Browsing: DE JURE

Ένα από τα βασικά «όπλα» του Ντόναλντ Τραμπ τόσο κατά την προεκλογική του εκστρατεία, όσο και τις πρώτες ημέρες της προεδρίας του, ήταν ότι σε μια ημέρα θα είχε σταματήσει τόσο τον ρωσοουκρανικό πόλεμο, όσο και διάφορους άλλους (παγκόσμια δυσπιστία αλλά και κάποια μικρή ελπίδα)…
Αυτό μου θύμισε τον δικό μας -επί μία τετραετία- πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο οποίος είχε πει ότι με «ένα νόμο και ένα άρθρο» θα καταργούσε τα μνημόνια και ότι η Ελλάδα θα βαράει τον ζουρνά και η Ευρώπη θα χορεύει πεντοζάλη (παγκόσμια γέλια και καμία ελπίδα)…
Τα δικά μας τα «λουστήκαμε», τα πολεμήσαμε και εν μέρει τα ξεπεράσαμε… και σίγουρα -για να μην παρεξηγηθώ- δεν θεωρώ τον Αλέξη Τσίπρα έναν «μικρό» Ντόναλντ Τράμπ. Τι γίνεται όμως με τον υπόλοιπο πλανήτη; Τι γίνεται με την εμπλοκή ενός παράφρονα “Ναπολέοντα”, ο οποίος αντί να σταματήσει έναν πόλεμο -όπως δείχνει μέχρι τώρα η ιστορία- ανάβει το σπίρτο με κίνδυνο να «κάψει» όλον τον πλανήτη;
Τι σκοπούς εξυπηρετεί, ποιους προστατεύει, ποιους θέλει να κάνει πλουσιότερους (πέραν από τον εαυτό του) και ποιους να εξαφανίσει; Δεν ξέρω αν οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μπορέσουν να δώσουν τις απαντήσεις… Γιατί απλά, δεν ξέρω τι είδους μέλλον θα υπάρχει!

Όλοι μας έχουμε βρεθεί κάποια στιγμή πίσω από ένα απορριμματοφόρο που μας κλείνει τον δρόμο και μας καθυστερεί… Γι’ αυτό σίγουρα δε φταίνε οι εργαζόμενοι, οι «σκουπιδιάρηδες», όπως συνηθίζουμε να τους λέμε υποτιμητικά, έστω και αν αυτοί οι άνθρωποι κάνουν -βρέξει-χιονίσει- αυτό, που εμείς οι «πρίγκιπες» ούτε στον χειρότερο εφιάλτη μας δε θα κάναμε…
Ένας «σκουπιδιάρης» λοιπόν, ξυλοκοπήθηκε άγρια από τρεις υπανθρώπους οι οποίοι δεν μπορούσαν να κάνουν λίγο υπομονή (για να «σεβαστούν», ούτε λόγος). Αυτά τα αποβράσματα λοιπόν έφυγαν ανενόχλητοι και τώρα αναζητούνται…
Εύχομαι να βρεθούν και να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Αν μπορούσα να «απαιτήσω» κάτι θα ήταν καμία επιείκεια, κανένα ελαφρυντικό, καμία εξαγορά, καμία αναστολή. Τα κτήνη αυτά πρέπει να πάνε φυλακή χωρίς δεύτερη κουβέντα. Και εύχομαι οι δικαστές να εξαντλήσουν, όλη τους την αυστηρότητα απέναντί τους και όλο τους τον σεβασμό, απέναντι στον άνθρωπο που όλοι εμείς λέμε απαξιωτικά «σκουπιδιάρη»! 

Στις 7 Απριλίου του 2006 το «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» ξεκίνησε το «ταξίδι» στην ενημέρωση. Από τότε πέρασαν 19 χρόνια αδιάληπτης παρουσίας στο περίπτερο.
Και «εις πείσμα των καιρών», πέρασε γενναία μέσα από οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις, μέσα από πανδημία, μέσα από «εμπόλεμες ζώνες». Πάντα με αξιοπρέπεια, αμεροληψία και -πάνω απ’ όλα- σεβασμό στον αναγνώστη.
Η εξέλιξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αλλά και η πανδημία, που άλλαξαν τα πάντα για πάντα, διαμόρφωσαν έναν νέο τρόπο ενημέρωσης των πολιτών. Το «Π» δε θα μπορούσε να μείνει πίσω, μια και ο όμιλος «NK MEDIA GROUP» έχει έμπρακτα αποδείξει ότι καινοτομεί όποτε οι εποχές το απαιτούν.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, αποφασίσαμε η εφημερίδα να «ανέβει» στο διαδίκτυο (αντί για το περίπτερο) χωρίς την παραμικρή αλλαγή στο ύφος, το ήθος, τη συνέπεια και τη μαχητικότητα!
Με μια δωρεάν εγγραφή η εφημερίδα «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» θα βρίσκεται από τις 7/6 και κάθε Σάββατο πρωί στην οθόνη σας!

Διότι όταν οι εποχές το ζητούν
το «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» πρωτοπορεί!

Η νέα μεγάλη δημοσκόπηση του paraskhnio.gr είχε ανέλπιστα μεγάλη αποδοχή από τους επισκέπτες και εντυπωσιακά ευρήματα! 3.518 άτομα απάντησαν σε 16 ερωτήσεις που ξέφευγαν από τις τυπικές. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες δημοσκοπήσεις και έρευνες οι οποίες πλέον εστιάζουν στο τι θέλουν οι πολίτες από τα κόμματα, κάτι που σημαίνει ότι τα επιτελεία των κομμάτων δεν πρέπει να εστιάζουν στο ποιος είναι πρώτος και ποιος δεύτερος. Είναι πλέον αναγκαίο να εστιάσουν πραγματικά (και όχι θεωρητικά) στο τι τους «δείχνουν» οι ψηφοφόροι τους και που πρέπει να εστιάσουν. Η εποχή της χαριτωμένης τηλεοπτικής ατάκας: «αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες της κοινωνίας» έχει περάσει ανεπιστρεπτί! Τα προβλήματα είναι γνωστά, οι ανάγκες και οι απαιτήσεις είναι δεδομένες. Όσο οι πολιτικοί «πουλάνε» παραμύθι, τοξικότητα, ανεφάρμοστα προγράμματα και ψεύτικες ελπίδες τόσο θα βουλιάζουν στην απαξίωση. Είναι καιρός λοιπόν, -αν δεν είναι πολύ αργά πια- να κάνουν αυτό που τους ζητάνε οι πολίτες και αν αφήσουν κατά μέρος τι θα ήθελαν να τους «πουλήσουν»

Μια έκφραση των πολιτικών η οποία με στοιχειώνει χρόνια και αφορά στις δημοσκοπήσεις είναι αυτό το «φωτογραφία της στιγμής»… Το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει δεκάδες δημοσκοπήσεις οι οποίες αποδεικνύουν περίτρανα ότι η κάθε μια ξεχωριστά μπορεί να είναι «στιγμιαία» όλες μαζί όμως είναι τόσο η «κινηματογραφική» αποτύπωση της πολιτικής κατάστασης της χώρας, όσο και η αποτύπωση της κατάστασης των κομμάτων, που είναι από κακή έως τραγική. Από την άλλη πλευρά μια έρευνα της «ΕΤΕΡΟΝ» που αφορά μόνο στους ψηφοφόρους δείχνει σε πόσο λάθος δρόμο κινούνται οι επικεφαλής των κομμάτων. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε αντί να πιπιλάνε την (βολική) καραμέλα, της «φωτογραφίας της στιγμής» να ακούσουν ουσιαστικά τους πολίτες και να παραδεχθούν τα λάθη τους με όποιο πολιτικό κόστος; 

Μία φίλη ρώτησε το ChatGpt «τι θα έκανε κάποιος αν ήθελε να καταστρέψει τα μυαλά της νέας γενιάς χωρίς καν να το καταλάβουν»… Κάποιες από τις «προτάσεις» ήταν:

  – Θα τους κατακλύζα με περισπασμούς, ώστε να μην σκέφτονται βαθιά ή να κάνουν ουσιαστικά ερωτήματα.
– Θα πρόβαλλα επιφανειακές αξίες, (εμφάνιση και υλική επιτυχία) ώστε να φαίνονται πιο σημαντικές από τον    χαρακτήρα, τη σοφία ή την ηθική ακεραιότητα.
  – Θα «θόλωνα» τη γραμμή μεταξύ αλήθειας και γνώμης και θα υπονόμευα την κριτική σκέψη.
– Θα άφηνα την παραπληροφόρηση να διαδοθεί μέχρι να μοιάζει η αλήθεια σαν επιλογή και όχι σαν γεγονός.
  – Θα παρουσίαζα την αρετή ως κάτι βαρετό και το κακό ως κάτι “κουλ” αντιστρέφοντας την ηθική πυξίδα και θα γελοιοποιούσα την παράδοση και τη σοφία, ενισχύοντας τη σύγκριση αντί για την ευγνωμοσύνη.

Ναι! Δυστυχώς, αυτό ζούμε…

Πριν από λίγα 24ωρα είδαμε on camera την κόντρα της Υπουργού κυρίας Μενδώνη, με την έφορο Αρχαιοτήτων Αργολίδος. Κάποια στιγμή η συζήτηση έγινε «έντονη» και πολλοί θεώρησαν ότι η συμπεριφορά της κυρίας Μενδώνη ήταν απαράδεκτη ειδικά μπροστά στις κάμερες!
Σοβαρά τώρα;
Όταν στην Βουλή ακούγονται τα «τέρατα» μπροστά σε επισκέπτες (που συνήθως είναι σχολεία), είναι αποδεκτό; Όταν στα τηλεοπτικά παράθυρα βλέπουμε βουλευτές να γίνονται χυδαίοι, είναι αποδεκτό; Και δεν είναι αποδεκτό, μια Υπουργός να κατσαδιάζει μια υπάλληλο για την διαχείριση των χρημάτων των πολιτών που σαν αποτέλεσμα έχει και την «έξωθεν καλή μαρτυρία» της χώρας μας;Όταν θέλουμε σε κάθε ευκαιρία να «πυροβολούμε» το εύκολο θύμα, (που είναι πάντα ο έχων την ευθύνη), του δίνω το κάθε δίκιο να απαιτεί και να κατσαδιάζει τον όποιο ασυνεπή, ακόμα και αν το κάνει σε εθνικό δίκτυο με φόντο την Ακρόπολη…
Αυτά!

Η νέα μεγάλη δημοσκόπηση του paraskhnio.gr δεν μας έκανε σοφότερους… Επιβεβαίωσε όμως τόσο τον θυμό των πολιτών όσο και την απαξίωσή τους στο πολιτικό προσωπικό της χώρας και τα κόμματα. Το θέμα είναι ότι εν έτι 2025 δεν απέχουμε και πολύ από το 2015 όπου επικρατούσε ο θυμός, κάτι που -όπως αποδείχθηκε- οδήγησε τη χώρα σε περιπέτειες. Η πλειονότητα των πολιτών είναι θυμωμένη (και δικαίως) με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε με μία πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καταστροφικό… Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση οφείλουν να δράσουν άμεσα (αν όχι «χθες») όχι μόνο για να αντιστρέψουν το εις βάρος τους κλίμα αλλά, και για να μην μπούμε σε περιπέτειες οι οποίες θα μας πάνε πολλά χρόνια πίσω!  

Ο Φεβρουάριος ήταν ένας δύσκολος μήνας για όλους… Έκλεισε με τεράστιες συγκεντρώσεις, «βαριές» σε μνήμες αλλά και σε «απαιτήσεις»! Κάποιοι πολιτικοί δήλωσαν ότι «πήραν το μήνυμα» και κάποιοι άλλοι επιδόθηκαν στην γνωστή λογική του «αυτός που φταίει, είναι αυτούς, στου οποίου έσκασε η βόμβα»… Ας βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους:
Οι πολίτες δεν έστειλαν κανένα μήνυμα, αντιθέτως επέδωσαν μια ξεκάθαρη εντολή! Άρα η κυβέρνηση δεν έλαβε κανένα μήνυμα αλλά της παραδόθηκε μια εντολή την οποία οφείλει να εκτελέσει!
Οι πολιτικοί οι οποίοι βρίσκονται στο τόξο της αντιπολίτευσης και οι οποίοι βρίσκονται στα κάγκελα με μόνο αίτημα να παραιτηθεί η κυβέρνηση, καλό θα ήταν να πάρουν και εκείνοι την εντολή, να αφήσουν κατά μέρος τις γελοίες παραστάσεις κακής επιθεώρησης να αναμετρηθούν με τις ευθύνες τους και να κάτσουν σε ένα τραπέζι μια και η εντολή της κοινωνίας αφορά όχι 300 αλλά χιλιάδες βουλευτές και υπουργούς των τελευταίων ετών!
Οπότε κύριοι, φροντίστε έντιμα να αναμετρηθείτε με τις ευθύνες σας… Όλοι σας!

Πριν από μερικά χρόνια αρνήθηκα να πάρω μια προγραμματισμένη συνέντευξη από έναν αναρχικό (λέμε τώρα…) διότι δεν ήθελε να βγάλει την κουκούλα! Το αποτέλεσμα ήταν –την επόμενη μέρα- να μου σπάσουν την μηχανή… Από τότε και μέχρι σήμερα αναρωτιέμαι: Πόσο ντρέπεσαι για τις απόψεις σου και το όνομά σου ώστε να το κρύβεις τόσο πεισματικά πίσω από ένα πληκτρολόγιο και να περηφανεύεσαι ότι είσαι (ένα ακόμα) troll;

Αυτή τη φορά η αφορμή ήταν μια σιχαμένη ανάρτηση κατά της κυρίας Αγαπηδάκη την οποία ούτε γνωρίζω προσωπικά ούτε ψηφίζω. Όμως μου είναι αδύνατον να δεχθώ ότι ένας άθλιος τύπος με κουκούλα (γιατί το ψευδώνυμο στα social media είναι η κουκούλα των δωσίλογων της κατοχής) γράφει ισοπεδώνει ανθρώπους (συνήθως χωρίς στοιχεία), το «κοινό του» τον αποθεώνει και όλα αυτά χωρίς το θάρρος του ονόματός του!

Και κάπως έτσι οι γελοίοι «αποθεωτές» των ανώνυμων trolls γίνονται όχλος και αυτός ο όχλος καταστρέφει, όμως όταν το καταλαβαίνουμε είναι ήδη πολύ αργά!

Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα έπρεπε να είναι μια γιορτή… Όχι για τους πολιτικούς, αλλά για τους πολίτες οι οποίοι (τουλάχιστον οι παλαιότεροι) έχουν βιώσει την χούντα και την -μη- δυνατότητα του εκλέγεις και εκλέγεσθαι. Στην Ελλάδα του 2025 η εκλογή ΠτΔ εξελίχθηκε σε ένα “power game” όπου ακόμα και η δεύτερη θέση μετράει μια και -τελικά- όπως όλα έδειξαν τα μικροκομματικά οφέλη είναι σημαντικότερα από το ευρύτερο καλό, την συναίνεση και εν τέλει την έξωθεν καλή μαρτυρία που τόσο χρειαζόμαστε στην δύσκολη γεωπολιτική εποχή που ζούμε… Αλλά αυτοί είμαστε!

Πριν από λίγες εβδομάδες, μας ήρθε μια καταγγελία για την κατάσταση που επικρατεί στην αίτηση και την έκδοση των διαβατηρίων από κάποιο αστυνομικό τμήμα… Η τύχη με έφερε στο συγκεκριμένο ΑΤ για τον ίδιο ακριβώς λόγο! Και κατάλαβα την αγανάκτηση του ανθρώπου που μας έστειλε την καταγγελία!
Ένας άνθρωπος να τα προλάβει όλα, (κατάθεση και παραλαβή) τη στιγμή που διάφοροι περιφερόντουσαν ασκόπως και μάλιστα όλα αυτά Σάββατο. Δεκάδες άνθρωποι να στήνονται από το πρωί (ήμουν ένας από αυτούς) για να ακούσουν ότι η παραλαβή θα γίνει 2.30 έως 3 το μεσημέρι, χωρίς αυτό να διευκρινίζεται στο site ή έστω την στιγμή που κατατίθενται τα δικαιολογητικά…
Για όποιον από τους υπεύθυνους που ασχολούνται με το θέμα ένα έχω να πω: «δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο» για να μην ταλαιπωρούνται οι πολίτες και να μην ακούει τα εξ αμάξης, ο αστυνομικός που προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα μπορεί!

Το 2025 θα ζήσουμε κάτι πρωτόγνωρο: Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλεγεί για πρώτη φορά με λιγότερες ψήφους από 180! Πολλοί είναι εκείνοι που θα πούνε «ε, και τι έγινε» ή «τι με νοιάζει, έχω σοβαρότερα προβλήματα!»
Λάθος, διότι το θέμα δεν είναι με πόσες ψήφους θα εκλεγεί ή, τι «πολιτικής απόχρωσης» είναι, αλλά πόσο πραγματικά εκφράζει την χώρα και τους εκπροσώπους της… Μπορεί να επέλεγα κάποιον άλλον αν βρισκόμουν στη θέση του πρωθυπουργού (που δεν είμαι) για πολλούς λόγους, όμως ο Κωνσταντίνος Τασούλας είναι μια εξαιρετικά αξιόλογη επιλογή και με δεδομένο ότι θα εκλεγεί -ρομαντικά σκεπτόμενος- θα επιθυμούσα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, να άφηναν κατά μέρος τα γελοία μικροκομματικά παιχνίδια και να έδειχναν τον απαιτούμενο σεβασμό στον -σε λίγες ημέρες- ανώτατο Πολιτειακό άρχοντα, ο οποίος είναι και πρέπει να είναι το «πρόσωπο» της Ελλάδας πέρα και πάνω από όποιο ταπεινό «συμφέρον»…

Τίποτα άλλο!

Δεν θα ανακαλύψω τον τροχό το 2025, ούτε θα σταθώ στο θέμα με τον θάνατο ενός νέου παιδιού στους δρόμους «φονιάδες» της Κρήτης (και όχι μόνο)… Ούτε θα πω «μπράβο» στον κύριο Χρυσοχοίδη, ή στον κύριο Μητσοτάκη για τα αντανακλαστικά τους (άλλωστε δεν περίμενα τίποτα λιγότερο μια και τους θεωρώ ικανότατους και ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένους). Έπραξαν το αυτονόητο! Τι γίνεται όμως, από εκεί και πέρα; Τι θα γίνει με τους ασυνείδητους αστυνομικούς και με τον εγκληματία οδηγό; Διότι αν πρόκειται οι «ξηλωμένοι» αστυνομικοί να συνεχίσουν να εργάζονται σε άλλη αστυνομική διεύθυνση και αν ο οδηγός πέσει στα μαλακά, τότε η ικανότητα, η ευαισθησία και τα αντανακλαστικά -που έλεγα παραπάνω- δεν έχουν καμία αξία, μια και κάποιοι θα συνεχίσουν να επιβιώνουν εις βάρος άλλων, με το «σιγά, δε θα γίνει και τίποτα…»!

Η νέα χρονιά μπήκε με ευχές από όλους… Φίλους, οικογένεια, πολιτικούς και όλες είχαν μια υπέροχη «συμφωνία»: Όλοι προς όλους ευχήθηκαν υγεία, αγάπη, ειρήνη και ηρεμία… Κάποιοι τις τηρούν και κάποιοι άλλοι όχι. Μήπως θα έπρεπε όλοι να προσπαθήσουν λίγο περισσότερο;
Η χρονιά που μόλις ξεκίνησε είναι γεμάτη από ευκαιρίες και προκλήσεις και όλοι θα πρέπει να αναμετρηθούμε με ένα «αύριο» απρόβλεπτο, γοητευτικό, ενδιαφέρον αλλά και επικίνδυνο!
Φέτος όσο ποτέ χρειαζόμαστε την ηρεμία, ομόνοια, συνεργασία και «ανοιχτά μυαλά». Γιατί φέτος συναντιέται το «αύριο» με το «καλύτερο αύριο»… Και αυτό το καλύτερο κανείς δεν το κατάφερε μόνος του. Οπότε καλό θα ήταν όλοι «μαζί» να προσπαθήσουμε να βάλουμε πριν από το «αύριο» τη λέξη «καλύτερα»!

Καλή χρονιά…

Κακά τα ψέματα… Η υπερβολή και η ανάγκη των Μέσων για προβολή -δυστυχώς με όποιο κόστος- είναι «σημείο των καιρών»… Ο ανταγωνισμός λυσσαλέος και η προσφορά για έγκυρη ενημέρωση κάποιες φορές λιγοστή… Και κάπως έτσι δυστυχώς το «αίμα και σπέρμα» κυριαρχεί!

Πριν από λίγο καιρό όλα τα Μέσα «σταύρωναν» τον τηλεδικηγόρο Λύτρα (κατά τη γνώμη μου και λίγα του «έσουραν») διότι είχε χτυπήσει βάναυσα την σύζυγό του και μάνα των παιδιών του.

Αρχικά είπε ψέματα, μετά απολογήθηκε, μετά ζήτησε συγγνώμη, μετά μπήκε φυλακή, μετά βγήκε από τη φυλακή και τώρα είναι «σελέμπριτι» που περιδιαβαίνει τα κανάλια προβάλλοντας την νέα του σχέση, το νέο του σπίτι και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο…

Δεν ξέρω με τι να ντραπώ πρώτα: Με το κράτος και τη δικαιοσύνη, με τους τηλεοπτικούς σταθμούς και τους δημοσιογράφους που προβάλλουν κάτι τέτοιους τύπους οι οποίοι είναι καθ’ ομολογία κακοποιητές, ή με όλους εμάς που επιτρέπουμε όλα τα παραπάνω και μετά ανεβαίμουμε στα «κάγκελα» για να κατηγοροήσουμε (για αυτή την κατάντια) όποιον μας βολεύει, εκτός από εμάς φυσικά ;

Πριν από λίγο καιρό όλη η Ελλάδα ασχολήθηκε με ένα κλαμπ που έδινε σε ανήλικους ποτά «μπόμπες» με αποτέλεσμα κάποια να καταλήξουν στο νοσοκομείο. Άμεσα ο Δ. Αθηναίων το «σφράγισε», ενώ πολιτικοί και πολίτες χειροκρότησαν την απόφαση ρίχνοντας -δικαίως- στην «πυρά» τους ιδιοκτήτες. Πριν από δύο ημέρες το Πρωτοδικείο αποφάσισε να επιτρέψει την επαναλειτουργία του, μέχρι την δίκη, με το αιτιολογικό ότι οι ιδιοκτήτες είχαν… οικονομική ζημιά!
Το να κρίνει κάποιος τη δικαιοσύνη -θεωρητικά- είναι λάθος. (διαφωνώ βέβαια αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας). Πως μπορεί όμως ο οποιοσδήποτε να μείνει απαθής απέναντι σε μια τέτοια απόφαση για ένα έγκλημα που μπορούσε να στοιχίσει ζωές;
Μετά λοιπόν, από μια τέτοια απόφαση αυτό που θα μπορούσε να κάνει κάθε υπεύθυνος πολίτης είναι να μην πάει να «διασκεδάσει» στο συγκεκριμένο μαγαζί. Γιατί καλές οι κατηγορίες και το «ανάθεμα» στα social media αλλά καλύτερες οι πράξεις με ουσία!

Μιλώντας με μια καλή συνάδελφο άκουσα την έκφραση «ανακωχή μίας ώρας» για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη… Διαφώνησα μια και η -με καθυστέρηση 3 χρόνια- συνάντηση των δύο ανδρών θα μπορούσε να δείξει (αν δεν το έδειξε ήδη) ότι υπάρχει δυνατότητα διαλόγου, διαφωνίας, αντιπαράθεσης με πολιτικούς όρους και με στόχο το καλό όλων. 

Η μέχρι πριν από λίγους μήνες τακτική του κυρίου Ανδρουλάκη «όχι σε όλα» απέδειξε ότι μόνο κακό κάνει και η μέχρι πριν από λίγους μήνες έλλειψη αντιπάλου (για την κυβέρνηση) μόνο καλό δεν έκανε. Η δουλειά της αντιπολίτευσης είναι «διαφωνία και εναλλακτικές προτάσεις». 

Η δουλειά της κυβέρνησης είναι να ακούει και να πράττει. Θεωρώ ότι έγινε ένα βήμα με την πολύ καλή στάση τόσο του πρωθυπουργού όσο και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε έναν κόσμο λοιπόν που δεν είναι «αγγελικά πλασμένος», ευελπιστώ για τα καλύτερα…  

Το κόμμα «έφτιαξε» τον βουλευτή, ή, ο βουλευτής το κόμμα; Το ερώτημα στα πρότυπα του «η κότα έκανε το αυγό, ή, το αυγό την κότα» αφορά το Κοινοβούλιο και το αν οι βουλευτές πρέπει ή όχι να παραδίδουν τις έδρες τους, όταν «αποχωρούν» από κάποιο κόμμα. Οι ιδεολογίες δημιουργούν πολιτικές ομάδες, οι εκφραστές τους εντάσσονται στις πολιτικές ομάδες και έτσι «μπακαλίστικα» γίνονται κόμματα. Οι βουλευτές λοιπόν πρωτίστως, εκλέγονται με βάση την ιδεολογία τους και όχι με βάση την «φανέλα» (ο Μέσι είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, όχι όμως και η ομάδα του). Άρα κατά την άποψή μου, η «έδρα» τους ανήκει. Κάτι όμως που δεν μπορεί να ισχύσει με τους βουλευτές Επικρατείας οι οποίοι επιλέγονται από το κόμμα και όχι από τον κόσμο και συνεπώς είναι «διορισμένοι υπάλληλοι»…
Ναύαρχε Αποστολάκη, αφιερωμένο!

Σε έναν ιδανικό κόσμο με πολιτική παιδεία, η επιλογή Φάμελλου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν η πλέον συνετή και αναμενόμενη. Και αυτό διότι είναι θεσμικός, πολύπειρος, ήπιων τόνων και μπορεί να «ενώσει» ότι έχει απομείνει από την πρώην αξιωματική αντιπολίτευση. Όμως ούτε σε ιδανικό κόσμο ούτε οι ψηφοφόροι (τουλάχιστον του ΣΥΡΙΖΑ) έχει πολιτική παιδεία. Έτσι η χλιαρή ψήφος -70.000 δεν το λες και επιτυχία- ήταν μια «τιμωρία» στον Παύλο Πολάκη ο οποίος είναι άκρως συγκρουσιακός, κάποιες φορές «ακραίος» και σίγουρα ευθύνεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό για την αποτυχία Κασσελάκη! Ήταν λοιπόν μια ψήφος «διαμαρτυρίας» όπως το ’15 και το ’19…
Όπως και να έχει η επόμενη μέρα «ουδέν κακόν αμιγές καλού»!