«Η ένταξη των προσφύγων μεταναστών σε μία κοινωνία αποτελεί έναν ακόμη όρο για την αντιμετώπιση της δημογραφικής κρίσης», παραδέχεται ο πρ. υπουργός Μετανάστευσης σε κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Μουζάλας.

Αναφέρει «πετυχημένα ιστορικά παραδείγματα, τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και το κύμα των Αλβανών μεταναστών», που «ενσωματώθηκαν, εντάχθηκαν και αποτέλεσαν θετικό στοιχείο οικονομικής και δημογραφικής ανάπτυξης».

«Η κοινωνική ένταξη μεταναστών είναι πυλώνας αντιμετώπισης της δημογραφικής κρίσης», είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ. Τι θα απαντούσατε σε ένα συντηρητικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας;

Η ένταξη των προσφύγων μεταναστών σε μία κοινωνία αποτελεί έναν ακόμη όρο για την αντιμετώπιση της δημογραφικής κρίσης.

Αμερική, Αυστραλία, Γερμανία,Γαλλία, Αγγλία πέτυχαν την ένταξη προσφύγων-μεταναστών και είδαν τη δημογραφική τους αναζωογόνηση και την οικονομική του ανάπτυξη.

Στη χώρα μας έχουμε πετυχημένα ιστορικά παραδείγματα.Οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, ακόμη και το μεγάλο κύμα των Αλβανών και Βορειοηπειρωτών μεταναστών, καταρχήν ήταν ξένοι, τουρκόσποροι, ανεπιθύμητοιτης ζωής μας.Σε δυο τρεις γενιές μετά, ενσωματώθηκαν, εντάχθηκαν και αποτέλεσαν θετικό στοιχείο οικονομικής και δημογραφικής ανάπτυξης.

Διόλου τυχαίο ότι η ένταξη και ενσωμάτωση αυτή την περίοδο αποτελεί το κεντρικό διακύβευμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μετανάστευση.

Η άνοδος της Ακροδεξιάς, στη Σουηδία και την Ιταλία, κατά μια ερμηνεία οφείλεται στα μεταναστευτικά κύματα… Πιστεύετε σε αυτή την ερμηνεία;

Αναμφισβήτητα,η πρωτοφανής ροή του 2015 αλλά και η τωρινή των Ουκρανών προσφύγων διευκόλυναν την άνοδο ακροδεξιών κομμάτων και τη διάχυση ξενοφοβικών, ακόμη και ρατσιστικών,φασιστικών απόψεων.

Στο ερώτημά σας λοιπόν, η απάντηση είναι «ναι». Θα πρέπει όμως να δει κανείς ότι αυτό δεν έγινε αυτόματα, αλλά σχεδιασμένα, για να επιβληθούν οι νεοφιλελεύθερες απόψεις στην οικονομία και τη δημοκρατία.

Στην Ουγγαρία,ο Όρμπαν εξελέγη με «σημαία» το Μεταναστευτικό, αλλά οι πρώτοι νόμοι που ψήφισε ήταν η κατάργηση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης,της αυτονομίας των πανεπιστημίων,της σκληρής λιτότητας.

Η ενσωμάτωση μεταναστών στην ελληνική κοινωνία πώς πρέπει να γίνει, για να αποβεί σε όφελος και των δύο μερών;

Σαφέστατα, η χώρα υποδοχής οφείλει να ελέγχει τα σύνορα,να υπολογίζει τη δυνατότητα υποδοχής με βάση τις διεθνείς συνθήκες και τη Συνθήκη της Γενεύης.

Με αυτές τις προϋποθέσεις, απαραίτητα είναι μέτρα όπως η νομική δυνατότητα δικαιώματος εργασίας σε άμεση δωρεάν πρόσβαση στο Υγειονομικό Σύστημα αλλά και η ενίσχυσή του με βάση τις νέες ανάγκες:

·       Υποχρεωτικότητα της σχολικής εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά στο Δημόσιο Σύστημα Εκπαίδευσης.

·        Κίνητρα για εκμάθηση γλώσσας και συνθηκών στη χώρα υποδοχής για τους ενήλικες.

·       Μετά από εύλογο χρονικό διάστημα, ισότητα υποχρεώσεων και δικαιωμάτων για όλους.

·       Λογικές προϋποθέσεις πολιτογράφησης για τους άτυπους μετανάστες μετά από κάποια χρόνια παραμονής στη χώρα υποδοχής.

Ως γιατρός, τι θεωρείτε ότι λείπει από το ΕΣΥ; Και ποιες πολιτικές πρέπει να υλοποιηθούν κατά προτεραιότητα, και δη σε περίοδο έντονης κοινωνικής κρίσης και φτώχειας;

Σήμερα,που από την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας διακυβεύεται ο δημόσιος χαρακτήρας της υγείας ως υποχρέωση του κράτους, η προτεραιότητα δεν μπορεί παρά να είναι η διαφύλαξη του χαρακτήρα της Υγείας ως δημόσιου αγαθού.

Προς τούτο απαιτούνται:

·       Επαναστήριξη των δημόσιων νοσοκομείων που καταρρέουν. Στήριξη του προσωπικού. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Αυξήσεις μισθών και θελκτικοί όροι εργασίας.

·       Δημιουργία, σταδιακά, εθνικού συστήματος Πρωτοβάθμιας Υγείας.

·       Απαραίτητα η ελεύθερη πρόσβαση στο σύστημα υγείας όλων των ανασφάλιστων, Ελλήνων και ξένων.

·       Σταδιακά, η εξέλιξη του ΕΣΥ από σύστημα θεραπείας νόσων και σε σύστημα πρόληψης νόσων (ή πανδημία του Covid το κατέδειξε παγκόσμια).

·       Ύπαρξη κανόνων συνεργασίας μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων δομών υγείας.

Προοδευτική διακυβέρνηση: Δεν θα έπρεπε να προϋπάρξει ένα μίνιμουμ κοινό πρόγραμμα, ένα πολιτικό πλαίσιο αρχών, πριν από τις εκλογές;

Μία πολυκομματική κυβέρνηση θα μπορέσει να δημιουργηθεί μόνο εφόσον υπάρχουν εμφανείς συγγένειες στις πολιτικές απόψεις, οι οποίες με αμοιβαίους συμβιβασμούς θα δημιουργήσουν ένα ενιαίο πολιτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης.

Αυτό προφυλάσσει και από τις τερατογενέσεις με τις οποίες εκφοβίζει ο κ. Μητσοτάκης τους εκλογείς. Επομένως, είναι αναγκαία κατά την άποψή μου η προεκλογική ανάγνωση των προγραμμάτων, ακόμη και οι συγκρούσεις τους. Από αυτήν τη δυναμική και από τον συσχετισμό των εκλογικών αποτελεσμάτων θα προκύψει (ή όχι) ένα ενιαίο κυβερνητικό πρόγραμμα.

 

Συνέντευξη στον Γιάννη Σπ. Παργινό

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο