«Είμαι άνθρωπος δημοκρατικών, προοδευτικών και φιλελεύθερων αρχών. Με ενοχλούν εκείνοι που αφήνουν τα δύσκολα στους άλλους και παρουσιάζονται μόνο στα εύκολα», λέει στο «Π» ο Δημήτρης Μαρκόπουλος και δηλώνει 100% Πειραιώτης.

Γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και ξέρω πως ακόμα διατηρείτε φιλικές σχέσεις με τους πρώην συναδέλφους σας δημοσιογράφους. Το γεγονός ότι είστε γνήσιο τέκνο των media βοήθησε την εκλογή σας στον Πειραιά;

Προφανώς είμαι τέκνο των ελληνικών media, αφού έχω δουλέψει 25 χρόνια. Έχω φιλίες και με τιμούν συχνά πολλοί πρώην συνάδελφοι, προσκαλώντας με στις εκπομπές τους ή επικοινωνώντας μαζί μου.Όμως εγώ δεν υπήρξα κάποιος ουρανοκατέβατος άνθρωπος στον Πειραιά. Δεν υπήρξα κάποιος Κολωνακιώτης, Κηφισιώτης ή κάτοικος Εκάλης που κλήθηκα να πάω να συμπληρώσω ένα ψηφοδέλτιο σε μια λαϊκή γειτονιά, στη λογική τού «σωτήρα με άνωθεν εντολή». Δεν έχω κανένα πρόβλημα με όλους όσοι ζουν στις παραπάνω πολύ ωραίες συνοικίες της Αττικής. Απλά θέλω να τονίσω πως είμαι 100% Πειραιώτης. Δεν έζησα αλλού ούτε μια μέρα. Επίσης δεν απεμπολώ τη λαϊκότητά μου. Είναι για εμένα δείκτης υψηλής υπερηφάνειας ότι προέρχομαι από μικροαστική οικογένεια, ότι μεγάλωσα στα Μανιάτικα του Πειραιά και ότι σήμερα μένω στον Κορυδαλλό.

Οι οικογενειακές σας καταβολές ποιες ήταν; Προέρχεστε από πολιτικό περιβάλλον; 

Είμαι ένας απλός άνθρωπος, που προέρχομαι από απλούς γονείς. Ο πατέρας μου υπήρξε τέκνο του Εμφυλίου, που αναγκάστηκε να φύγει από την ορεινή Ολυμπία για να γλιτώσει τη βίαιη στρατολόγησή του, ενώ και η οικογένειά του –επειδή είχε ιερείς–είχε υποστεί διώξεις. Καταφύγιο αυτών των ανθρώπων ήταν ο Πειραιάς. Ο πατέρας μου ήθελε να γίνω νομικός, καθώς λόγω του πολέμου δεν το κατάφερε και εργάστηκε στους σιδηροδρόμους και κατόπιν δημιούργησε ένα κονικλοτροφείο στην Κορινθία και κατάστημα στον Πειραιά.

Και πώς αντέδρασε όταν του ανακοινώσατε πως θα γίνετε δημοσιογράφος;

Όταν σπούδασα δημοσιογραφία κι άρχισα να εργάζομαι ως δημοσιογράφος, είχε πληγωθεί. Θεωρούσε τη δημοσιογραφία «επάγγελμα του…δρόμου». Αποδέχθηκε τις επιλογές μου αρκετά αργότερα, όμως δυστυχώς δεν πρόλαβε να με δει βουλευτή, καθώς πέθανε τρία χρόνια πριν από την εκλογή μου.

Και η μητέρα ήταν γέννημα-θρέμμα Πειραιώτισσα;

Ναι, η μητέρα μου υπήρξε γέννημα-θρέμμα των Μανιάτικων του Πειραιά και υπήρξε ένα δημοφιλές άτομο με έντονη κοινωνικότητα. Κατά τη διάρκεια της επταετίας μάλιστα, είχε βοηθήσει αριστερές οικογένειες, όπως πολλοί έκαναν στα Μανιάτικα.

Εσείς πώς αποφασίσατε να γίνετε δημοσιογράφος;

Η οικογένειά μου ανέκαθεν είχε ροπή στο διάβασμα και δεν υπήρχε ημέρα που να μην έμπαινε εφημερίδα στο σπίτι. Ο πατέρας μου επίσης ήταν φανατικός τηλεθεατής της Βουλής και των ειδήσεων. Για εμένα υπήρξε μεγάλη τιμή πως, με όσους έβλεπα ως παιδάκι στην τηλεόραση τη δεκαετία του ’80, συνυπήρξα αργότερα στα τηλεοπτικά πάνελ.

Από μικρός θέλατε να ακολουθήσετε τη δημοσιογραφία;

Ναι, τα πρώτα μου παιχνίδια ήταν να σχεδιάζω εφημερίδες μαζί με τον αδελφό μου τον Αντώνη και τα ξαδέλφια μου, ενώ στη ΣΤ’ Δημοτικού εξέδωσα την πρώτη σχολική μου προσπάθεια με τίτλο «Το Εξάωρο». Βέβαια, ως Πειραιώτης και οπαδός του Ολυμπιακού είχα τάξει στον εαυτό μου πως θα ασχοληθώ με το αθλητικό ρεπορτάζ και πως ποτέ δεν θα ασχοληθώ με τα πολιτικά και τα οικονομικά. Τελικά έγινε το αντίθετο. Ποτέ μη λες ποτέ, λοιπόν!.

Σίγουρα στα 25 χρόνια που εργαστήκατε ως δημοσιογράφος έχετε δουλέψει σε πολλά Μέσα. Ποιο μέσο ήταν αυτό που καθόρισε την πορεία σας;

Όντως, εργάστηκα σε πλήθος οικονομικών ΜΜΕ όμως ευρύτερα γνωστός έγινα από το 2005, όταν συμμετείχα στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Αυτό το Μέσο με καθόρισε. Οπωσδήποτε στα 15 χρόνια που συνεργάστηκα με το «Πρώτο Θέμα» έγιναν και λάθη, όμως, μένοντας στη μεγάλη εικόνα και με ψύχραιμη ματιά, κρατώ το γεγονός πως συμμετείχα κι εγώ μαζί με άλλους στο χτίσιμο μιας μεγάλης και αγωνιστικής εφημερίδας.

Αρκετός κόσμος σάς γνώρισε από τα τηλεοπτικά πάνελ. Η τηλεόραση πότε μπήκε στη ζωή σας και γιατί;

Στην τηλεόραση ξεκίνησα να συμμετέχω ως πανελίστας κυρίως στην περίοδο των μνημονίων, κι αυτό διότι, κόντρα στην κατεστημένη τότε εποχή, που υπηρετούσε το λεγόμενο «αντι-μνημόνιο», στήριζα καθαρά την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Πήγα κατά κάποιον τρόπο κόντρα στο ρεύμα. Πολλοί είναι εκείνοι που, ενώ σήμερα μιλάνε κατά του ΣΥΡΙΖΑ, την τότε εποχή πετροβολούσαν τη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Προσωπικά επέλεξα μαζί με λίγους τον δύσκολο τρόπο. Την τότε περίοδο ήμουν σε μια μειοψηφία. Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση για το γεγονός πως πολιτικά η γενιά των μαχητικών αυτών ανθρώπων δικαιωθήκαμε.

Πώς αποφασίσατε να αφήσατε μια πολύ επιτυχημένη καριέρα στη δημοσιογραφία, την οποία χτίσατε από το μηδέν, για να κατεβείτε στην πολιτική;

Θα είμαι ειλικρινής. Όταν το βράδυ πριν από το δημοψήφισμα-τζογάρισμα του μέλλοντος της χώρας, που έκανε ο κ. Τσίπρας το 2015, γύρισα μαζί με τη σύζυγό μου Δέσποινα στο σπίτι και κοίταξα τις δύο κόρες μου, τη Μαρία και τη Βασιλική, πήρα μια απόφαση. Πως στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση δεν θα είμαι απλά σχολιαστής. Αποφάσισα να κάνω κάτι ώστε η πατρίδα μου, τα παιδιά μου, να μη δοκιμαστούν ξανά από τον λαϊκισμό. Μπορεί να ακούγεται κάπως «μελό», αυτό όμως είναι 100% αλήθεια. Αποφάσισα να πολιτευτώ για να μην επαναληφθεί το έγκλημα που συντελέστηκε κατά της «Ευρωπαϊκής Ελλάδας» από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Ο κόσμος ίσως ξεχνάει. Όμως εγώ πάντοτε θα θυμάμαι πως μια παρέα λαϊκιστών επιδίωξε να βγάλει τη χώρα από την Ευρώπη. Για εμένα, όλα αυτά αποτέλεσαν το σταυροδρόμι μιας επιλογής.

Πώς σας φαίνεται η πολιτική, πλέον, από «μέσα»;

Ο ρόλος του βουλευτή είναι σημαντικός και πολύ τιμητικός. Χαίρομαι που συμμετέχω σε μια προοδευτική και φιλελεύθερη πλειοψηφία υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Που είμαι μέρος της παράταξης που έβαλε και κράτησε τη χώρα στην ΕΕ. Όμως επειδή είμαι άνθρωπος της δράσης, έχουν ακόμα πολλά να γίνουν και νιώθω μεγάλο το βάρος της εκπροσώπησης των λαϊκών περιοχών στις οποίες γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω.

Οι αντίπαλοί σας σάς κατατάσσουν στους «σκληρούς» Νεοδημοκράτες βουλευτές.

Εύκολος αντίπαλος δεν υπήρξα ποτέ, σε ό,τι κι αν έκανα. Είμαι άνθρωπος μαχητικός. Με ενοχλούν εκείνοι που αφήνουν τα «δύσκολα» στους άλλους και παρουσιάζονται μόνο στα «εύκολα». Μόνο στις νίκες. Όταν πιστεύω σε κάτι, δίνω αγώνα. Ίσως πάλι η αντίληψη ότι είμαι «σκληρός» να απορρέει και από τη συμμετοχή μου σε δύο Προανακριτικές και μια Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Όμως, όπου κι αν συμμετείχα, λειτούργησα με αίσθημα ευθύνης. Δεν αδίκησα κανέναν. Άλλοι θέλησαν να λασπώσουν 10 πολιτικούς τους αντιπάλους χωρίς στοιχεία. Πολιτικά, πάντως, η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να με κατατάξει με το στανιό στην άκρα Δεξιά μού προκαλεί γέλιο. Είμαι άνθρωπος δημοκρατικών, προοδευτικών και φιλελεύθερων αρχών.

Με την ακρίβεια όμως δεν δοκιμάζεται ο λαϊκός κυρίως κόσμος, τον οποίο εσείς αναφέρετε πως επιδιώκετε να εκπροσωπείτε;

Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας. Δεν ζω εκτός πραγματικότητας. Είμαι ένας απλός και καθημερινός άνθρωπος. Και η δική μου οικογένεια ζει τις επιπτώσεις αυτών των καταστάσεων, όπως όλων των Ελλήνων. Παρά ταύτα δεν βλέπω καμία άλλη εναλλακτική πέραν αυτής της κυβέρνησης που χαρακτηρίζεται από υπευθυνότητα και αλήθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ τάζει τα πάντα στους πάντες. Έχετε ακούσει όμως έστω και μια φορά την κοστολόγηση αυτών των προτάσεων; Η ΝΔ διέθεσε 4,2 δισ. ευρώ για την ενεργειακή κρίση. Είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν άμεσα κι άλλες παρεμβάσεις. Θα αντιμετωπιστεί η πανδημία της ακρίβειας, όπως αντιμετωπίστηκε και η πανδημία του Covid-19. Η Ελλάδα δεν αξίζει άλλο πείραμα του τύπου «ρεαλιστικός ριζοσπαστισμός», που είπε στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ προ ημερών ο Αλέξης Τσίπρας, ή «δημιουργική ασάφεια». Προτιμώ τη δημιουργική σαφήνεια.

Η Β’ Πειραιώς θεωρείται μια δύσκολη περιφέρεια για τη ΝΔ. Ποιος ο λόγος;

Το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα βαθιά λαϊκό κόμμα. Ο ελιτισμός ουδέποτε υπήρξε επιλογή μας. Ομολογουμένως, η Αριστερά βρήκε πρόσφορο έδαφος στις γειτονιές μας, προτείνοντας διαρκώς ένα μοντέλο: τη διαμαρτυρία. Πατώντας και σε δικά μας τοπικά λάθη, χτίστηκε ο μύθος της «αήττητης Αριστεράς» στη Β’ Πειραιώς. Όμως,επί των ημερών της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη παραδόθηκαν δύο σταθμοί μέτρο σε Νίκαια και Κορυδαλλό, σώθηκαν 330 θέσεις εργασίας της Pitsos στου Ρέντη, προωθείται στα έργα κι όχι στα λόγια η απομάκρυνση των φυλακών του Κορυδαλλού, μειώθηκε ο ΕΝΦΙΑ ο οποίος επί ΣΥΡΙΖΑ είχε αυξηθεί σε όλη την περιοχή, προωθούνται μεγάλα έργα στη Σαλαμίνα και στο Κερατσίνι. Ο Αλέξης Τσίπρας στα λόγια υπήρξε λαϊκός. Δεν ξέρει καν πού πέφτει η Β’ Πειραιώς. Στις επόμενες εκλογές λοιπόν, στόχος είναι οι λαϊκές περιοχές να εξελιχθούν όχι σε πληγή, αλλά σε προπύργια για τη ΝΔ. Ως κάτοικος της Β’ Πειραιώς πιστεύω στις ευκαιρίες της περιφέρειάς μου. Πως η Β’ Πειραιώς δεν είναι η μίζερη περιοχή που κάποιοι θέλουν να είναι.

 

Συνέντευξη στην Άννα Καραβοκύρη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

 

Προβολές: 180