Τα στοιχεία των τελευταίων εβδομάδων, αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων του κορονοϊού, εμφάνιση της «Όμικρον» (και στην Ελλάδα), άρνηση ηλικιωμένων να προσέλθουν στα εμβολιαστικά κέντρα), έκαναν σαφές ότι οι έκτακτες ανάγκες επιβάλλουν έκτακτα μέτρα. Έδειξαν ότι χώρες με αντίστοιχο ποσοστό εμβολιασμού στον γενικό πληθυσμό (π.χ. Πορτογαλία, Αυστρία) με τον ελληνικό είχαν πολύ λιγότερα θύματα από την πανδημία σε σχέση με την Ελλάδα. Κυρίως διότι είχαν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό εμβολιασμών στους ηλικιωμένους (πάνω από 95%), σε αντίθεση με την ελληνική πλευρά, όπου ο εμβολιασμός ηλικιωμένων παραμένει σε χαμηλό ποσοστό γύρω στο 75%-80%.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η κυβέρνηση προχώρησε στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού για τους άνω των 60, κάνοντας στροφή και εγκαταλείποντας το αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα επιστρέφει βήμα-βήμα στην κανονικότητα. Αφήγημα που, κατά τους επιστήμονες, στηριζόταν στο ότι με το 70% του ενήλικου πληθυσμού εμβολιασμένο και με περίπου 1 εκατομμύριο νοσήσαντες, η χώρα πλησιάζει την πολυπόθητη ανοσία της αγέλης. Δεν πρόλαβε ο πρωθυπουργός να ανακοινώσει το νέο (σωστό) μέτρο αντιμετώπισης του κορονοϊού και ουσιαστικά σωτηρίας για τους άνω των 60 ετών ανεμβολίαστους, και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άρχισε πάλι τον… λαϊκισμό.

H παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα αναφορικά ιδιαίτερα με το μέτρο του διοικητικού προστίμου σε όσους άνω των 60 αρνούνται να συμμετάσχουν στην εθνική προσπάθεια του εμβολιασμού και της προστασίας της δημόσιας υγείας δεν αποτελεί μία ακόμη αντίφαση. Είναι ένα ακόμη βήμα στην πολιτική απόφαση της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αξιοποιήσει με κάθε τρόπο την πανδημία και τις επιπτώσεις της, μέχρι και τους νεκρούς που οφείλονται σε αυτή, προκειμένου να δημιουργήσει τις αναγκαίες για την ίδια συνθήκες αγανάκτησης. Αδιαφορώντας για το γεγονός πως με τον τρόπο αυτόν περιθάλπει την αντικοινωνικότητα σε βάρος του συνόλου της κοινωνίας. Εκτεθειμένο όμως και αυτήν τη φορά είναι το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.

Παρέχοντας αυτήν τη φορά άλλοθι σε όλους όσοι επιδιώκουν να βρουν διεξόδους μπροστά στο δίλημμα των προστίμων ή του εμβολιασμού, δείχνει και πάλι ότι κεντρική πολιτική του γραμμή είναι η επένδυση στην κρίση της πανδημίας. Μια επένδυση όμως που του αποφέρει μόνον ζημιά…

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο