«Ήμουν, είμαι και θα είμαι εντός του Κινήματος»
Η Κατερίνα Μπατζελή, πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ,βρέθηκε προσφάτως με έντονο τρόπο στην πολιτική επικαιρότητα, εξαιτίας δηλώσεών της που αποτέλεσαν και την αιτία της αναστολής της κομματικής της ιδιότητας για έναν χρόνο.
Τώρα «που έχει καθίσει η σκόνη»,μιλά στο «Π» για τις αιτίες που έχουν οδηγήσει σε δημοσκοπική πτώση το ΠΑΣΟΚ, για το εάν πρέπει ή όχι να είναι μονόδρομος η πολιτική αυτονομία, ενώ καταθέτει την άποψή της για το τι έχει συμβεί και οδηγούμαστε στον διαμελισμό των παραδοσιακών κομμάτων και στην απομάκρυνση της κοινωνίας από αυτά.
Αισθάνεστε ότι κινείστε εκτός «γραμμής ΠΑΣΟΚ»;
Ήμουν, είμαι και θα είμαι «εντός» ΠΑΣΟΚ!
Γιατί παρατηρείται αυτή η δημοσκοπική πτώση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ;
Το ερώτημα το οποίο προκύπτει είναι γιατί το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν κέρδισε από την πτώση και τη διάλυση του βασικού κορμού του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τη δημοκοπική πτώση της ΝΔ. Το ζήτημα, συνεπώς, δεν είναι μόνο «μαθηματικό», δηλαδή ποσοστιαίες συγκρίσεις μεταξύ των κομμάτων,αλλά είναι καθαρά πολιτικό ζήτημα.
Οι πολίτες δεν ακούν ή η αναμετάδοση του πομπού δεν είναι σωστή και ισχυρή, για να ακουστούν τα σημαντικά προγράμματα του ΠΑΣΟΚ, τα οποία θα μπορούσε να θεωρηθούν ως σημαντικές μεταρρυθμίσεις, που οδηγούν σε αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και της δομής του ίδιου του κράτους. Στην πολιτική όμως, όπως και στην οικονομία, οι ανατροπές και οι πρωτοπορίες προκύπτουν ή από φυσικούς ηγέτες, ή από ισχυρά συλλογικά σχήματα, ή από τον σπάνιο συνδυασμό και των δύο, που θα μπορούσε -στη σημερινή συγκυρία- να είναι και το ζητούμενο.
Δυστυχώς, επειδή οι πολίτες δεν διακρίνουν καθαρά κάποια από τις παραπάνω δυναμικές ή πιεζόμενοι από την ανασφάλεια της καθημερινότητας, στριμώχνονται στην «γκρίζα ζώνη». Εκεί συγκεντρώνονται οι αναποφάσιστοι ή εκείνοι που επιλέγουν την αποχή. Είναι οι δύο μεγάλες δεξαμενές από όπου θα μπορούσε, με σωστή πολιτική προσέγγιση, να αντληθεί η υποστήριξη της Δημοκρατικής Παράταξης. Εάν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε υπάρχει κίνδυνος μέρος των πολιτών αυτών να επιστρέψει στη ΝΔ ή να στηρίξει κόμματα διαμαρτυρίας και του αυριανού αδιέξοδου για τη χώρα.
Η πολιτική αυτονομία είναι μονόδρομος για το ΠΑΣΟΚ;
Η απόφαση αυτή έχει ληφθεί συλλογικά από τα όργανα του ΠΑΣΟΚ και για οποιαδήποτε αλλαγή της θα πρέπει να προσμετρηθούν οι αλλαγές στο κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό. Το θέμα αυτό, συνεπώς, έχει απαντηθεί και πιθανά να ενισχύεται και λόγω του εκλογικού συστήματος, αν και εκτιμώ ότι ο εκλογικός νόμος θα αλλάξει πολύ σύντομα βάσει των νέων δημοσκοπικών ευρημάτων, που αποκτούν και μια σταθερή κατάσταση.
Το θέμα το οποίο προκύπτει είναι το «μετά». Η αυτοδυναμία ή όχι της κυβέρνησης και η συμπεριφορά των κομμάτων. Ποια είναι τα «δεδομένα»:
· Ο στόχος της ΝΔ είναι να πετύχει κυβερνητική αυτοδυναμία.
· Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επαναλαμβάνει ότι στόχος του κόμματος είναι να είναι πρώτο στις επόμενες εκλογές και ότι δεν θα συνεργαστεί με τη ΝΔ.
· Τα κόμματα της Αριστεράς επιθυμούν την προεκλογική και μετεκλογική συνεργασία, στηριζόμενα στο ότι είναι και απαίτηση των προοδευτικών πολιτών.
· Κυβερνήσεις συνεργασίας,χωρίς το πρώτο κόμμα, δημιουργούν σημαντικά κοινοβουλευτικά και συνταγματικά προβλήματα.
Αν, όμως, υπερισχύσει η πολιτική λογική, ότι δεν υπάρχουν κανόνες για κυβερνήσεις συνεργασίας ή αυτοδύναμες κυβερνήσεις, τότε σίγουρα η χώρα θα οδηγηθεί σε έναν νέο πολιτικό μετασχηματισμό. Κι αυτό, διότι οι συνεργασίες αυτές θα γίνουν όχι κατόπιν συμφωνιών των παραδοσιακών «δίπολων», αλλά, αντίθετα, πάνω σε ένα σύστημα που είναι πολυδιασπασμένο και μη αντιπροσωπευτικό. Οι αποφάσεις θα μετρήσουν το ανάστημα του καθενός μας, για το μέλλον και την ιστορία της Δημοκρατικής Παράταξης.
Πώς εξηγείτε τον «διαμελισμό» των σημερινών κομμάτων και την απομάκρυνση της κοινωνίας από αυτά;
Το φαινόμενο του κατακερματισμού των παραδοσιακών κομμάτων δεν είναι μόνο ελληνικό γεγονός, αλλά και ευρωπαϊκό. Στην Ευρώπη μάλιστα, έχει αρχίσει εδώ και μία πενταετία. Συντηρητικές δυνάμεις με εθνικιστικό χαρακτήρα αποκτούν μεγαλύτερο βηματισμό και συμπαρασύρουν κυρίως νέους που δεν έχουν ιστορική μνήμη, μέρος συμπαγών κοινωνικών στρωμάτων-μικρομεσαίους, επιστήμονες-πολίτες που στην ουσία περιθωριοποιούνται από τη ριζική αλλαγή της παραδοσιακής οικονομίας και παραγωγής, πολίτες που διαμαρτύρονται για την περιθωριοποίησή τους. Περνάμε με γρήγορους ρυθμούς, από την παγκοσμιοποίηση της ελεύθερης αγοράς,στην εθνικοποίηση και στον προστατευτισμό, αλλαγή που θα μεταβάλει συθέμελα τις σχέσεις σε όλο τον κόσμο,τις αξίες του και την κατανομή των παραγομένων πόρων.
Στα πλαίσια των μεγάλων αυτών ανακατανομών και λαμβάνοντας υπόψη ότι η ΝΔ βρίσκεται ήδη έξι χρόνια στη διακυβέρνηση και δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα για τον κόσμο αποτελέσματα, χάνει συνεχώς σημαντικό μέρος της στήριξής της. Παράλληλα, ενδυναμώνονται κόμματα διαμαρτυρίας, όπως αυτά καταγράφονται μέχρι σήμερα ως τέτοια, που πιέζουν πολιτικά και δημοσκοπικά τα παραδοσιακά κόμματα τα οποία βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο καμπής και επιλογής. Ποιο είναι αυτό; Είτε να συνεχίσουν τον προγραμματικό τους λόγο είτε να εντείνουν τον αντιπολιτευτικό τους λόγο και τη συμπεριφορά, φθάνοντας και σε αρνητισμό, καταγγελτικό λόγο. Ενδιάμεσο δεν υπάρχει, διότι θολώνεται η εικόνα και τα μηνύματα που εκπέμπουν, και μάλιστα σε μια περίοδο που οι εκλογές είναι στην ημερήσια διάταξη των δημόσιων συζητήσεων.
Φυσικά, η κυβέρνηση δεν θα μείνει απαθής σε αυτήν τη δημοσκοπική της κατρακύλα και θα κάνει «επιθέσεις συμφιλίωσης» σε πολίτες και κοινωνικά στρώματα. Είναι, δε, σε προνομιακή θέση, διότι έχει την οικονομική διαχείριση, βγάζει τα δημοσιονομικά πλεονάσματα από το «σακούλι» όταν εκείνη θέλει, χωρίς καμία κοινοβουλευτική διαδικασία και διάλογο για την αναδιανομή τους, έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την επικοινωνιακή υπερκάλυψη.
