Όχι, δεν είναι αστικός μύθος… Είναι μια πραγματικότητα η οποία έχει επιβεβαιωθεί από την ιστορία. Η δεύτερη τετραετία για έναν πρωθυπουργό έχει όλα τα χαρακτηριστικά της «ηλεκτρικής καρέκλας», μια και οι απαιτήσεις είναι αυξημένες και οι δικαιολογίες μειωμένες.

Είναι η τετραετία όπου ο κάθε ηγέτης πρέπει να αποδείξει ότι δεν πήραν τα μυαλά του αέρα, πρέπει να κάνει πράξη τις δεσμεύσεις του, δεν μπορεί να επικαλεστεί το «παραλάβαμε χάος» και –εν τέλει– είναι η τετραετία που τα παίζει «όλα για όλα» και ειδικά την υστεροφημία του…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης την πρώτη τετραετία απέδειξε αφενός ότι «μπορεί» να αντεπεξέλθει σε πρωτόγνωρες καταστάσεις, μπορεί να «γυρίσει το παιχνίδι», μπορεί να αντέξει χτυπήματα (πάνω και κάτω από τη ζώνη), μπορεί να κάνει έναν λαό να τον εμπιστευτεί και να πετύχει μια δεύτερη τετραετία.

Αυτή η δεύτερη τετραετία ξημέρωσε στις 26 Ιουνίου, αλλά μαζί της «ξύπνησαν» και όλα τα παραπάνω.

Το Μέγαρο Μαξίμου και ο… ένοικός του μπήκε σε αυτήν τη «νέα εποχή» προετοιμασμένος. Ήξερε τι είχε να αντιμετωπίσει, μια και είχε «διαβάσει» πολύ καλά τους προκατόχους του και τα λάθη τους, που στις περισσότερες περιπτώσεις –μεταξύ άλλων– ήταν η αυξημένη αλαζονεία και η μειωμένη αποφασιστικότητα. Διότι κάποιοι από αυτούς δεν τόλμησαν να πάρουν σκληρές και –κάποιες φορές– επώδυνες αποφάσεις, καθοριστικές όμως για τη συνέχεια.

Ο Μητσοτάκης ήταν καλός μαθητής… και έτσι προχώρησε σε αποφάσεις, κάποιες υπερβολικές, κάποιες απολύτως δίκαιες, (βλέπε Δημητριάδης, Κοντολέων, Καραμανλής, Μηταράκης, Πατούλης), οι οποίες στο τέλος της ημέρας τον δικαίωσαν απόλυτα. Αφενός διότι κέρδισε την εμπιστοσύνη και τη στήριξη του κόσμου, αφετέρου διότι «έκοψε τον βήχα» και την όρεξη της αντιπολίτευσης για κορώνες πεζοδρομιακού τύπου.

Και καλό θα είναι οι υπουργοί του αλλά και οι επιτελείς του, είτε υπηρετούν την κεντρική πολιτική σκηνή ή την Αυτοδιοίκηση, είτε είναι επικεφαλής κάποιου οργανισμού να πήραν το μήνυμα.

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Διότι εδώ και πολλές τετραετίες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα ακροβατούσαν σε εύθραυστες πλειοψηφίες και σε αμφιβόλου αποτελέσματος συνεργασίες. Και είναι η πρώτη φορά που ένας ηγέτης έχει μια ισχυρή αποδοχή και πλειοψηφία, έρχεται από μια –κατά γενική ομολογία– πετυχημένη και αποδοτική τετραετία και, επιπλέον, εντός κόμματος είναι «άρχων και υπάρχων»!

Το test drive τόσο της κοινωνίας όσο και των εταίρων μας την περίοδο 2019-2023 έβγαλε κάποια σημαντικά συμπεράσματα:

Πρώτον, πως όλοι είναι έτοιμοι για σημαντικές και καινοτόμες αλλαγές.

Δεύτερον, ότι η καχυποψία των προηγούμενων ετών έχει δώσει τη θέση της στην εμπιστοσύνη των αγορών.

Τρίτον, ότι όταν ο λαός ξέρει την αλήθεια, είναι διατεθειμένος και να συγχωρήσει και να αλλάξει «ρότα», αν αυτό χρειαστεί. Και αυτό είναι κάτι που ο πρωθυπουργός ξέρει πολύ καλά να κάνει.

Τέταρτον, η αντιπολίτευση –ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της– όπως όλα δείχνουν έχει αναγκαστεί να ακολουθήσει τον «βηματισμό» της κυβέρνησης προς τη θεσμικότητα, τον πολιτικό πολιτισμό και τον διάλογο.

Πέμπτον, ότι ελλείψει αξιωματικής αντιπολίτευσης η κυβέρνηση (όπως είχε πει και ο πρωθυπουργός) είναι υποχρεωμένη να κάνει σκληρή αντιπολίτευση στον… εαυτό της αναλαμβάνοντας και κρίνοντας σκληρά τις αποφάσεις της, έστω και αν αυτές είναι λανθασμένες.

Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, και μιλώντας λίγο «λαϊκά», μια χαρά το πάει η κυβέρνηση και έχει κάθε δυνατότητα να «βάλει γκολ από τα αποδυτήρια»!

Αλλού είναι το (μεγάλο) πρόβλημα… Σε αυτό το τέρας που λέγεται Δημόσιο, λέγεται δαίδαλος αρμοδιοτήτων, λέγεται κωλυσιεργία, λέγεται υδροκεφαλισμός. Διότι δεν είναι δυνατόν να συζητάμε για ευθύνες, όταν η αριστερά δεν γνωρίζει τι ποιεί η δεξιά και όταν θελήσει να το μάθει, θα πρέπει να περάσει από δεκάδες «συναρμόδιους».

Συσκέψεις, παρασυσκέψεις, επιτροπές, προεδρικά διατάγματα, νομοσχέδια, ακόμα και για να υλοποιηθεί μια απόφαση που αραχνιάζει σε ένα συρτάρι για περισσότερο από 10 χρόνια, «εις υγείαν του κορόιδου φορολογούμενου», που ενισχύει την –ήδη– προβληματική καθημερινότητα του πολίτη.

Και χρειάζεται η λαϊκή αγανάκτηση και μερικά πρωτοσέλιδα για να λυθεί το όποιο θέμα –μικρό ή μεγάλο– σε λιγότερο από 48 ώρες, αφού πρώτα όλοι θα… πέσουν από τα σύννεφα και με απορία θα αναρωτιούνται «μα γιατί δεν έχει λυθεί ακόμα αυτό το πρόβλημα»!

Ναι, περάσαμε πολλά (και πολύ δύσκολα) τα τελευταία πολλά χρόνια… Ναι, έχουν γίνει περισσότερα από όσα ονειρευόμασταν τα τελευταία πολλά χρόνια… Ναι, έχουν γίνει και θα εξακολουθήσουν να γίνονται αστοχίες, αλλά εξακολουθώ να λέω ότι μια χαρά λειτουργεί η κυβέρνηση και ο επικεφαλής της.

Σε αυτήν λοιπόν την τετραετία πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι το απλό είναι και το πλέον σύνθετο! Πρέπει υπουργοί, υφυπουργοί και επικεφαλής να αφήσουν την «καρέκλα» και να βγουν στον κόσμο για να ακούσουν τους απλούς ανθρώπους που ζουν την καθημερινότητά τους και που κάποιες φορές είναι πολύ –μα πάρα πολύ– δύσκολη… Όχι γιατί έχουμε μια «κακιά» κυβέρνηση, αλλά γιατί –σε κάποιες εκφάνσεις του– έχουμε ένα «κακό» κράτος με «δεινόσαυρους υπηρέτες».

Άρθρο του Ίωνα Παπαδάκη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Παρασκήνιο”

Προβολές: 38