμόνι της διεύθυνσης ερευνών του οργανισμού «διαΝΕΟσις».
Η πολιτική μπαίνει στη ζωή του αρκετά νωρίς, όμως η πολιτική του σταδιοδρομία παίρνει «σάρκα και οστά» στην κεντροαριστερά, μιας και το 2012, στο 9ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ εκλέγεται το νεότερο μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής. Ήταν μόλις 29 ετών! Το 2014 ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με την «Ελιά», όπου, παρά το ότι ήταν τελείως άγνωστος, κατάφερε να πάρει την 6η θέση με 42.814 ψήφους.

Η γνωριμία του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη χρονολογείται από το 2015 από την εποχή της «διαΝΕΟσις» και η αμοιβαία εκτίμηση τον κάνει να πει «ναι» στο όραμα για μια μοντέρνα Ελλάδα και έτσι στις 9 Ιουλίου 2019 ορκίζεται υπουργός Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης.

«Μεσσίας» των lockdown

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον αντιμετώπισαν με δυσπιστία, αφενός λόγω του νεαρού της ηλικίας, αλλά και διότι –όπως κάποιοι έλεγαν– ήταν «σαν τη μύγα μεσ’ στο γάλα», μια και αναλάμβανε ένα υπουργείο «άχρηστο» για τα ελληνικά δεδομένα… Πού να ήξεραν τότε τι θα τους ξημέρωνε με την πανδημία, πόσο χρήσιμο τελικά αποδείχθηκε το υπουργείο και γιατί ο Κυριάκος Πιερρακάκης εξελίχθηκε σε «μεσσία» των lockdown!

Μία αγαπημένη του ατάκα είναι από τον πρωταθλητή πυγμαχίας βαρέων βαρών Μάικ Τάισον, ο οποίος έλεγε πως «όλοι έχουν ένα σχέδιο, μέχρι να φάνε την πρώτη μπουνιά»… Και ο Κυριάκος Πιερρακάκης κατάλαβε αμέσως πότε η χώρα μας έφαγε την πρώτη «μπουνιά»: Με τη βίαιη έλευση της πανδημίας και των lockdown! Και κάπως έτσι «σήκωσε τα μανίκια», ιεράρχησε τα προβλήματα και… τίναξε την μπάνκα στον αέρα!

Για να κάνει όσα αυτός και ο πρωθυπουργός οραματίστηκαν, επενδύει στην κυβερνοασφάλεια. Τον Σεπτέμβριο του 2019 αναβαθμίζει τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Κυβερνοασφάλειας (ENISA) στην Ελλάδα και τον Οκτώβριο του 2019 καθορίζει συγκεκριμένα πρωτόκολλα πρόληψης και αντιμετώπισης κυβερνοεπιθέσεων. Κάπως έτσι ανοίγει τον δρόμο για την ψηφιακή Ελλάδα, που αναπτύσσεται κάθε μέρα που περνάει.

«Βόμβες» καινοτομίας

Επικαιροποιεί την «Διαύγεια», δίνει προσβασιμότητα σε άτομα με αναπηρία στους ιστοτόπους του Δημοσίου, βάζει τη χώρα στην εποχή του 5G και «βομβαρδίζει» τους πολίτες με πρωτόγνωρες πρωτοβουλίες, όπως: ο προσωπικός αριθμός, η ψηφιακή θυρίδα πολιτών και υπηρεσιών, οι ψηφιακές σφραγίδες και υπογραφές, τα ψηφιακά έγγραφα, η συστηματική αξιοποίηση των ανοιχτών δεδομένων, το Εθνικό Μητρώο Διαδικασιών, η ένταξη πολλών σημείων της χώρας χωρίς τηλεοπτικό σήμα στις «Λευκές Περιοχές» και η κατάργηση του fax στο Δημόσιο.

Επιστημονική φαντασία και… Κιούμπρικ

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης δεν είναι μόνο «κομπιουτεράς» και πολιτικός, είναι και… κανονικός άνθρωπος!
Είναι 39ρης, είναι σύζυγος και μπαμπάς, που του αρέσει η απλή προσωπική ζωή (σε αντίθεση με την ανατριχιαστικά πολύπλοκη επαγγελματική του ζωή). Είναι παντρεμένος με την πολιτικό μηχανικό Δήμητρα και μαζί έχουν αποκτήσει τρία παιδιά: τις δίδυμες Παναγιώτα και Κατερίνα και τον Στέφανο.

Του αρέσει να περπατάει στο Τατόι με το λαμπραντόρ της οικογένειας, τον «Βίτο» (τον έχει ονομάσει έτσι, μια και θεωρεί ότι έχει κάτι από το μαφιόζικο ταμπεραμέντο του Δον Βίτο Κορλεόνε).

Του αρέσει ο κινηματογράφος. Θαυμάζει τον Κρίστοφερ Νόλαν του «Inception», αλλά υποκλίνεται στον Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Όμως δεν θα μπορούσε να μην είναι λάτρης των βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και μάλιστα των Ισαάκ Ασίμοφ και Φρανκ Χέρμπερτ.

Άγνωστη λέξη το «εγώ»

Το «εγώ» είναι άγνωστη λέξη για τον υπουργό. Όποια στιγμή και αν τον ακούσεις να μιλάει (δημόσια ή ιδιωτικά) για το υπουργείο του, πάντα αναφέρεται σε αυτό με τη λέξη «εμείς», διότι πρώτος απ’ όλους έχει υιοθετήσει την αμερικάνικη έκφραση «team work, dream work» (σε ελεύθερη μετάφραση «η ομαδική δουλειά είναι ονειρεμένη δουλειά»).

Άλλαξε το «θα» σε «να»

Οι άμεσοι συνεργάτες του είναι μία ομάδα 40 ανθρώπων που μιλάνε την ίδια «γλώσσα», οι οποίοι κατάφεραν να κάνουν το υπουργείο να λειτουργεί με την κουλτούρα start up εταιρείας. Και όλοι έχουν στόχο να μετατρέψουν το «θα» σε «να»… με λίγα λόγια να μην λένε «θα κάνουμε», αλλά «να, το κάναμε»!

Αν κάναμε «ταμείο», θα μπορούσαμε να κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης θα μπορούσε να είναι «μία κυβέρνηση μόνος του», αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ακόμα και σε μία Ελλάδα που το «όραμα» και η «εξέλιξη» μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν άγνωστες λέξεις.

Όπως επίσης απέδειξε ότι πάντα και για τα πάντα υπάρχει λύση… Απλά κάποιοι δεν κουράστηκαν αρκετά για να την βρουν!

 

Γράφει ο Ίων Παπαδάκης

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Spy News της εφημερίδας Παρασκήνιο