Η επόμενη μέρα όλων των εκλογών είναι πάντοτε ημέρα Δευτέρα. Μαζί με τις υποσχέσεις που έχουν «ακουστεί» από τα πολιτικά κόμματα και τους αρχηγούς, ξεχνιούνται και οι βαριές φράσεις και «unfair» μέθοδοι, που έχουν επιστρατευθεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Ο γνωστός σε όλους εμάς «πολιτικός πολιτισμός» στα χειρότερά του.

Ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όποτε η λαϊκή δυσφορία αυξάνεται, οι κομματικές αντιπαραθέσεις φουντώνουν, με αποτέλεσμα την καλπάζουσα απαξίωση του πολιτικού συστήματος και την αποχή μεγάλου μέρους των πολιτών-ψηφοφόρων από τη λεγόμενη «Γιορτή της Δημοκρατίας»!

Σε κάθε κοινοβουλευτική περίοδο, κύριο ζητούμενο είναι ο πολιτικός πολιτισμός μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και των εκπροσώπων τους. Δυστυχώς, παρατηρούνται τα ίδια και τα ίδια. Έπεα πτερόεντα!

Έντονες πολιτικές συγκρούσεις, φανατισμός, απρεπείς χαρακτηρισμοί σε προσωπικό επίπεδο και απουσία ευπρέπειας και ήπιου πολιτικού λόγου, στην πλειονότητα των περιπτώσεων.

Ο διάλογος, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του δημοκρατικού πολιτεύματος, έχει παραχωρήσει τη θέση του στο μίσος και στις διχαστικές υστερίες.

Στη χώρα μας, με τα μνημόνια και την πανδημία του κορονοϊού, όσον αφορά όλα τα πολιτικά μας κόμματα, με εξαίρεση την πρώτη περίοδο που βάλανε πλάτη, στη συνέχεια η συμπεριφορά τους έχει ως συστατικά στοιχεία τους φθηνούς λεονταρισμούς, την ακατάσχετη φλυαρία, τη συστηματική άρνηση κάθε προτεινόμενου μέτρου υγειονομικής προστασίας. Επιστροφή στα «κάγκελα», με στόχο την περίοπτη θέση στα δελτία ειδήσεων.

Οι «σειρήνες» του κομματικού φανατισμού έπιασαν εκ νέου δουλειά, ονειρευόμενα τα κόμματα τις αλήστου μνήμης ορδές των αγανακτισμένων, της άνω και κάτω πλατείας.

Μόνο που τότε υπήρχαν αντίπαλοι. Η τρόικα, οι κακοί ξένοι, οι «διεφθαρμένοι» πολιτικοί της Μεταπολίτευσης και τα λάθη τους στη διαχείριση των οικονομικών. Σήμερα, ο αντίπαλος είναι αόρατος και κινδυνεύει άμεσα η ζωή όλων, αριστερών και δεξιών. Σήμερα, το τίμημα της άρνησης, της διχόνοιας και της τύφλωσης στην επιστήμη είναι η ίδια η ζωή.

Σήμερα, η έννοια του πολιτικού πολιτισμού είναι άμεσα συνυφασμένη με τη συμπεριφορά πολιτών και πολιτικών, για να πάει μπροστά η χώρα σε όλους τους τομείς. Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι κάθε αλλαγή οικονομικού και κοινωνικού υποδείγματος δεν έχει καμία αξία αν δεν συνδυαστεί με ένα νέο υπόδειγμα πολιτικού πολιτισμού, που τα κόμματα θα συμφωνήσουν. Κάτι σαν ένα μνημόνιο καλής συμπεριφοράς.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής έφερε τους περισσότερους δήμους κομματικές αντιπαραθέσεις, συνωμοσίες, «μυστικές» συμφωνίες σκοπιμοτήτων, αδύναμες δημοτικές εξουσίες και αντιπαλότητες μεταξύ των δημοτικών συνδυασμών, αντεγκλήσεις και παιχνίδια παρασκηνίου με χτυπήματα κάτω από τη μέση.

Ακόμη και κόντρες «απολίτιστων» και υβριστικών δηλώσεων, με στόχο την προσωπική προβολή ή την απόδειξη κομματικής πιστότητας.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, κοινός στόχος όλων των εκλεγμένων μελών πρέπει να είναι η βελτίωση της ζωής των πολιτών, η ανάπτυξη του τόπου, οι καλύτερες συνθήκες για το αύριο των παιδιών. Απαιτείται από κάθε Δημοτική Αρχή και δημοτικές παρατάξεις η τήρηση των κανόνων του πολιτικού πολιτισμού, όπως ευπρέπεια, ήπιος λόγος, σύνθεση απόψεων, συναίνεση και συναποφάσεις για ανάπτυξη και ένα καλύτερο αύριο των τοπικών κοινωνιών.

Να γίνεται αντιπολίτευση με σοβαρή κριτική, δημιουργικές προτάσεις και θετικό λόγο. Όχι αντιπολίτευση για το θεαθήναι.

Ο πολιτικός πολιτισμός και στις τοπικές κοινωνίες είναι απαραίτητος για την πρόοδο, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει το αντίστοιχο εμβόλιο!

του Θανάση Παπαμιχαήλ, επικοινωνιολόγου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 12