«Θα ήταν θετική εξέλιξη μία επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στη σημερινή πολιτική έρημο»
«Η ελληνική κοινωνία αξιώνει από τα κόμματα της Αριστεράς να τα βρουν», υποστηρίζει στο «Π» ο πρώην βουλευτής Καρδίτσας του ΣΥΡΙΖΑ Σπύρος Λάππας. Μαζί με άλλους τέσσερις πρώην βουλευτές, με επιστολή τους προς τις ηγεσίες της Αριστεράς, εκφράζουν την «κραυγή αγωνίας για την εικόνα πολυκερματισμού, που δυναμιτίζει τη συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς». Θεωρεί, δε, πως όταν «δημιουργούνται ρωγμές και δυσπιστία στο εσωτερικό τους, τότε, αν συνυπάρχει και ατολμία στις ηγεσίες τους, ομιλούμε για αυτοκτονικές τάσεις».
Μαζί με άλλους τέσσερις συναδέλφους σας, απευθύνετε έκκληση στις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς να συνεργαστούν… Τι σας ώθησε σε αυτή την πρωτοβουλία;
Η επιστολή μας ήταν μία πολιτική κραυγή αγωνίας για την εικόνα των κομμάτων της Αριστεράς.Ο πολυκερματισμός στον χώρο της δυναμιτίζει και τη δημιουργία συνεργασίας των κομμάτων της Αριστεράς αρχικά και των προοδευτικών δυνάμεων και κομμάτων στη συνέχεια. Αυτή θα είναι, πρέπει να είναι, η πολιτική απάντηση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αφού καθένας μόνος του θα κινείται για άπειρο πολιτικό χρόνο στην…πολιτική έρημο, και όαση πουθενά. Αυτό εισπράττει και θα εισπράττει η ελληνική κοινωνία. Αλήθεια, αυτό θέλουν τα κόμματα της Αριστεράς στη σημερινή συγκυρία; Στην επιστολή μας κραυγάζουμε: Να ακούσουν την ελληνική κοινωνία που αξιώνει αρχικά από τα κόμματα της Αριστεράς να τα βρουν, και αν αυτό δεν γίνει, τότε η κοινωνία θα απαντήσει με τον τρόπο της και θα σημαίνει προφανώς «ξεχάστε μας». Αναζητείται τόλμη και θάρρος, που όπως γράφουμε και στην επιστολή μας,«αρχή γαρ του νικάν το θαρρείν» (Πλούταρχος).
Ωστόσο, υπάρχουν αντίθετες απόψεις στο εσωτερικό των δύο κομμάτων ή ενστάσεις. Κρίνετε πως θα ξεπεραστούν αυτές οι αντιστάσεις και πώς;
Ο πλούτος των ιδεών στην Αριστερά είναι σταθερά εδώ και… χίλια χρόνια, αυτό είναι κομματική υγεία. Όταν όμως εμποδίζουν την πολιτική ώσμωση, τις συνεργασίες(που στα κομματικά κείμενα είναι ο αμετακίνητος σκοπός τους!) και δημιουργούνται ρωγμές και δυσπιστία στο εσωτερικό τους, τότε, αν συνυπάρχει και ατολμία στις ηγεσίες τους, ομιλούμε για αυτοκτονικές τάσεις και αποφάσεις.Αισιοδοξώ ότι στο μέλλον θα αρθούν αυτά τα αδιέξοδα, όμως δεν είμαι αισιόδοξος ότι τότε θα υπάρχει κάτι διαφορετικό από την πολιτική έρημο που προαναφέρω για την Αριστερά συνολικά.
Είστε μάχιμος και έμπειρος δικηγόρος. Κρίνετε ότι στην υπόθεση των Τεμπών επιχειρείται κάποια συγκάλυψη, ή τελικά θα αποκαλυφθούν οι όποιοι υπεύθυνοι και θα αποδοθεί δικαιοσύνη;
Τα Τέμπη αποτελούν κυβερνητική γελοιογραφία και ταυτόχρονα εγερτήρια πνοή για την ελληνική κοινωνία, που για πολλά χρόνια ήταν στο…πλάι, εσωτερικεύοντας οργή, αγανάκτηση, θυμό και φόβο για τα χειρότερα. Η κυβέρνηση και προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης έκαναν τις χειρότερες επιλογές εξαρχής. Η μέθοδος διαχείρισης των Τεμπών, που στόχευε στη συγκάλυψη, ήταν βασικός στόχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο οποίος έκανε ό,τι περνάει από το μυαλό ανθρώπου για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια και οι ένοχοι να μείνουν ατιμώρητοι. Αυτό η ελληνική κοινωνία το εξέλαβε σαν επιχείρηση εξαπάτησης της κοινωνίας. Και εδώ μιλάμε για νεκρούς, για πολλούς νεκρούς, για παιδιά, και ο πόνος των συγγενών εγγράφηκε στη συλλογική μνήμη και συνείδηση. Αυτό δεν υπολόγισε ο κ. Μητσοτάκης, που διολίσθησε σε απίθανες εκδοχές για πρωθυπουργό χώρας, αφού, μετά τον «ανθρώπινο παράγοντα», έγινε ο ίδιος πραγματογνώμονας για να «σκεπάσει» τα εγκληματικά λάθη των υφισταμένων του, με απίστευτη ευκολία ανέβασε «επίπεδο» επιχειρηματολογίας και γέμισε την «αγορά» με σενάρια συνωμοσίας. Τώρα περνάει σε σχέδιο πρόκλησης σύγχυσης,με τον βομβαρδισμό της κοινωνίας με μισόλογα καιμε στρογγυλεμένα ψεύδη. Σκοπός του ένας: Να φύγει το θέμα των Τεμπών και των ευθυνών του από την επικαιρότητα. Θα το πετύχει; Νομίζω πως όχι, εδώ υπάρχει πόνος, πολύ μεγάλος πόνος, οργή, θυμός!«Να φοβάσαι την οργή του υπομονετικού ανθρώπου -και του λαού προσθέτω», είχε γράψει ο Άγγλος ποιητής Τζον Ντράιντεν.Και φαίνεται ότι η οργή και ο θυμός δεν καταλαγιάζουν και δεν θα καταλαγιάσουν μέχρι τη δικαίωση των νεκρών.
Εκλεχθήκατε βουλευτής το 2015. Θεωρείτε ότι η προηγηθείσα περίοδος των εκλογών του 2015 έχει κάποιες ομοιότητες με την τρέχουσα περίοδο και ποιες;
Δεν υπάρχουν κοινωνικές και πολιτικές ομοιότητες κατά τη γνώμη μου, όμως από άποψη οικονομικής συμπεριφοράς της κυβέρνησης υπάρχουν κάποιες ομοιότητες. Πρόκειται για ουσιαστικά προμνημονιακού χαρακτήρα αποφάσεις της κυβέρνησης σε μία σειρά υποθέσεων και πεδίων, κυρίως με τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος (που συνήθως προέρχεται από τους έμμεσους φόρους και τα ευρωπαϊκά ταμεία) σε απευθείας αναθέσεις, σε υπερτιμολογήσεις έργων και δαπανών πάσης φύσεως. Ενδεικτική των κινδύνων αυτών είναι η φράση βουλευτή της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη, που σχετικά με την εκτόξευση του Προϋπολογισμού της ΔΕΘ είπε «πώς από Προϋπολογισμό των 124 εκατ. φτάσαμε στα 370 λες κι είναι στραγάλια;». Είναι να μην ανησυχεί κανείς;
Σε μια συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, ποιοι πολιτικοί σχηματισμοί θα μπορούσαν να συμμετέχουν και ποιον ρόλο θα μπορούσε να έχει ο Αλέξης Τσίπρας;
Αρχικά νομίζω ότι προέχουν η συνεννόηση και συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Αριστεράς και στη συνέχεια όλων των κομμάτων του προοδευτικού τόξου, εάν πράγματι επιδιώκεται η δημιουργία πολιτικού αντίπαλου της κυβέρνησης Μητσοτάκη και η δημιουργία αξιόπιστης κυβερνητικής εναλλακτικής. Σε μία τέτοια προοπτική, ασφαλώς πρέπει να αναζητηθεί και ο ηγέτης. Δεν γνωρίζω τις σκέψεις, τις προθέσεις ή και τις αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα, αλλά μου είναι αδύνατον να σκεφτώ ότι ένας 50άρης του δικού του πολιτικού διαμετρήματος δενθα επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Προσωπικά τη βλέπω σαν θετική εξέλιξη, μία τέτοια επιστροφή στη σημερινή πολιτική έρημο.
