Οι αρχαίοι Λατίνοι είχαν ένα ρητό. Scripta manent. Δηλαδή τα… γραπτά μένουν.

Και όχι απλώς μένουν, αλλά εκθέτουν όσους σήμερα μιλούν για… πετσομπουκωμένα μέσα ενημέρωσης και άλλα τινά.

Διότι όπως φαίνεται σήμερα αυτοί που κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση, το 2018 δεν έβλεπαν τίποτε άλλο από έναν πύρινο εφιάλτη και έναν… πόλεμο. Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι τους, ιδιαίτερα εκείνων που αφού αρχικά μιλούσαν για σενάρια συνωμοσίας και ανατροπής του Αλέξη Τσίπρα, παραπέμποντας στα όσα είχαν συμβεί στην Ηλεία επί Κώστα Καραμανλή, ύστερα έτρεχαν να καλύψουν την γκάφα(;) τους πουλώντας πόνο, δάκρυα και αίμα, βλέποντας τη λαϊκή οργή να φουντώνει, μετά τους νεκρούς στο Μάτι.

Σήμερα ακριβώς τα ίδια μέσα ενημέρωσης μιλούν για επιτελικό θίασο και φιάσκο, αν και δεν έχουμε τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το σημείωμα δεκάδες νεκρούς όπως συνέβη στο Μάτι.

Για αυτό και το «Παρασκήνιο» δημοσιεύει τα πρωτοσέλιδα του τότε και του σήμερα. Διότι έχουμε και εμείς οι άνθρωποι των media τις δικές μας ευθύνες. Η απαξίωσή μας στα μάτια του κόσμου δεν ήρθε μόνη της. Μπορεί οι πολιτικοί να έχουν τις δικές τους ευθύνες για λάθη σε πολλές περιπτώσεις εγκληματικά, αλλά δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στις δικές μας, που είναι βέβαια σε άλλο επίπεδο.

Τραγωδία είναι αυτό που ζούμε, καθώς το μέγεθος της καταστροφής είναι μεγάλο, και δεκάδες ζώα χάθηκαν, αλλά η ανθρώπινη ζωή όπως είναι γνωστό δεν αναπληρώνεται, δεν επαναφέρεται και κυρίως, δεν γίνεται μέρος ενός πολιτικού συμψηφισμού.

Εάν στις φωτιές που καίνε την Ελλάδα υπάρχουν ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης, είναι υποχρέωση της δικαιοσύνης να τις ψάξει. Εάν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, και αυτές θα καταλογιστούν εκεί που πρέπει, όταν πρέπει.

Αυτό είναι ξεκάθαρο και έντιμο. Εκείνο που δεν είναι έντιμο, είναι η επιχείρηση συμψηφισμού με την τραγωδία στο Μάτι.

Ούτε φυσικά να βλέπουμε τις πυρκαγιές μέσω κομματικών φακών. Διότι, όπως γράψαμε και παραπάνω, τα γραπτά μένουν και κυνηγούν σαν ερινύες όσους θέλουν να βλέπουν διαφορετικά τις τραγωδίες. Και μάλιστα, στην προσπάθειά τους να εξυπηρετήσουν πολιτικά συμφέροντα, γίνονται και τα μέσα ενημέρωσης μέρος του προβλήματος και όχι λύση του.

Για αυτό ισχύει για κάποιους απόλυτα το «για δες ποιος μιλάει».

Από τη μεριά της η κυβέρνηση πρέπει να τρέξει. Να βοηθήσει τους πολίτες που είδαν τις περιουσίες τους να χάνονται και να μην επιτρέψει σε κανέναν να χτίσει στα καμένα. Παράλληλα οφείλει να τραβήξει μια κόκκινη γραμμή με το τι γινόταν μέχρι χθες και να καλέσει τις πολιτικές δυνάμεις, ώστε να χαράξουν μια κοινή πολιτική για το κλίμα και το περιβάλλον.

Ο εφιάλτης της κλιματικής αλλαγής ήρθε για να μείνει. Και εδώ οι λύσεις δεν μπορεί να είναι κομματικές, αλλά εθνικές.

Ν

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 10