«Καμία άλλη κυβέρνηση, μέσα σε ένα τόσο αρνητικό διεθνές περιβάλλον, δεν θα κατόρθωνε να εισαγάγει τόσο πολλά μέτρα άμεσης οικονομικής στήριξης», μας λέει ο Χάρης Θεοχάρης, τονίζοντας πως η προσπάθεια ανάπτυξης της χώρας είναι εθνική και υπερκομματική.

Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, ο Χάρης Θεοχάρης μάς μιλά για τα φοιτητικά του χρόνια, για τις χαρές και τις λύπες στην πολιτική του διαδρομή αλλά και για την οικογένειά του που -όπως λέει- αποτελεί το κέντρο της ύπαρξής του.

Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση έχει μπροστά της δύο φλέγοντα ζητήματα: την ακρίβεια και τις υποκλοπές. Ποιο από τα δύο θα κοστίσει περισσότερο στην κυβέρνηση;

Σε καμία περίπτωση δεν θα τοποθετούσα «στην ίδια ζυγαριά» τα δύο ζητήματα που αναφέρετε. Διότι η μεν ακρίβεια αποτελεί επίπτωση μιας παγκόσμιας κρίσης, οι δε λεγόμενες «υποκλοπές» είναι ένα θέμα που, με νύχια και με δόντια, με κραυγές, ελεεινές συκοφαντίες και ατελείωτη λάσπη στον ανεμιστήρα, πασχίζει ο κ. Τσίπρας να αναγάγει σε μείζον πρόβλημα. Συνεπώς, αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, γενικότερα, είναι να διατηρήσει την αναπτυξιακή πορεία της Ελλάδας. Ένα πολύ σημαντικό μέρος αυτής της προσπάθειας είναι η προστασία του εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών από τις ανατιμήσεις. Και πιστεύω ότι καμία άλλη κυβέρνηση, μέσα σε ένα τόσο αρνητικό διεθνές περιβάλλον, δεν θα κατόρθωνε να εισαγάγει τόσο πολλά μέτρα άμεσης οικονομικής στήριξης προς όφελος του ελληνικού λαού -και πάντα με προτεραιότητα στους πιο ευάλωτους συμπολίτες μας.

Ορισμένοι επικρίνουν τον πρωθυπουργό πως έχει μεταλλάξει τη ΝΔ σε κεντροαριστερό κόμμα. Ποια είναι η δική σας άποψη;

Προσωπικά πιστεύω ότι η αντίληψη της πολιτικής στην Ελλάδα θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Θα πρέπει, για το κοινό καλό και την πρόοδο της ελληνικής κοινωνίας εν όλω, να ξεπεράσουμε τη λογική του διχασμού, τη μανιχαϊστική προσέγγιση τύπου «άσπρο-μαύρο, Δεξιά-Αριστερά» κ.ο.κ. Είναι καιρός πια να αφήσουμε πίσω τα εμφυλιακά μοτίβα σκέψης. Η προσπάθεια να τεθεί η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης είναι και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εθνική και υπερκομματική. Όποιος είναι πραγματικά άξιος, οφείλει να προσφέρει τις υπηρεσίες του και, αντιστοίχως, η κυβέρνηση οφείλει να αξιοποιεί αυτό το δυναμικό. Όλα τα υπόλοιπα είναι φτηνός λαϊκισμός και αδιέξοδη, καταστροφική διχόνοια.

Θεωρείτε πως υπάρχουν ακόμα περιθώρια για περαιτέρω άνοιγμα της ΝΔ στον κεντρώο χώρο;

Θεωρώ πως πάντα υπάρχουν περιθώρια για τη Νέα Δημοκρατία να διευρύνει το κάλεσμά της. Προφανώς η βάση της είναι το δημοκρατικό κέντρο, όμως, όπως ήδη ανέφερα, το βασικό κριτήριο για τη συμμετοχή στη διακυβέρνηση σε συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία πρέπει να είναι το κοινό όραμα για μια καλύτερη Ελλάδα. Από όποιον πολιτικό χώρο και εάν προέρχεται κάποιος, η Νέα Δημοκρατία τον θεωρεί ευπρόσδεκτο -αρκεί να είναι έτοιμος/η να θέσει τις ικανότητες και τα προσόντα του στην υπηρεσία της πατρίδας.

Πιστεύετε ότι μπορεί να ξαναχτιστούν γέφυρες συνεννόησης για μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ;

Η Νέα Δημοκρατία είναι το κόμμα της υπευθυνότητας και της προόδου και είναι πρόθυμη να συνομιλήσει με κάθε πολιτικό και κάθε παράταξη που ενστερνίζεται τις ίδιες αρχές. Τώρα, ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, η πορεία που ακολουθεί είναι μάλλον ακατανόητη, με τον κ. Ανδρουλάκη να υψώνει διάφορα λάβαρα κατά της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη, τα οποία εντέλει υφαρπάζει ο κ. Τσίπρας. Αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το κάνει αυτό επίτηδες, καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσει ότι σκοπεύει να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε παράρτημα και δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ. Αν πάλι ο κ. Ανδρουλάκης δεν συνειδητοποιεί πού οδηγούν το κόμμα του οι προσωπικές του επιλογές, τότε μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσει τον ρόλο του ως ηγέτη της ιστορικής παράταξής του.

Ας περάσουμε στη δική σας διαδρομή. Πού γεννηθήκατε;

Έχω γεννηθεί στην Αθήνα, αλλά η καταγωγή του πατέρα μου είναι από την Κερασιά της Δωρίδος, στη Φωκίδα και από την πλευρά της μητέρας μου από τη Θεσσαλονίκη. Η Κερασιά είναι ένα πολύ μικρό χωριό, δυστυχώς με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους σήμερα, χτισμένο σε μια πλαγιά των Βαρδουσίων, σε υψόμετρο περίπου 1.150 μέτρων.

Είναι όμορφο μέρος;

Στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, το χωριό των προγόνων μου είναι ένας μικρός, φυσικός παράδεισος. Είναι μια «άλλη Ελλάδα», όπως συνηθίζουμε να λέμε πολλές φορές, εννοώντας έναν τόπο που μοιάζει να ανήκει σε μια παλαιότερη, πιο αγνή και φυσική αντίληψη για τη ζωή στην ελληνική επαρχία.

Σήμερα διατηρείτε δεσμούς με τη Φωκίδα;

Ασφαλώς. Είμαι σε επικοινωνία με τοπικούς φορείς, συλλόγους κ.λπ. και παρακολουθώ οτιδήποτε αφορά γεγονότα και καταστάσεις που σχετίζονται με την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Και βεβαίως προσπαθώ να επισκέπτομαι τον τόπο μου όσο πιο συχνά μπορώ -αν και όχι όσο συχνά θα ήθελα.

Πού πήγατε σχολείο;

Στην Αθήνα, στην περιοχή του Παπάγου αρχικά και μετά στα Ανάβρυτα. Στη συνέχεια πήγα για σπουδές στο εξωτερικό, στη Βρετανία συγκεκριμένα. Πήρα πτυχίο MEng στην Τεχνολογία Λογισμικού (Software Engineering) από το ImperialCollege of Science,Technology and Medicine του Λονδίνου.

Τι θυμάστε πιο έντονα από τα μαθητικά σας χρόνια;

Μου έμεινε το γεγονός ότι ήμουν εσωτερικός και άρα Δευτέρα μέχρι Παρασκευή έμενα στο σχολείο και αυτό μου έμαθε να έχω μια πειθαρχία: στρώναμε τα κρεβάτια μας, κάναμε δραστηριότητες κοινές, είχαμε παιδαγωγούς που μας καθοδηγούσαν και γενικότερα ήταν πολύ διαφορετικό από ό,τι είχα συνηθίσει μέχρι τα 15 μου χρόνια. Μάλιστα, με πολλή αγάπη συναντώ συμμαθητές μου και είναι ένα από τα όμορφα πράγματα που η πολιτική μού έδωσε, να ξαναβρεθώ με ανθρώπους της παιδικής μου ηλικίας.

Και πώς αποφασίσατε να εμπλακείτε με την πολιτική;

Κοιτάζοντας τώρα προς τα πίσω, θεωρώ ότι με έναν τρόπο ασχολούμουν ανέκαθεν με την πολιτική. Ίσως λίγο αφηρημένα στα πολύ νεανικά μου χρόνια και πιο συστηματικά αργότερα, αλλά τα κοινά με ενδιέφεραν έντονα από τότε που μπορώ να θυμάμαι τον εαυτό μου.

Δηλαδή, είχατε από μικρός το μικρόβιο της πολιτικής; Όταν ήσασταν μικρός, τι θέλατε να γίνετε;

Πιστεύω ότι η τεχνολογία και η πολιτική ασκούσαν πάνω μου μια εξίσου ισχυρή έλξη. Με ενδιέφεραν τα κοινά και ένιωθα την ανάγκη να μπορέσω μια μέρα να «παντρέψω» αυτά τα δυο ενδιαφέροντα. Να κάνω τη ζωή των ανθρώπων ευκολότερη με λιγότερη γραφειοκρατία και λιγότερη ταλαιπωρία. Η ευκαιρία αυτή μου δόθηκε στη ΓΓΠΣ και η συνέχεια είναι γνωστή.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην πολιτική σας διαδρομή;

Όταν ως υπουργός Τουρισμού ήμουν υποχρεωμένος να ανασκευάζω ανυπόστατες κατηγορίες που διατύπωναν ΜΜΕ του εξωτερικού ότι η Ελλάδα δεν φροντίζει αρκετά τα μέτρα υγειονομικής ασφάλειας για τους ταξιδιώτες που υποδέχεται. Ήταν η περίοδος του πρώτου ανοίγματος του ελληνικού τουρισμού μετά την έξαρση της πανδημίας. Και για αυτό το άνοιγμα είχαμε δουλέψει αδιανόητα σκληρά, αλλά απολύτως μεθοδικά και οργανωμένα. Οπότε θεώρησα τεράστια αδικία να εισπράττουμε τέτοια αρνητική προκατάληψη, η οποία δυσφημούσε την Ελλάδα. Εντέλει, όμως, όλα πήγαν καλά και οι κακές γλώσσες αποστομώθηκαν από την εκπληκτική επιτυχία που σημείωσε και σημειώνει ο τουριστικός κλάδος στη χώρα μας.

Αντίστοιχα, ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή σας;

Παραδόξως είναι η ίδια περίοδος του συλλογικού αγώνα που δώσαμε στο υπουργείο Τουρισμού, από κοινού με όλους τους φορείς του κλάδου, δημόσιους και ιδιωτικούς, για να στήσουμε ξανά στα πόδια της την ελληνική τουριστική βιομηχανία. Θα θυμάμαι πάντα τη διαφημιστική καμπάνια που σχεδιάσαμε για να προβάλουμε την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο και να την ταυτίσουμε συμβολικά με την απελευθέρωση από τους υγειονομικούς περιορισμούς. Κυρίως, όμως, θα θυμάμαι πάντα με ενθουσιασμό και συγκίνηση ότι δημόσιος και ιδιωτικός τομέας παλέψαμε ενάντια στη χειρότερη κρίση που έπληξε ποτέ τον τουρισμό παγκοσμίως και τα καταφέραμε περίφημα ως έθνος, όλοι μαζί.

Τελικά η πολιτική έχει περισσότερες λύπες ή περισσότερες χαρές;

Δύσκολο να μετρήσεις τέτοιου είδους αναλογίες. Ας πούμε απλώς ότι η πολιτική δεν σου επιτρέπει να μείνεις στάσιμος, δεν σου δίνει το περιθώριο να βαρεθείς. Σίγουρα, όμως, στο τέλος της ημέρας το αποτύπωμα είναι θετικό, ειδικά όταν νιώθεις ότι έβαλες έστω και ένα λιθαράκι για να βελτιώσεις την καθημερινότητα των συμπολιτών σου.

Από πού αντλείτε δύναμη στις δυσκολίες της ζωής;

Από το χαμόγελο της συζύγου μου και από το βλέμμα των παιδιών μου.

Είστε πολύτεκνος, πατέρας τεσσάρων παιδιών. Πώς είναι αυτό; Υπάρχουν δυσκολίες;

Τα παιδιά και η οικογένεια είναι η μεγαλύτερη χαρά μου, το μεγαλύτερο και πιο πολύτιμο δώρο που έχω στη ζωή. Εξυπακούεται ότι δεν είναι πάντοτε εύκολο να είμαι ο ιδανικός πατέρας, υπό την έννοια ότι τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις μού αφαιρούν χρόνο από τον οικογενειακό βίο. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, το κέντρο της ύπαρξής μου είναι εκεί, μαζί με τη σύζυγο και τα παιδιά μου.

Έχετε χόμπι; Υπάρχει ελεύθερος χρόνος;

Έχω αναθέσει στα παιδιά μου να ορίζουν εκείνα τα χόμπι μου. Ακολουθώ τα δικά τους ενδιαφέροντα, ώστε να μοιράζομαι μαζί τους όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο. Και ενώ πολλοί παραπονιούνται ότι τα παιδιά απορροφούν ενέργεια, για εμένα ισχύει το αντίθετο: μου μεταδίδουν την ενέργειά τους και τη δίψα τους για τα καινούργια πράγματα, για την ίδια τη ζωή.

 

Συνέντευξη στην Άννα Καραβοκύρη

Φωτο Κ. Προφής

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 141