H τοξικότητα στην κεντρική πολιτική σκηνή και κυρίως στο διαδίκτυο επανήλθε δριμύτερη τις μέρες αυτές, τη στιγμή που η χώρα δοκιμαζόταν και δοκιμάζεται από πυρκαγιές και στη Βουλή απαιτούνταν ομοψυχία, όταν συζητούσαν για τα μέτρα πυροπροστασίας, στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, για τη συντριβή του Canadair και τον θάνατο των δύο ηρωικών πιλότων.

Λίγες μέρες μετά τις εκλογές και μερίδα της αντιπολίτευσης, καθώς και «φωνές του διαδικτύου», δείχνουν αδυναμία κατανόησης όχι μόνο του μηνύματος που εξέπεμψαν οι κάλπες, αλλά και της ίδιας της πραγματικότητας.

Υπονόμευαν επί μέρες το 112 οι τοξικές φωνές, λέγοντας ότι τα σχέδια εκκενώσεων είναι καταστροφικά. Ειρωνεύονταν τις προειδοποιήσεις προς τους κατοίκους με άρθρα, όπως «Εκκενώσεις ο Μητσοτάκης», και πρωτοσέλιδα, όπως «Ένα είναι το σχέδιο: Εκκενώστε τη χώρα». Κυρίως όμως χλεύαζαν τους πολίτες στις περιοχές που καίγονταν, λέγοντας «σε περίπτωση πυρκαγιάς καλέστε το 41%».Όπως ακριβώς μετά τις εκλογές, που ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιδορούσε τους πολίτες που ψήφισαν ΝΔ, ότι δεν κατάλαβαν τι έριξαν στην κάλπη.

Η μία όψη του νομίσματος είναι αυτή. Η άλλη αφορά τις δηλώσεις στην κεντρική πολιτική σκηνή, που δείχνουν στην καλύτερη περίπτωση έλλειμμα επαφής με την πραγματικότητα και, στη χειρότερη, διαστρέβλωσή της.

«Δεν γίνεται οι εκκενώσεις να είναι το μόνο σχέδιο», δήλωσε προ ημερών η εκ των υποψηφίων για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, Έφη Αχτσιόγλου. Λες και η κριτική που δέχεται από το 2018 ο ΣΥΡΙΖΑ για το Μάτι με τους 104 νεκρούς ήταν επειδή ξέφυγε η φωτιά. Όχι γιατί δεν εκκένωσε την περιοχή, αφήνοντας τον κόσμο να καεί, και γιατί μετά έκανε επικοινωνιακή διαχείριση της τραγωδίας.

«Θράσος να προβάλλεται ως άθλος η εκκένωση στη Ρόδο», δήλωσε ο Δημήτρης Κουτσούμπας. «Τώρα που χρειάζονται τα ρωσικά Ιλιούσιν, δεν μπορούμε να τα έχουμε», ήταν το φιλορωσικό «κήρυγμα» του Κυριάκου Βελόπουλου.

Η κορύφωση της τοξικότητας όμως ήλθε με τον τραγικό θάνατο των δύο ηρωικών πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας. Αμέσως μετά το τραγικό συμβάν, άρχισε στα σόσιαλ μίντια η άγρια χαρά, ο «χορός των τεράτων». Όχι τόσο για τους δύο πιλότους που έπεσαν στον καθήκον με αυταπάρνηση και γενναιότητα. Ο θάνατος ήταν ευκαιρία να μιλήσουν για «έγκλημα του κράτους», να εκφράσουν την κακεντρέχεια για το 41% που ψήφισε Μητσοτάκη και άρα «καλά τα παθαίνει».

Για τα πεπαλαιωμένα Canadair που δεν τα ανανέωσε η κυβέρνηση «του εγκληματία Μητσοτάκη», για τον ίδιο που πρέπει να παραιτηθεί».

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς: Δηλαδή κριτική δεν πρέπει να κάνει η αντιπολίτευση;Τα σόσιαλ μίντια πρέπει να σιωπούν;Ασφαλώς και όχι. Όμως η τοξικότητα πάνω από την Ελλάδα που φλέγεται και πάνω από τα αποκαΐδια, ο «χορός των τεράτων» που στήνεται πάνω από τη χώρα που χάνει παιδιά,θύματα του καθήκοντος,δεν έχει σχέση με την κριτική στην εξουσία για τις όποιες παραλείψεις της. Άλλο να ζητάς να ερευνηθεί αν ξέφυγε η φωτιά στη Ρόδο, αν υπήρξε υποεκτίμηση του κινδύνου, αν είχαν έργα υποδομής, να απαιτείς έλεγχο ακόμη και για το τελευταίο ευρώ που έδωσε το κράτος στους δήμους για τον καθαρισμό των δασών ή να έχεις την απαίτηση να μάθεις αν τα λεφτά έγιναν κολονάκια και έργα προεκλογικού καλλωπισμού, και άλλο να απευθύνεσαι χαιρέκακα στους πολίτες που αγωνιούν μπροστά στη φωτιά, λέγοντάς τους «λουστείτε την ψήφο σας». Δυστυχώς, κάποιοι σ’ αυτόν τον τόπο εξακολουθούν να είναι αυτο-παγιδευμένοι σε ένα σπιράλ εμπάθειας, άγνοιας, τοξικότητας, «υπερθέρμανσης της λογικής»…

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 32