Ο πρώτος γύρος μπορεί να ανέδειξε νικητή τον Εμανουέλ Μακρόν, εντούτοις στον δρόμο για τον δεύτερο γύρο, με την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις της ενεργειακής κρίσης να παραμένουν αισθητές, ο φόβος να νικήσει ο λαϊκισμός και να επιβληθούν οι φερόμενοι ως αντισυστημικοί παραμένει στο προσκήνιο.

Με τους Γάλλους να καλούνται να κλείσουν τις σειρήνες στις εύκολες λύσεις, όπως αυτές που οι Έλληνες αναζήτησαν το 2015 και οδήγησαν τη χώρα σε ένα τρίτο μνημόνιο. Στην Ελλάδα της κρίσης, οι υποσχέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινούνται (εξ αριστερών και όχι εκ των δεξιών, όπως αυτή της Λεπέν) στο ίδιο επίπεδο. Οριζόντιες μειώσεις στον ΦΠΑ, διαγραφή μέρους των χρεών της πανδημίας και κλείσιμο του ματιού για αυτά που δημιουργεί η κρίση, αυξήσεις σε μισθούς, 13η και 14η σύνταξη, πάταξη της φοροδιαφυγής μέσα από ένα πρόγραμμα που ουδείς δύναται να κοστολογήσει.

Για τους Γάλλους το πρόβλημα είναι πως ένα τέτοιο πρόγραμμα, που εδράζεται στον λαϊκισμό και τις εύκολες υποσχέσεις, δεν έχει δοκιμαστεί. Δεν εξελέγη μια κυβέρνηση για να εφαρμόσει αυτά που υπόσχεται η Μαρίν Λεπέν, όπως συνέβη στην Ελλάδα την περίοδο 2011-2014, όταν η αξιωματική αντιπολίτευση ανέβαινε στο κύμα της αγανάκτησης για να φτάσει το 2015 στην εξουσία και που ακόμη και σήμερα προσπαθεί να σβήσει από τη μνήμη την προηγούμενη θητεία της και κυρίως τις αυταπάτες που, όπως έχει υποστηρίξει, είχε.

Αναδεικνύεται όμως η ταύτιση που υπάρχει μεταξύ «άκρων», στις περιπτώσεις που οι κρίσεις λαμβάνουν διεθνείς ή ευρωπαϊκές διαστάσεις και μετατρέπονται σε βασικό κορμό μιας προεκλογικής εκστρατείας,αφορώντας όλο και μεγαλύτερες ομάδες πληθυσμού και κατηγορίες επαγγελματιών.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

 

Προβολές: 39