Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, ο Μάξιμος Χαρακόπουλος αποκαλύπτει στο «Π» άγνωστες πτυχές της ζωής του και της πολιτικής του διαδρομής. Μας μιλάει για τη γνωριμία του με τον Κώστα Καραμανλή, για την οικογένειά του και για το πρώτο μεροκάματο που έβγαλε στην οικοδομή και το έδωσε για να αγοράσει ένα βιβλίο.

Εκλέγεστε σε έναν αγροτικό νομό. Πώς αντιμετωπίζει ο αγροτικός κόσμος το κύμα ακρίβειας και την ενεργειακή κρίση; Τι σας λένε;

Όλοι αντιλαμβάνονται ότι η εκτίναξη των τιμών στο φυσικό αέριο, το ρεύμα και το πετρέλαιο οφείλεται σε εξωγενείς λόγους, στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αναμφίβολα, οι αυξήσεις στην ενεργεία προκάλεσαν για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια αύξηση του δείκτη του πληθωρισμού σε όλη την Ευρώπη. Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε από τη ΔΕΘ επιπλέον μέτρα για την άμβλυνση του προβλήματος.Ωστόσο, όλοι αναμένουμε ενόψει χειμώνα γενναιότερα μέτρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Λυπούμαι, αλλά η ΕΕ κινείται με ρυθμούς «αραμπά» και σε αυτόν τον τομέα.

Θα σας έλεγα, λοιπόν, ότι ναι οι πολίτες περιμένουν περισσότερα από εμάς, αλλά δεν παρασύρονται από όσους πλειοδοτούν σε υποσχέσεις. Και δικαίως, γιατί όποιος καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι, όπως λένε στο χωριό μου. Και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ο τόπος κάηκε, πληρώνοντας ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο…

Μιας και θυμηθήκατε τι λένε στο χωριό σας, ας γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και να πάμε στα παιδικά σας χρόνια. Πού γεννηθήκατε;

Γεννήθηκα το 1968 στα Βούναινα της Λάρισας, ένα μικρό προσφυγικό χωριό στα σύνορα με τον Νομό Καρδίτσας. Θυμάμαι ότι στην πλατεία του χωριού γινόταν «ανταπόκριση», όπως έλεγαν, των λεωφορείων από Λάρισα και Καρδίτσα. Οι επιβάτες περίμεναν στα καφενεία με τα μπαγκάζια τους μέχρι να έρθει το λεωφορείο που θα μετεπιβιβάζονταν. Ως παιδιά κάναμε χάζι με τα καλάθια με τις κότες που πήγαιναν ως πεσκέσι στην πόλη. Ήταν δεμένες και μόνο τα κεφάλια τους προεξείχαν στο καλάθι. Ήταν ένα αλλόκοτο θέαμα. Αλλά αν τις πήγαιναν σφαγμένες, θα κινδύνευαν να αλλοιωθούν από τη ζέστη του κάμπου…

Οι ρίζες σας από πού είναι;

Οι παππούδες μου ήταν Μικρασιάτες. Μεγάλωσα ακούγοντας ιστορίες με προσωπικά τους βιώματα από τη ζωή των Ρωμιών στην Καππαδοκία. Αυτά τα ακούσματα ήταν και το έναυσμα για την επιλογή του θέματος της διδακτορικής μου διατριβής, υπό την επίβλεψη του αείμνηστου δασκάλου μου Νεοκλή Σαρρή. Η διατριβή μου,που πραγματεύεται την ενσωμάτωση των τουρκόφωνων Ελλήνων της Μικρασίας, εκδόθηκε ως «Ρωμιοί της Καππαδοκίας» με πρόλογο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και εύφημη μνεία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Ήταν ένα μνημόσυνο στους παππούδες μου.

Πού πηγαίνατε Δημοτικό Σχολείο; Ήσασταν καλός μαθητής;

Δημοτικό πήγα στο χωριό. Δυστυχώς, εδώ και χρόνια το σχολείο έχει κλείσει, όπως και τα περισσότερα στην επαρχία, που ερημώνει. Τώρα το ανακαινίσαμε και ο δραστήριος Μικρασιατικός Σύλλογος Βουναίνων «Η καθ’ ημάς Ανατολή» το λειτουργεί ως λαογραφικό μουσείο. Γυμνάσιο πήγα στην Ιτέα Καρδίτσης – στη β´ τάξη κάναμε μαθήματα σε μια πλινθόκτιστη αίθουσα, πρώην αχυρώνα! Λύκειο πήγα στον Παλαμά Καρδίτσης, όπου πρώτευσα τη χρονιά που αποφοίτησα.

Τι έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη σας από τα μαθητικά χρόνια;

Στο σχολείο πηγαίναμε με το λεωφορείο της γραμμής. Ο δρόμος δεν ήταν ασφαλτοστρωμένος και, όταν έβρεχε, συχνά κατεβαίναμε στις στροφές της Συκεώνας για να περάσει το λεωφορείο τις νεροφαγιές του δρόμου. Δύσκολοι καιροί, αλλά τα παιδικά μας χρόνια τα αναπολούμε πάντα με νοσταλγία, ίσως γιατί ήμασταν παιδιά και κρατούμε τις όμορφες αναμνήσεις.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Στα οικογενειακά τραπέζια παρακολουθούσα το «πινγκ-πονγκ» των πειραγμάτων ανάμεσα στην οικογένεια του πατέρα μου, που ήταν δεξιοί, και της μάνας μου, που ήταν κεντρώοι. Διάβαζα από μαθητής του Δημοτικού την εφημερίδα «Ελευθερία» που έφερνε το λεωφορείο στο καφενείο του χωριού, με συνδρομή της κοινότητας. Στο Γυμνάσιο ήμουν πρόεδρος της τάξης, αλλά το ενδιαφέρον για την πολιτική μού το κέντρισε η γνωριμία μου, όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, με τον Κωστή Στεφανόπουλο. Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν η προσωποποίηση του πολιτικού ήθους, που δυστυχώς όλο και εκλείπει από την πολιτική ζωή της χώρας. Την ενασχόλησή μου, όμως, με την πολιτική την οφείλω στη γνωριμία μου με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή.

Θυμάστε πώς έγινε η γνωριμία σας με τον Κώστα Καραμανλή;

Μόλις είχα απολυθεί από τον Στρατό, το «Μακεδονικό» ήταν σε έξαρση και θυμάμαι ότι με παρότρυνση φίλων πήγαμε να ακούσουμε μια ομιλία του νέου τότε βουλευτή Θεσσαλονίκης, Κώστα Καραμανλή. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η εις βάθος γνώση του θέματος και, στον διάλογο που ακολούθησε, ήμουν εξ αυτών που ρώτησαν. Η συζήτηση τράβηξε αρκετά και ο Καραμανλής πρότεινε να τα πούμε την επομένη στη Γραμματεία Πολιτικού Σχεδιασμού, όπου επί Έβερτ ήταν επικεφαλής. Έτσι προέκυψε η γνωριμία που εξελίχθηκε σε συνεργασία, αρχικά στον Πολιτικό Σχεδιασμό και κατόπιν στο Γραφείο Τύπου, μέχρι τη συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ στη Λάρισα, όταν υπήρξε κενό λόγω της διαγραφής Σουφλιά.

Ποια χαρακτηριστικά έχετε ξεχωρίσει από την προσωπικότητα του Κώστα Καραμανλή;

Φοβούμαι ότι δεν είμαι αντικειμενικός, λόγω της ιδιαίτερης σχέσης, αλλά νομίζω ότι όλοι αναγνωρίζουν ότι ο Καραμανλής είναι ντόμπρος πολιτικός. Το εθνικό συμφέρον ήταν πάντα πάνω από το κομματικό και το προσωπικό.

Τι θυμάστε από όταν υπήρξατε διευθυντής του Γραφείου Τύπου της ΝΔ; 

Μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ο Καραμανλής, «όργωσε» κατ’ επανάληψη την Ελλάδα. Θυμάμαι ότι υπήρξαν φορές που ξύπναγα το πρωί και χρειαζόμουν λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσω σε ποια πόλη ήμασταν. Τότε ακολουθούσε κομβόι δημοσιογράφων τις περιοδείες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Με τους δημοσιογράφους τα πηγαίνατε καλά;

Με τους συναδέλφους νομίζω τα πήγαμε καλά. Πάντως, εγώ δεν έχω παράπονο. Με τους περισσότερους και σήμερα έχουμε φιλική σχέση.

Από το 2004, όταν και μπήκατε στη Βουλή, εκλέγεστε ανελλιπώς. Πώς τα καταφέρνετε;

Νομίζω ότι, για να έχει κανείς διάρκεια στην πολιτική, πρώτα απ’ όλα δεν πρέπει να λέει ψέματα. Με ψέματα δεν μπορείς να πας μακριά. Άντε να εκλεγείς μια-δυο φορές. Το δεύτερο είναι να έχεις πραγματικό, όχι επικοινωνιακό ενδιαφέρον για τα προβλήματα του κόσμου.

Και το τρίτο, που πιστεύω αξιολογούν οι πολίτες στους πολιτικούς, είναι αν συμβαδίζουν τα λόγια τους με τη ζωή τους. Βλέπω παραμονές εκλογών πολλούς πολιτευόμενους στις εκκλησίες, που χάνονται την επομένη των εκλογών…

Ποιο είναι το προσωπικό στοίχημα που έχετε θέσει ως βουλευτής για τον νομό σας;

Κοιτάξτε, ο κόσμος ταυτίζει τους πολιτικούς με έργα. Και έργα μπορεί να κάνει κανείς ως υπουργός. Λίγοι θυμούνται μια ομιλία, μια κοινοβουλευτική παρέμβαση ή ερώτηση. Ο νομός μας είναι κατεξοχήν αγροτικός, με έντονο υδατικό πρόβλημα. Χαίρομαι γιατί πέρυσι τον Φεβρουάριο, από τη μακρά κουβέντα που είχα στο Μέγαρο Μαξίμου με τον πρωθυπουργό, «βγήκε καπνός», και αυτές τις μέρες δημοπρατείται ένα έργο πνοής που θα δώσει αναπτυξιακή ώθηση σε ολόκληρη την επαρχία Φαρσάλων, το φράγμα στον Ενιπέα ποταμό ύψους 230 εκατ. ευρώ. Μιλούμε γι’ αυτό από τη δεκαετία του ’60 και με τον Μητσοτάκη γίνεται επιτέλους πράξη.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην κοινοβουλευτική σας θητεία μέχρι σήμερα;

Η παραίτησή μου από αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης στην κυβέρνηση Σαμάρα-Βενιζέλου για την υπόθεση του γάλακτος. Όποιος αγοράζει γάλα, ξέρει αν έπεσε η τιμή στο ράφι, όπως διαφήμιζαν όσοι ήθελαν την επιμήκυνση της διαρκείας ζωής του φρέσκου γάλακτος για να γίνονται αθρόες εισαγωγές…

Παράλληλα με το κοινοβουλευτικό σας έργο, ασχολείστε και με τη συγγραφή βιβλίων. Πόσα βιβλία έχετε εκδώσει μέχρι σήμερα;

Μέχρι στιγμής, πέντε. Οι «Ρωμιοί της Καππαδοκίας» είναι ιστορικο-κοινωνιολογική μελέτη, το «Ενθύμιον Πανηγύρεως» λαογραφική εργασία, το «Εκ νεότητός μου» διηγήματα, τα «Δείγματα γραφής και… δήγματα γραφής» πολιτικά δοκίμια, και «Για την ταμπακιέρα» χρονογραφήματα, από τη στήλη μου στην εφημερίδα «Απογευματινή». Ελπίζω να βρω τον χρόνο να ολοκληρώσω τα οδοιπορικά στην καθ’ ημάς Ανατολή.

Αληθεύει ότι γνωρίζετε την τουρκική γλώσσα;

Ναι, είχα ακούσματα από τους παππούδες μου, που ήταν Μικρασιάτες, κι αργότερα με την παρότρυνση του καθηγητή μου Νεοκλή Σαρρή έκανα μαθήματα αρχικά στην Αθήνα και έπειτα στην Πόλη, όπου βρέθηκα για μεταπτυχιακές σπουδές.

Τι είναι αυτό που δεν γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος για τον Μάξιμο Χαρακόπουλο;

Το πρώτο μου μεροκάματο στην οικοδομή, ως μαθητής Γ’ Γυμνασίου στις διακοπές του καλοκαιριού, το έδωσα για να αγοράσω ένα βιβλίο από πάγκο στο παζάρι της Λάρισας. Ήταν για τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

 

Συνέντευξη στην Άννα Καραβοκύρη

Φωτό: Κώστας Πρόφης

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 73