Από ένα… καπρίτσιο της μοίρας, το κλειστό γήπεδο του ΤάεΚβον Ντο στοιχειώνει τη συλλογική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος βρέθηκε το 2016 στην εκδήλωση για τον έναν χρόνο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, και έζησε το εικονικό λιντσάρισμα δημοσιογράφων, μέσω ενός απεχθούς βίντεο που έπαιζε στη μεγάλη οθόνη πάνω από το πόντιουμ του Αλέξη Τσίπρα, σίγουρα δεν θα έτριβε τα μάτια του, με αυτά που έβλεπε και άκουγε στον ίδιο χώρο του ΤάεΚβον Ντο, όπου διεξήχθη το Συνέδριο του κόμματος. Απλώς, τότε το γιουχάισμα στρεφόταν στον εξωτερικό εχθρό ενώ τώρα το γιουχάισμα, στο οποίο μάλιστα πρωτοστατούσε ο σύζυγος του νέου αρχηγού, στον εσωτερικό.

Τα γιουχαΐσματα, οι αποδοκιμασίες, οι φωνές, οι κόντρες και οι μονομαχίες βέβαια δεν αποτελούν ιδιαιτερότητα του 4ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Και σε άλλα κομματικά συνέδρια, που είχαν κάποιο ουσιώδες διακύβευμα, «συνέβαιναν αυτά»… Ειδικά όταν υπάρχει ζήτημα ηγεσίας και συγκρούονται υποψήφιοι αρχηγοί, οι κλακαδόροι και χειροκροτητές έχουν πάντα το πάνω χέρι στις διαδικασίες και την εικόνα. Όμως, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, τα όσα συνέβησαν στο Συνέδριο είναι εκτός λογικής,φαντασίας και πολιτικής πραγματικότητας. Ευτυχώς, χάρη στην απευθείας μετάδοση μέσω του διαδικτύου, οι υπόλοιποι είχαμε την ευκαιρία να διασκεδάσουμε με τα άπειρα ευτράπελα, αλλά και με ορισμένες ομιλίες συνέδρων που ξέφευγαν από τα συνηθισμένα και ήταν βγαλμένες από σενάρια θερινής επιθεώρησης στο «Δελφινάριο». Τα χαρακτηριστικά του Συνεδρίου; Ίντριγκες, αλληλοϋπονόμευση, ύβρεις…Θόρυβος πολύς,μάχες των συριζαϊκών τρολ στο διαδίκτυο, που απέκτησαν χαρακτηριστικά ολοκληρωτικού πολέμου. Και μετά, αφού ο αρχηγός ανανέωσε την εκλογή του… δια βοής και δεν έλαβε «λευκή ψήφο» για…ανακωχή μέχρι τις εθνικές και όχι τις ευρωεκλογές, οι σύνεδροι επέστρεψαν στα σπίτια τους και ο υπό προθεσμία πρόεδρος κάλεσε βουλευτές του κόμματος για ποτό σε γνωστό μπαρ του κέντρου της πρωτεύουσας, αναβάλλοντας και προσυμφωνημένη τηλεοπτική του συνέντευξη.

Και η πολιτική; Η πολιτική πήγε περίπατο ή μάλλον κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτήν. Το 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ένα «κλασικό» συνέδριο αριστερού κόμματος. Δεν χαρακτηρίστηκε από ιδεολογικές ζυμώσεις, από τασικές αντιπαραθέσεις, από πολύωρες συζητήσεις επί τροπολογιών και από «ηλεκτρισμένες» ψηφοφορίες. «Σύντροφοι, έχουμε γίνει τηλενουβέλα», περιέγραψε γλαφυρά ένα άλλο στέλεχος, και όντως τα δρώμενα αυτού του τετραημέρου θύμιζαν περισσότερο σίριαλ παρά πολιτικό σκάκι.

Το ερώτημα που αναζητάει τώρα απάντηση είναι απλό: Πώς τώρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι, παλιά και νέα φρουρά, από τον Τσίπρα μέχρι τον Κασσελάκη, ηττημένοι στο Συνέδριο, μετά από τα γιουχαΐσματα, τις ύβρεις, τις επιδεικτικές αποχωρήσεις την ώρα που μιλούσαν οι μη αρεστοί σε κάποιους, θα βρουν το ψυχικό σθένος να συνεργαστούν μεταξύ τους είναι μια άλλη ιστορία.

Προφανώς, το ψυχολογικό χάσμα ανάμεσα στην παλαιά και τη νέα φρουρά είναι αδύνατο να καλυφθεί, όσα μερεμέτια κι αν κάνουν τα κομματικά συνεργεία ευκαιριακής επικοινωνίας. Εξάλλου, η πλευρά του νέου προέδρου έχει οπαδούς που διακρίνονται για τον ζήλο του νεοφώτιστου, επιδεικνύοντας υπερβάλλουσα σκληρότητα έναντι των σημερινών αντιπάλων και χθεσινών συντρόφων.

Αλλά όταν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, πώς να μιλήσουν στην κοινωνία; Όταν έχει χαθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσα στα ηγετικά του στελέχη, πώς να τους εμπιστευθούν οι πολίτες για την επίλυση των προβλημάτων τους; Όταν η εικόνα που εκπέμπουν δεν είναι του σοβαρού κόμματος, αλλά του περιφερόμενου τσίρκου, είναι λογικό οι επόμενες δημοσκοπήσεις και οι ευρωεκλογές να τους ρίξουν στην τρίτη ή και στην τέταρτη θέση. Η πιθανότητα να βρεθούν ακόμη και στην πέμπτη θέση δεν θα πρέπει να αποκλειστεί.

Γιατί το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι πλέον εάν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να βρει τον βηματισμό του, να κάνει ουσιαστική συζήτηση, να χαράξει στρατηγική και να έχει μια ηγεσία με ουσιαστική νομιμοποίηση. Έχει παρέλθει η εποχή που ήταν αυτό, εδώ και πολύ καιρό – για όσους τουλάχιστον μπορούν να αναγνώσουν την πραγματικότητα χωρίς κομματικές παρωπίδες.

Πλέον, το βασικό ζητούμενο και το μεγάλο ερώτημα είναι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη μπορεί πια να παίξει κάποιον ουσιαστικό ρόλο, εάν μπορεί όντως να πρωταγωνιστήσει στην Αριστερά και ευρύτερα στην αποκαλούμενη προοδευτική παράταξη.

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική. Μετά από όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες και πρωτίστως στο τετραήμερο του Συνεδρίου και με τα όσα απεργάζεται ο Κασσελάκης για τη δημιουργία ενός νέου, δικού του ΣΥΡΙΖΑ, ενός νέου κόμματος, είναι απίθανο να γεφυρωθεί το χάσμα. Και οπωσδήποτε δεν μπορεί να ισχυρισθεί κάποιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει –μετά τις ευρωεκλογές– να είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Η εξαέρωση επιταχύνεται. Η ήττα στις ευρωεκλογές, μετά και τα συνεδριακά, θεωρείται αναπόφευκτη. Όσοι πίστεψαν στο όραμα και με προσωπικές θυσίες, ενίοτε και ήττες, έζησαν το ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προσγειωθούν.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 61