«Θετική» κρίνει τη συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη ο Γιάννης Μπουρνούς, αλλά θεωρεί «πολύ πέρα από τις δυνατότητες του κ. Μητσοτάκη» μια ενδεχόμενη ελληνική διαμεσολάβηση στο Ουκρανικό, καθώς «έχει αποδυναμώσει τους δεσμούς της χώρας μας με τη Ρωσία, ανατρέποντας την πολυδιάστατη ενεργητική εξωτερική πολιτική», ενώ χαρακτηρίζει «ψίχουλα τις εξαγγελίες Μητσοτάκη».

Πώς αποτιμάτε τη συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη, στην Κωνσταντινούπολη, μία εβδομάδα μετά;

Η αλήθεια είναι πως λιγάκι τις φοβόμαστε τις συναντήσεις του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Ερντογάν. Ο κ. Μητσοτάκης έχει μια, ας πούμε, «δημιουργική» προσέγγιση των εθνικών θέσεων για τα ελληνοτουρκικά και φοβόμαστε τι θα μάθουμε αργότερα ότι ειπώθηκε από τη μεριά του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, μια συνάντηση της ελληνικής και της τουρκικής ηγεσίας είναι πάντα θετική, ώστε να διατηρείται ανοιχτός ένας δίαυλος επικοινωνίας και αποκλιμάκωσης – ιδιαίτερα στις σημερινές διεθνείς συνθήκες και υπό το βάρος της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία.

Μήπως, με τους ιστορικούς και θρησκευτικούς δεσμούς που έχει η Ελλάδα με τη Ρωσία, θα ήταν δυνατή μια πιο έντονη και διακριτή μεσολαβητική παρουσία της χώρας μας, στη διένεξη Ρωσίας – Ουκρανίας;

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη «φρόντισε» από πολύ νωρίς να αγνοήσει και να αποδυναμώσει τους δεσμούς της χώρας μας με τη Ρωσία, ανατρέποντας την πολυδιάστατη ενεργητική εξωτερική πολιτική της δικής μας κυβέρνησης. Να θυμίσω ότι σε τέτοιες μεσολαβήσεις μετράνε κυρίως το προσωπικό ειδικό βάρος της ηγεσίας μιας χώρας και οι σχέσεις που έχει καλλιεργήσει με τις πλευρές μιας διαμάχης. Όπως καταλαβαίνετε, αυτά είναι πολύ πέρα από τις δυνατότητες του κ. Μητσοτάκη – ούτε για αστείο δηλαδή. Να επισημάνω πάντως ότι η χώρα μας έχει ιστορικούς, θρησκευτικούς, πολιτιστικούς, οικονομικούς και βαθιά ανθρώπινους δεσμούς τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Ουκρανία. Πιστεύω ότι υπάρχουν δυνατότητες για ανάπτυξη σχέσεων στο μέλλον με τις δυο αυτές χώρες, όταν, όπως ελπίζουμε να γίνει σύντομα, τερματιστεί η ρωσική εισβολή, αποχωρήσουν τα ρωσικά στρατεύματα και οριστικοποιηθεί μια βιώσιμη λύση για το μέλλον της Ουκρανίας.

Στο μέτωπο της οικονομίας, με την Ελλάδα πρωταθλήτρια στην Ευρωζώνη σε πληθωρισμό, πώς θα αντιμετώπιζε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την κατάσταση για τις ευάλωτες οικονομικά κοινωνικές ομάδες;

Η κυβέρνηση πορεύτηκε εδώ και δυόμισι χρόνια περικόπτοντας δικαιώματα και παροχές εργαζομένων και ευάλωτων πολιτών, σκορπώντας δισεκατομμύρια σε επιχειρηματίες-κομματικούς φίλους της ΝΔ με τις απευθείας αναθέσεις και τις εργολαβίες, ευνοώντας συγκεκριμένες εταιρείες και μέσα ενημέρωσης και φτιάχνοντας τις χρυσοφόρες καριέρες των golden boys της. Ίσως όμως η κορωνίδα να ήταν η εγκληματική διαχείριση του ενεργειακού και της, δήθεν πράσινης, εσπευσμένης απολιγνιτοποίησης, που έγινε με αποκλειστικό σκοπό να ευνοηθούν οι επιχειρηματίες της ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο.

Είναι αναγκαία για όλους, και για τα λαϊκά στρώματα και για τη μεσαία τάξη, ο έλεγχος και η ρύθμιση στην αγορά ενέργειας και στη σκανδαλώδη κερδοφορία των εταιρειών ηλεκτρισμού, η μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα, για όσο διαρκεί η κρίση, όπως έχουν ήδη κάνει πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και η μείωση του ΦΠΑ στα είδη μαζικής κατανάλωσης, συμπεριλαμβανομένου και του ψωμιού. Η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να το κάνει, αλλά αρνείται, με τον κ. Μητσοτάκη να εξαγγέλλει… ψίχουλα, γιατί προτιμά να παρέχει άλλες φοροελαφρύνσεις σε εύπορες κοινωνικές ομάδες με μεγάλη ακίνητη περιουσία, που νομίζει ότι του αρκούν για να πάρει τις επόμενες εκλογές. Είναι γελασμένος.

Η ακρίβεια στην αγορά έχει γίνει σλόγκαν της παράταξής σας μαζί με το αίτημα για εκλογές. Πιστεύετε πως πραγματικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρει διέξοδο διαφυγής «δια της κάλπης», όπως έχει πει ο Αλέξης Τσίπρας;

Δια της κάλπης και δια των φίλων του στα μέσα ενημέρωσης. Αρκούν όμως αυτά; Η δυσαρέσκεια που αναπτύσσεται στην κοινωνία φουσκώνει σαν τσουνάμι. Έχουν μαζευτεί πολλά, βλέπετε, επί σχεδόν τρία χρόνια: πολλά σκάνδαλα, πολλές οικτρές αποτυχίες, πολλή συμπίεση του κόσμου, σε μια έτσι κι αλλιώς δύσκολη κατάσταση για την ελληνική κοινωνία μετά τα μνημόνια. Και δεν είναι μόνο η εξωφρενική ακρίβεια, είναι η προκλητική, αλαζονική, σχεδόν υβριστική αντιμετώπιση των διαμαρτυρόμενων πολιτών και κοινωνικών ομάδων από την κυβέρνηση. Το αίτημα για εκλογές κατατέθηκε στη σωστή στιγμή, για να γίνει σημείο αναφοράς και πρόταση διεξόδου για μια κοινωνία που είναι σε απόγνωση.

 

Συνέντευξη στον Γιάννη Σπ. Παργινό

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο