Ο υποψήφιος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Ευκλείδης Τσακαλώτος, συμμετείχε χθες σε εκδήλωση στο Ρέθυμνο με τίτλο «Υγεία: Νεοφιλελευθερισμός – Αριστερά».

Τη συζήτηση συντόνισε ο Ανδρέας Ξανθός, πρώην υπουργός Υγείας, ενώ μιλήσαν, επίσης, ο Γιάννης Καλομενίδης, καθηγητής Πνευμονολογίας ΕΚΠΑ από τον «Ευαγγελισμό» και η Κατερίνα Μανιμανάκη, Ορθοπεδικός, από το νοσοκομείο Χανίων.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης συζητήθηκαν από τους ομιλητές αλλά και από τους παρευρισκόμενους θέματα που αφορούν τα προβλήματα του δημόσιου συστήματος υγείας, τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν κατά τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίες ανέκοψαν την πορεία απαξίωσης του, αλλά και τις πολιτικές της ΝΔ που επιταχύνουν την αποδιοργάνωση των δημόσιων δομών και δημιουργούν ευνοϊκό έδαφος για την ιδιωτικοποίησή τους.

Ακόμη, συζητήθηκαν ευρύτερα θέματα που απασχολούν την ιατρική – και όχι μόνο – κοινότητα, και έχουν να κάνουν με τις νέες προκλήσεις που προκύπτουν από την εξέλιξη της βιοϊατρικής τεχνολογίας, της γενετικής και της τεχνητής νοημοσύνης.

Στη διάρκεια της παρέμβασής του, ο Ευ. Τσακαλώτος, μίλησε μεταξύ άλλων, για τις νέες δυνατότητες που δημιουργούνται σε μια κοινωνία, όπου η παραγωγικότητα αυξάνεται συνεχώς και συνεπώς, έχει περισσότερους πόρους στη διάθεσή της. Οπότε υπάρχει ένα συνεχές δίλημμα, αν θα διατεθούν οι πόροι αυτοί για περισσότερη κατανάλωση ή, μεταξύ άλλων, για περισσότερο ελεύθερο χρόνο, ή για την υγεία (τόσο για πρόληψη όσο και για θεραπεία).

Ο κ. Τσακαλώτος, ανέλυσε τη σημασία του ιδεολογικού αγώνα που πρέπει να δοθεί, καθώς η κεντροδεξιά έχει καταφέρει να κάνει τις θέσεις της ηγεμονικές. Γιατί έχει δουλέψει πολύ στο να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχουν λεφτά για όλους και συνεπώς κάποιος που δεν είναι για παράδειγμα μετανάστης ή Λοάτκι θα είναι καλύτερα. Αυτή η ιδεολογική ηγεμονία είναι που τρέφει κόμματα όπως αυτό της Μελόνι ή του Τραμπ ή εδώ τη Νίκη και τους Σπαρτιάτες. Για αυτό και η Αριστερά οφείλει να αντιπαραβάλει τις θέσεις της και να πει, για παράδειγμα, ότι η ασφάλεια δεν εξαρτάται από την ύπαρξη μεταναστών αλλά από τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Επιπλέον η αριστερά οφείλει να θέτει θέματα που δεν είναι ακόμα ηγεμονικά στην κοινωνία και να δημιουργεί εξελίξεις, όπως έκανε για παράδειγμα με το σύμφωνο συμβίωσης, που όταν το νομοθέτησε δεν ήταν ηγεμονικό αλλά τώρα είναι. Να έχει ένα ριζοσπαστικό ρεαλισμό, επεκτείνοντας τα όρια του εφικτού.