Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται η ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι έξω πάμε καλά. Διότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει καταφέρει μεθοδικά και αθόρυβα να «κλείσει» αυτήν την περίοδο συμφωνίες σημαντικές, που θωρακίζουν σε κάθε επίπεδο τη χώρα μας.

Μπορεί να μας… τρώει πολλές φορές η καθημερινότητα, αλλά κανείς δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια στο ότι η Ελλάδα, από μια χώρα που είχε πάει ως «μετοχή» στα γεωπολιτικά τεκταινόμενα στο ναδίρ, μετατράπηκε σε ισχυρό χαρτί για τους συμμάχους της. Δεν θα ασχοληθώ με το κατά πόσο αυτό οφείλεται και σε στρατηγικά λάθη που έκανε η Τουρκία ή σε άλλες επιλογές της γείτονος χώρας, που την οδήγησαν σε απαξία.

Σημασία για μένα στη διεθνή σκακιέρα έχει, κυρίως, το τι ετοιμάζεις εσύ και όχι το τι πράττουν οι άλλοι.

Η Ελλάδα, λοιπόν, και οι κ.κ. Μητσοτάκης και Δένδιας απέδειξαν ότι ξέρουν πού πρέπει να πάνε το «καράβι» σε ταραγμένους γεωπολιτικά καιρούς. Τόσο η συμφωνία με τη Γαλλία όσο και οι συμφωνίες που ακολούθησαν με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και με την Αίγυπτο έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι, αν μη τι άλλο, υπάρχει σαφής
προσανατολισμός και επιλογή τού ότι το «ανήκομεν εις την Δύσιν» γίνεται με συγκεκριμένα πράγματα και θέσεις.
Το ότι πετύχαμε κάτι που στα χρόνια των μνημονίων ήταν αδύνατο, να βάλουμε ξανά την Ελλάδα στον χάρτη, ούτε αυτονόητο ήταν ούτε δεδομένο. Χρειάστηκαν πολλές εργατοώρες, δύσκολες διαπραγματεύσεις και, κυρίως, διπλωματικός σχεδιασμός.

Η Ελλάδα πλέον απέκτησε ισχυρές ασπίδες στην περιοχή, διαψεύδοντας όσους πίστευαν ότι είμαστε μόνοι και ανίσχυροι. Κυρίως δε διέψευσε αυτό που γραφόταν και λεγόταν, ότι η Αμερική αποσύρει το ενδιαφέρον της για την περιοχή και επιλέγει την επιστροφή στην πολιτική του οίκαδε.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες με τη συμφωνία, αλλά και με τη δεσμευτική επιστολή που υπέγραψαν, δείχνουν εμπράκτως ότι η Μεσόγειος τους ενδιαφέρει και ότι η Ελλάδα είναι ένας σημαντικός παράγοντας, στον οποίο γεωπολιτικά πρέπει να επενδύσουν.

Γι’ αυτό, ειλικρινά, απορώ με την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, να μην ψηφίζει τις συμφωνίες με επιχειρήματα που δεν πείθουν ούτε τους ίδιους του τους ψηφοφόρους.

Ο… καταγγελτικός λόγος, όχι μόνο δεν πείθει εντός της Ελλάδας, αλλά τον αποδυναμώνει και ως εναλλακτική επιλογή στο εξωτερικό. Δεν μπορεί πραγματικά, όταν έχεις κυβερνήσει τη χώρα, να επιστρέφεις σε έναν αριστερό ακτιβισμό κατηγορώντας τους αντιπάλους σου ότι τα δίνουν όλα σε ΗΠΑ και Γαλλία. Καλό θα ήταν στην Κουμουνδούρου να σκεφθούν εκ νέου τη στρατηγική τους. Η επιλογή τού να μπαίνουν μόνοι τους στη γωνία δεν βοηθά ούτε τους ίδιους ούτε την πατρίδα. Σε κάποια πράγματα πρέπει να δίνουμε άλλη εικόνα και στους εχθρούς και στους φίλους. Ότι στα σοβαρά, αν μη τι άλλο, μπορούμε να συνεννοηθούμε.

Για το εσωτερικό έχουμε τους Μπάλλους, και όχι μόνο. Σε αυτά, όπως και σε άλλα, μπορούμε να συγκρουστούμε. Για συμφωνίες που ενισχύουν και θωρακίζουν τη χώρα μας, εκτιμώ πως όχι.

 

του Νίκου Ελευθερόγλου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 37