Καχυποψία και προβληματισμός για τα «ανοίγματα» στην Πλεύση Ελευθερίας
Η αυλαία της κοινοβουλευτικής τριλογίας (προανακριτική, προ ημερησίας συζήτηση, πρόταση μομφής) την περασμένη Παρασκευή έφερε το ΠΑΣΟΚ αντιμέτωπο με τον ρεαλισμό και δη με τη σκληρή πραγματικότητα που αρχίζει να διαμορφώνεται στο πολιτικό πεδίο. Ουσιαστικά, το άλλοτε κραταιό κόμμα που συγκυριακά βρέθηκε στο βάθρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης παλεύει με νύχια και με δόντια να εδραιωθεί και πάλι στη συνείδηση των πολιτών ως δεύτερη κοινοβουλευτική δύναμη αλλά και ως εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης για τον τόπο.
Παρά ταύτα, η προοπτική κυβερνησιμότητας για το ΠΑΣΟΚ στην παρούσα συγκυρία μοιάζει με άπιαστο όνειρο. Οι δημοσκοπήσεις μπορεί να δείχνουν φθορά της κυβέρνησης, όμως για το ΠΑΣΟΚ γκρεμίζουν τις όποιες προσδοκίες, ακόμη και για τους πιο αισιόδοξους, αφού όχι μόνο μοιάζει να μην μπορεί να καλυφθεί η διαφορά με τη ΝΔ αλλά και ότι η τάση που παρατηρείται είναι πτωτική χωρίς να διαφαίνονται σημάδια ανάκαμψης.
Σενάρια για την επόμενη μέρα των εκλογών
Εύλογα λοιπόν προκαλούνται ερωτήματα για τις κινήσεις στη σκακιέρα την επόμενη μέρα των εκλογών, καθώς η μη επίτευξη αυτοδυναμίας για τη ΝΔ είναι ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί με αυτά τα δεδομένα να αποκλειστεί. Εάν φτάσουμε σε ένα τέτοιο σημείο και υπό το πρίσμα μιας πολιτικής ωριμότητας που δεν θα επιτρέψει να συρθεί η χώρα σε συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, τα βλέμματα στρέφονται στο τι θα πράξει το ΠΑΣΟΚ.
Η φράση-κλισέ «ποτέ μη λες ποτέ» δεν αποκλείεται να βρει ακόμη μια φορά εφαρμογή στα καθ’ ημάς. Προς το παρόν το σενάριο μιας μετεκλογικής συνεργασίας με τη ΝΔ ακούγεται στη Χαριλάου Τρικούπη ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Εκείνο όμως που μπροστά σε ένα πολιτικό αδιέξοδο δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς είναι το ΠΑΣΟΚ να επιχειρήσει ρελάνς και να δεχτεί συνεργασία με έναν άλλο πρωθυπουργό κοινής αποδοχής. Όπως είναι λογικό, ακόμη είναι πάρα πολύ νωρίς για τέτοιες στρατηγικές σκέψεις, όμως στα κομματικά επιτελεία οι ασκήσεις επί χάρτου είναι πάντα πάνω στο τραπέζι και πάντα επίκαιρες.
Σε κάθε περίπτωση, για το ΠΑΣΟΚ η πολιτική αυτονομία αποτελεί μονόδρομο. Και σε αυτή την προσπάθεια θα επιδιώξει να «σφραγίσει» την ηγεμονία του στον προοδευτικό χώρο με πρωτοβουλίες όπως τα περιφερειακά συνέδρια με στρατηγικές συμμαχίες αλλά κυρίως χτίζοντας ένα πειστικό αφήγημα που θα κάνει τη διαφορά. Ειδικά στο τελευταίο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλονται, το Κίνημα δυσκολεύεται να αρθρώσει με πειστικό τρόπο μια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση που θα κάνει τη διαφορά και «θα συνεπάρει» τους πολίτες.
Σε… συμπληγάδες
«Το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να σταθεί με υπευθυνότητα στο ύψος των ιστορικών αυτών περιστάσεων. Διότι τα πράγματα δεν γυρνούν πίσω. Πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά, χωρίς εμμονές, βάζοντας τα πραγματικά δεδομένα στο τραπέζι που δυστυχώς δυσκολεύουν και για την οικονομία μας αλλά και για τη γεωπολιτική μας
θέση», υποστήριξε ο Νίκος Ανδρουλάκης μιλώντας στην εκδήλωση του In social.
Ταυτόχρονα όμως το ΠΑΣΟΚ έχει να αντιμετωπίσει και την ασφυκτική πίεση που ασκεί πλέον η ΝΔ. Ήδη στη Βουλή η ΝΔ «χτύπησε» ανηλεώς την ετερόκλητη συμμαχία μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέας Αριστεράς, Πλεύσης Ελευθερίας χαρακτηρίζοντάς τη «συμμαχία των πρόθυμων».
Μπορεί να είναι πεπεισμένοι στη Χαριλάου Τρικούπη ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε αποδρομή, όμως ακόμη δεν έχουν καταφέρει να βρουν το αντιπολιτευτικό μείγμα εκείνο που θα στριμώξει για τα καλά την κυβέρνηση στα σχοινιά του ρινγκ.
Την ίδια ώρα, όμως, οι συμμαχίες στον προοδευτικό χώρο φούντωσαν κάποια σπέρματα καχυποψίας ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τον ρόλο της Πλεύσης Ελευθερίας. Το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι ουσιαστικά ο μεγάλος νικητής σε αυτή την ιστορία και αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που βλέπουν την κυρία Κωνσταντοπούλου ως μια απειλή για το ΠΑΣΟΚ, καθώς το κόμμα τους δεν μπορεί να κεφαλαιοποιήσει αυτή την κοινωνική διαμαρτυρία, σε αντίθεση με την Πλεύση Ελευθερίας. Βέβαια είναι και τα στελέχη εκείνα που νιώθουν την ανάγκη να κρούουν καμπανάκια και να εκφράζουν την αντίθεσή τους στην προοπτική συνεργασιών τέτοιου τύπου.
Η πλευρά Ανδρουλάκη επιχειρεί να γειώσει αυτά τα ενδεχόμενα και μάλιστα να αμβλύνει τις όποιες εντυπώσεις προκάλεσε αυτή η «συμμαχία των πρόθυμων», όπως τη χαρακτήρισε η κυβέρνηση πάνω στην προσπάθειά της να τη διεμβολίσει.
«Η πρόταση δυσπιστίας υπεγράφη από τέσσερα κόμματα, όπως και πέρυσι, αλλά τότε η ΝΔ δε μίλησε για “συμμαχία προθύμων”. Μήπως αυτό συμβαίνει διότι το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής είναι τώρα αξιωματική αντιπολίτευση;», αναρωτήθηκε ο εκπρόσωπος Τύπου Κώστας Τσουκαλάς και πρόσθεσε: «Η κυβέρνηση ξέρει ότι πλέον δεν παίζει μόνη της. Πέρυσι δεν είχε θεσμικό αντίπαλο. Σήμερα υπάρχει απέναντί της ένα σοβαρό κόμμα με προγραμματικό λόγο, με δομική κοινωνική αντιπολίτευση που μπορεί να φέρει την αλλαγή και να γίνει υποδοχέας της δημοσκοπικής κάμψης που έχει η κυβέρνηση».
«Φρένο» στο αίτημα για προσφυγή στις κάλπες
Παράλληλα όμως ο κ. Τσουκαλάς θέλησε να βάλει και ένα «φρένο» στη συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από τον τρόπο με τον οποίο το κόμμα του θέτει το αίτημα για προσφυγή στις κάλπες.
«Η αλλαγή θα έρθει μόνο με προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Όταν κάνεις πρόταση δυσπιστίας σημαίνει ότι θες να φύγει αυτή η κυβέρνηση και είναι κοινός τόπος των δυνάμεων της αντιπολίτευσης αυτή η θέση. Δεν συμφωνούμε όμως όλοι στο τι πρέπει να έρθει. Ο εκλογικός νόμος άλλωστε είναι σαφής στο ότι το μπόνους το παίρνει το πρώτο κόμμα για να γίνει πράξη η αλλαγή. Εμείς έχουμε ένα ρεαλιστικό, αξιόπιστο, προοδευτικό πρόγραμμα αλλαγών, τομών, ανατροπών και ρήξεων με κατεστημένες αντιλήψεις και με αυτό το εχθρικό κράτος που όψιμα ανακάλυψε η κυβέρνηση, αφού πρώτα το εξέθρεψε. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ να είναι πρώτο κόμμα»
