Η Γεωργία Γεννιά είναι από τα πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με ρίζες στο ΠΑΣΟΚ, που έκλεισαν την πόρτα της Κουμουνδούρου πριν ακόμη ξεσπάσει το «χάος» και επέστρεψε στο πολιτικό της χώρο.

Η αφετηρία της πολιτικής της διαδρομής βρίσκεται στο 1998, όταν εκλέχτηκε στο ΚΣ Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, ενώ το 2015 εκλέχτηκε βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Α’Πειραιά. Σήμερα βρίσκεται και πάλι κάτω από τη σημαία του ΠΑΣΟΚ και θεωρητικά είναι ο άνθρωπος που «ξεκλείδωσε» την πόρτα της Χαρ. Τρικούπη και για άλλες επιστροφές…

Είστε ένα από τα πρόσωπα με ρίζες στο ΠΑΣΟΚ, που πήγατε στον ΣΥΡΙΖΑ, εκλεχθήκατε βουλευτής και τώρα επιστρέφετε στη Χαρ. Τρικούπη. Γιατί συνέβη αυτό και ποιες είναι οι πολιτικές σας προσδοκίες; 

Οι λόγοι που αποχώρησα από το ΠΑΣΟΚ το 2010 ήταν καθαρά πολιτικοί, όπως είναι και τώρα που επανήλθα. Μάλιστα, η επάνοδός μου πιστεύω ότι έγινε με έναν όμορφο και ομαλό τρόπο, και γι’ αυτό θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Νίκο Ανδρουλάκη, για την εμπιστοσύνη του, όπως και μια ομάδα διαχρονικών και αληθινών φίλων μου, η πλειοψηφία εκ των οποίων από τα φοιτητικά μου χρόνια, με τους οποίους πάντα διατηρούσα επαφή και τώρα μου έδειξαν πως με θέλουν δίπλα τους στους αγώνες που έρχονται.

Όταν κάποιος μιλάει για πολιτικές προσδοκίες, αμέσως το μυαλό πάει σε κάποιο είδος «συναλλαγής» ή ανταπόδοσης. Κάτι τέτοιο με εμένα δεν συνέβη, γιατί ούτε είμαι ούτε αισθάνομαι επαγγελματίας πολιτικός. Ήμουν, είμαι και θα είμαι εργαζόμενη σε δημόσια σχολεία, ως δασκάλα, με ένα διάλειμμα την περίοδο της βουλευτικής μου θητείας.

Προσδοκώ η παράταξη που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να πρωταγωνιστήσει στο πολιτικό προσκήνιο, ως μία δυνατή αντιπολίτευση, με όραμα, προτάσεις και σχέδιο.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ κάνει διαχωρισμούς στην επιστροφή στελεχών από τον ΣΥΡΙΖΑ; Δηλαδή γιατί δέχεται εσάς, που ήσασταν βουλευτής, και απορρίπτει άλλους που ήταν υπουργοί;

Δεν είμαι αρμόδια να απαντήσω σε αυτό, αλλά μπορώ να δώσω κάποια εξήγηση έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι μέσα από τη δική μου εμπειρία.

Για τη δημιουργία ενός ισχυρού πλειοψηφικού ρεύματος, απαιτείται άνοιγμα σε όλες τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ θα πέσει στην παγίδα προγραμματικών συμφωνιών ή συναλλαγής. Ούτε στην περίπτωσή μου συνέβη, για τους λόγους που ήδη σας έχω αναφέρει. Επίσης, νομίζω ότι πρέπει να εξετάζονται οι πολιτικές του καθενός από εμάς και εάν έχουν συνδεθεί με λάθος πολιτικές του παρελθόντος, που είχαν δυσμενείς επιπτώσεις στην ίδια την κοινωνία.

Πιστεύω ότι πρέπει να κρίνεται ακόμη και ο λόγος για τον οποίο αποχώρησε κάποιος. Προσωπικά, αποχώρησα το 2010 από το ΠΑΣΟΚ του 45% και πήγα στον ΣΥΡΙΖΑ του 3% γιατί διαφώνησα πολιτικά.

Τι έφταιξε και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε περιδίνηση;

Κοιτάξτε, όταν στην πολιτική βλέπετε ένα αρνητικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να λαμβάνετε υπόψη σας ότι υπάρχουν διεργασίες, χαμένες ευκαιρίες, αδυναμίες και πολιτικά λάθη που έχουν εμφανιστεί πολύ καιρό νωρίτερα.

Η ιστορική αλήθεια είναι ότι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κλήθηκε από το 2012 να παίξει έναν ρόλο μεγαλύτερης πολιτικής εμβέλειας από αυτόν που ιστορικά είχαν παίξει οι επιμέρους χώροι που τον συγκρότησαν αρχικά, ο χώρος ήταν απροετοίμαστος. Άπειρος πολιτικά σε πρόσωπα και επεξεργασίες και με πολλούς πολιτικούς «δαίμονες» σχετικά με την εφαρμογή της πολιτικής και της θεωρητικής ανάλυσης,που σαν σημείο αναφοράς ξεκινάει από πολύ παλιά και φτάνει στην προσπάθεια κατασκευής μιας νέας κινηματικής κουλτούρας που εν πολλοίς, αυθαίρετα, διαχώριζε την ταξική αντιπαράθεση από τα κοινωνικά δικαιώματα. Κάτι που δεν ήταν τόσο αθώο τελικά.

Έτσι, όλα τα παραπάνω οδήγησαν σε αδυναμία σύνθεσης. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σπατάλησε δυνάμεις και χρόνο για τη διευθέτηση των εσωτερικών συγκρούσεων. Δεν υπάρχει λοιπόν κοινή εκτίμηση και πολιτισμική συναντίληψη στον χώρο ο οποίος λειτουργεί ενιαία «με οπλαρχηγούς».

Ιδεοληψίες, χωρίς διάθεση αυτοκριτικής και λογοδοσίας,δημιουργούσαν συνεχώς ένα κλίμα τοξικό. Ένας ιδιότυπος «ετσιθελισμός»,λόγω ιδιοκτησιακής σχέσης με την Αριστερά, αποτέλεσε τροχοπέδη στο να εξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε ένα κόμμα της σύγχρονης σοσιαλιστικής Αριστεράς, ακόμα και όταν μετά την ήττα του 2019 εντάχθηκαν στελέχη και συγκροτήθηκε η Προοδευτική Συμμαχία.

Στις δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πλέον μια ανάσα για να περάσει στη δεύτερη θέση, αλλά το «χάσμα» με τη ΝΔ μοιάζει αγεφύρωτο. Γιατί δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει μέχρι τώρα ένα δυνατό ρεύμα;

Ας ξεκινήσουμε από μία παραδοχή. Η δημοκρατική παράταξη –κι εννοώ τον λαό της–, ανεξάρτητα από το τι ψήφισε ο δημοκρατικός – προοδευτικός κόσμος στις πρόσφατες εθνικές κάλπες, αθροιστικά είναι κοινωνική πλειοψηφία. Και ναι, σήμερα η δημοκρατική παράταξη –προς μεγάλη χαρά του κ. Μητσοτάκη– είναι κατακερματισμένη. Ωστόσο, το μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, όσο κι εάν επιχειρεί η κυβέρνηση να το «θολώσει», είναι ότι ενωμένη η δημοκρατική παράταξη κερδίζει. Άρα, δυνατό ρεύμα υπάρχει, το είδαμε στον δεύτερο γύρο στις αυτοδιοικητικές εκλογές και το είδαμε επίσης να εκφράζεται και στις διαδηλώσεις μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, στις οποίες περισσότεροι από 2 εκατομμύρια πολίτες βγήκαν στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα. Θα σας υπενθυμίσω, επειδή είμαι πρώτα εκπαιδευτικός και διδάσκω παιδιά, αυτό είναι το λειτούργημά μου προς τον λαό και την πατρίδα, ότι σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η φύση απεχθάνεται το κενό. Ο δημοκρατικός ελληνικός λαός είναι ένα μεγάλο δυνατό ποτάμι, «ρεύμα» εάν αυτήν τη λέξη προτιμάτε, που ρέει και, όπως γνωρίζετε, το νερό βρίσκει πάντα τον δρόμο του. Ο δημοκρατικός λαός δεν έγινε δεξιός ούτε νεοδημοκράτης. Περιμένει από εμάς να πράξουμε το καθήκον μας και μέχρι τότε, νομίζω, επιλέγει να μην καταγράφεται. Αυτό λοιπόν που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις είναι οι σκληροί πυρήνες και όχι η συνολική και πραγματική δύναμή μας.

 

Συνέντευξη στον Αντώνη Ι. Αντωνόπουλο

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 69