«Το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τα αριστερά του ώτα»
H Μαριζέτα Αντωνοπούλου, πλέον πολιτικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα από τα πρόσωπα που είχαν ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ και πρόσφατα επέλεξαν να αποχωρήσουν. Εξηγεί, λοιπόν, τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτή την απόφαση και προσπαθεί να σκιαγραφήσει το νέο πολιτικό περιβάλλον, όπως αυτό διαμορφώνεται από τις δημοσκοπήσεις.
Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν στην έξοδο από το ΠΑΣΟΚ και στην ένταξή σας στον ΣΥΡΙΖΑ;
Η ένταξή μας στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έγινε σε μια περίοδο όπου το Κίνημα είχε απευθύνει ευρύ προσκλητήριο προς τις αριστερές δυνάμεις, ενώ παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ περνούσε μια περίοδο σοβαρών αναταράξεων και αδιεξόδων, η οποία οδήγησε στα γνωστά γεγονότα που τραυμάτισαν σοβαρά τον ιστορικό μας χώρο. Το ΠΑΣΟΚ, μέσω του προέδρου του, τόσο μετά τις ευρωεκλογές όσο και μετά τις εσωκομματικές εκλογές, μίλησε για ανάληψη παντός τύπου πρωτοβουλιών για τη συσπείρωση του προοδευτικού χώρου. Σε αντίθεση με αυτές τις εξαγγελίες, η πολιτική στρατηγική του Κινήματος τείνει να είναι μια δημιουργική αντιπολίτευση, παρά συνολική και οραματική. Οι διαρκείς τροπολογίες βελτίωσης σε κάθε νομοσχέδιο, οι οποίες και γίνονται δεκτές ως επί το πλείστον, πιστεύετε ότι πείθουν τα λαϊκά στρώματα για τη λάθος πολιτική της ΝΔ ή, αντίθετα, δείχνουν ότι αυτή μπορεί να βελτιωθεί με έμμεσους τρόπους; Η υποψηφιότητα Γιαννίτση μόνο αρνητικές ταυτίσεις ξύπνησε, τόσο στο εσωτερικό του Κινήματος όσο και στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, που κρατάει ζωντανή τη μνήμη των μεγάλων κινητοποιήσεων του 2000-2001. Και αυτή τέθηκε, ενώ υπήρχε η υποψηφιότητα, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, για τηΛούκα Κατσέλη, η οποία θα μπορούσε να ενώσει τον προοδευτικό χώρο με ένα καθαρό στίγμα υπέρ της προάσπισης των λαϊκών συμφερόντων, ακόμα και στις πλέον αντίξοες συνθήκες. Και τέλος, όλοι οι χειρισμοί κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων για τα Τέμπη, η μη κατάθεση πρότασης μομφής παράλληλα με τη μεγαλειώδη απεργία, που άφησε περαιτέρω χρόνο στην κυβέρνηση να ετοιμαστεί. Η προανακριτική παρωδία για τον Τριαντόπουλο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Το Κίνημα βρέθηκε επί της ουσίας εκτός κοινωνικών διεργασιών, επιστρατεύοντας μια οργανωτίστικη λογική του παρελθόντος, αναντίστοιχη με τις ανάγκες του παρόντος. Η λαϊκή έκφραση στον δρόμο είτε υποτιμήθηκε (η ηγεσία του δεν βρέθηκε στο επίκεντρο των κινητοποιήσεων) είτε απαξιώθηκε (μνημόσυνα). Το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τα αριστερά του ώτα, ενώ η όλο και εντεινόμενη όξυνση των δύο ψυχών του δεν φαίνεται ότι μπορεί να συναρμοστεί από την παρούσα ηγεσία, ούτε στρατηγικά ούτε τακτικά. Το προσκλητήριο επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτήν τη στιγμή μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσουμε, στον δρόμο για διεκδίκηση της προοδευτικής διακυβέρνησης του τόπου.
Πώς ερμηνεύετε το νέο πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις;
Οι δημοσκοπήσεις είναι η αποτύπωση της στιγμής. Είναι καθαρό ότι όσο οι δυνάμεις της Αριστεράς παραμένουν πολυκερματισμένες, κλεισμένες στον εαυτό τους, μακριά από τις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας, οι δημοσκοπήσεις δεν θα τους χαριστούν. Η ενδυνάμωση προσωποκεντρικών κομμάτων, με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την τιμωρητική λογική και κάποιον απροσδιόριστο, απολιτικ ρεβανσισμό, σχετίζονται άμεσα με την έλλειψη εναλλακτικής λύσης. Ωστόσο, στις δημοσκοπήσεις, θα μου επιτρέψετε να πω ότι φαίνεται τι φοβίζει την καθεστηκυία τάξη και τα μεγάλα συμφέροντα. Η προοπτική μιας πολιτικής προς όφελος των μη προνομιούχων είναι ζωντανή και οφείλουμε να της δώσουμε σάρκα και οστά.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει αυτήν τη δημοσκοπική κατάρρευση; Μήπως έκλεισε ο κύκλος της κυβερνησιμότητάς του;
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε μια μακρά περίοδο επίλυσης των αντιφάσεών του. Αυτό οδήγησε σε γεγονότα που έφτασαν μέχρι και τη γελοποίησή του, προφανώς και έτσι έχασε μέρος της αξιοπιστίας του. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι έχει μια στρατηγική καθαρή και μπορεί να θέσει τους όρους για τον μεγάλο διάλογο προς την επόμενη μέρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε, με σωστά και λάθη, αλλά πάντα προς όφελος των εργαζόμενων, των αγροτών, της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας και φυσικά δεν μπορεί να σβήσει ή να εξοβελίσει αυτήν του την κληρονομία. Η πρωθυπουργία του Αλέξη Τσίπρα κρίνεται ακόμα και σήμερα θετικά, και καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ το κύριο κόμμα της κυβερνώσας Αριστεράς, που, ναι, οφείλει να επανεκκινήσει άμεσα και ολιστικά.
Πώς «διαβάζετε» τα σενάρια επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα και πάλι σε πρώτο πλάνο;
Το κεφάλαιο του Αλέξη Τσίπρα είναι πολύ μεγάλο. Είναι εκείνος που δημιούργησε τη θετική ατζέντα της Κυβέρνησης της Αριστεράς, μετά ηγήθηκε πολιτικά στη χώρα σε ακραία δύσκολες συνθήκες, με λάθη προφανώς – δεν το αρνείται κανείς αυτό. Ωστόσο δεν φοβήθηκε να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα ή να χαράξει μακρόπνοες στρατηγικές, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών. Οι διαδικασίες για το αύριο της προοδευτικής παράταξης δεν μπορούν παρά να τον εμπεριέχουν ενεργά.
Εκτιμάτε πως, όσο θα αδειάζει η κλεψύδρα και θα πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών, μπορεί να αλλάξει και η στάση των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στο ενδεχόμενο πολιτικών συνεργασιών;
Θα ήταν πολύ μεγάλο σφάλμα εκ μέρους των, εκλεγμένων και μη, προοδευτικών δυνάμεων να καταρτούν στρατηγικές, θεωρώντας ότι έχουν στη διάθεσή τους απεριόριστο χρόνο, καθώς οι εκλογές απέχουν θεωρητικά δύο χρόνια. Η εμπιστοσύνη χρειάζεται χρόνο για να χτιστεί, οι ταυτίσεις και η ελπίδα ακόμα περισσότερο. Η συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων, η δημιουργία ενός κοινού προγράμματος, η εύρεση των προσώπων που θα μπορέσουν να ενισχύσουν το όραμα και το αφήγημα θέλουν χρόνο για να ριζώσουν μέσα στην κοινωνία.
