«Χρειάζεται ανασύνταξη και ανασύνθεση» γενικά στην αντιπολίτευση, λέει στο «Π» ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάσος Αθανασίου, προσθέτοντας ότι «απαιτούνται αμοιβαίες μετατοπίσεις θέσεων απ’ όλους, αλλά στα πολιτικά μας πράγματα τούτο θεωρείται προδοσία. Ο δογματισμός δεν πέθανε».

Υποστηρίζει, παράλληλα, πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυβερνάει «με εκείνους που ξέρουν τη δουλειά. Μισθοδοτεί γενναία ικανούς ανθρώπους», ενώ στην αντιπολίτευση είχαν μανία στο να διαλέγουν συμβούλους «από το πανέρι της οδού Αθηνάς».Για τον Αλέξη Τσίπρα, κρίνει πως «όσο αποφεύγει την ανεξαρτητοποίησή του, τόσο μειώνονται το κύρος του και οι πιθανότητές του για μια επάνοδο».

Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, παρά την όποια κοινωνική δυσαρέσκεια προκαλεί η κυβερνητική πολιτική σε πολλούς τομείς, η αντιπολίτευση δεν εισπράττει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό. Ποια ερμηνεία δίνετε; 

Το αποτέλεσμα αυτό δεν οφείλεται βέβαια στις ικανότητες του κ. Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός ενσαρκώνει μια παλιά αμερικανική ρήση: «Καλός διευθυντής δεν είναι όποιος ξέρει τη δουλειά, αλλά όποιος ξέρει να βρίσκει εκείνους που ξέρουν τη δουλειά». Και δεν εννοώ τους υπουργούς του, αλλά τους επαγγελματίες που –έμμεσα ή άμεσα– έχει προσλάβει. Μισθοδοτεί γενναία ικανούς ανθρώπους που έχουν καλές σπουδές και επαρκή εμπειρία ο καθένας στο αντικείμενό του. Σε πλήρη αντίθεση, κάποιοι στην αντιπολίτευση είχαν μανία στο να διαλέγουν συμβούλους «από το πανέρι της οδού Αθηνάς», όπως έλεγαν οι παλιοί Αθηναίοι.

Τελικά, η ερμηνεία που δίνω είναι απλή. Πληρώνουμε ακόμη την ήττα. Δεν έχει τώρα σημασία αν είναι άδικη. Σημασία έχει ότι είναι μεγάλη. Είναι συντριβή. Κατακερμάτισε την αντιπολίτευση. Χρειάζεται ανασύνταξη και ανασύνθεση, πράγματα δύσκολα και χρονοβόρα.

Πού ακριβώς βρίσκεται το δύσκολο; 

Απαιτούνται αμοιβαίες μετατοπίσεις θέσεων απ’ όλους. Στα πολιτικά μας πράγματα, τούτο θεωρείται προδοσία. Ο δογματισμός δεν πέθανε.

Μέχρι τις ευρωεκλογές, θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να αρθρώσει μια σαφή και πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης; 

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μέλλον υπό τη νέα του ηγεσία. Οποιαδήποτε πρότασή του θα μείνει στα χαρτιά, γιατί μοιάζει σαν να βγαίνει από ντισκοτέκ και όχι από πολιτικό εργαστήριο.

Και η Νέα Αριστερά; 

Η Νέα Αριστερά τώρα αναπτύσσεται. Αν κρατηθεί στη σύγχρονη πλευρά της ιστορίας, έχει βάσιμες ελπίδες. Αλλά ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος, γεμάτος ανηφόρες. Το ζήτημα είναι να αποδειχθεί πράγματι νέα. Αυτό είναι το κλειδί της πόρτας που ανοίγεται στα υπολογίσιμα εκλογικά ακροατήρια. Μεγάλο το στοίχημα, διότι έχουμε διαστρεβλώσει την έννοια του νέου. Το νέο δεν κρίνεται από το ωραίο χαμόγελό σου, ούτε από την υπέροχη κόμμωσή σου, αλλά από την ικανότητά σου να αλλάζεις σκουριασμένες αντιλήψεις και να σκίζεις άχρηστες συνταγές. Αυτά χρειάζονται πρωτίστως αλλαγή. Αλλά, δυστυχώς, συχνά αλλάζουμε τα πρόσωπα… για μην αλλάξουν οι αντιλήψεις! Κοροϊδεύουμε και κοροϊδευόμαστε.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα μετρηθεί στην κάλπη των ευρωεκλογών; 

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ζυγίστηκε ήδη και βρέθηκε πολύ ελαφριά. Στις ευρωεκλογές θα σφραγιστεί απλώς ένα αποτέλεσμα ήδη γνωστό, μέσες άκρες.

Πολλοί συνάδελφοί σας προτείνουν «κοινό μέτωπο» με το ΠΑΣΟΚ και μια συνεργασία της ευρύτερης Κεντροαριστεράς απέναντι στην κεντροδεξιά ΝΔ. Ποια είναι η δική σας άποψη; 

Οφείλουμε να υπερβούμε τις διαιρέσεις και τις περιχαρακώσεις του παρελθόντος. Άλλαξαν τα πράγματα. Γυρίσαμε πολύ πίσω. Δεν θα ήταν χωρίς επιχειρήματα εκείνος που θα ισχυριζόταν ότι βρισκόμαστε στις… 22 Δεκεμβρίου του 1954!

Του 1954; Τι εννοείτε;

Αναζήτησα στον Σπύρο Λιναρδάτο («Από τον εμφύλιο στη χούντα») το ιστορικό προηγούμενο του κατακερματισμού της αντιπολίτευσης. Τέλος του ’54, τέσσερα κόμματα της αντιπολίτευσης άρχιζαν να συζητούν πώς θα συγκροτήσουν ενιαία παράταξη. Χρειάστηκαν οκτώ χρόνια για να συμφωνήσουν, αλλά, όταν συμφώνησαν, άρχισαν από το 1963 να κερδίζουν εκλογές. Εκείνοι χρειάστηκαν οκτώ χρόνια. Ελπίζω ότι τώρα, στον 21ο αιώνα, θα χρειαστούν πολύ λιγότερα.

Σε πολλές χώρες της Ευρώπης παρατηρείται μια άνοδος των δεξιών κομμάτων. Αποκλείεται κάτι παρόμοιο να συμβεί και στην Ελλάδα;

Δεν αποκλείεται. Ο κατακερματισμός της αντιπολίτευσης έχει δημιουργήσει μεγάλο κενό. Βάραθρο, θα έλεγα. Αν οι ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις αδρανήσουν και δεν το καλύψουν έγκαιρα, τότε θα το καλύψουν οι άλλοι. Έτσι δεν συμβαίνει πάντα;

Κατά πόσο κρίνετε πιθανή μια δυναμική ηγετική επάνοδο του Αλέξη Τσίπρα και υπό ποιες συνθήκες;

Ο Αλέξης έπρεπε τουλάχιστον να έχει ανεξαρτητοποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ για να διαφυλάξει την ιστορία του. Όσο αποφεύγει την ανεξαρτητοποίησή του, τόσο μειώνονται το κύρος του και οι πιθανότητές του για μια τέτοια επάνοδο.

 

Συνέντευξη στον Γιάννη Σπ. Παργινό

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 88