Ναι, είναι δικαιολογημένη (για τη δικαστική απόφαση) η οργή των ανθρώπων που έχασαν στο Μάτι μέλη της οικογένειάς τους. Μια δικαστική απόφαση όμως που στηρίχθηκε στον Ποινικό Κώδικα,που είχε τροποποιηθεί επί της προηγούμενης κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και ο οποίος σε ανάλογες περιπτώσεις προέβλεπε ποινές «χάδια».

Και λέμε προέβλεπε, γιατί ο νέος Ποινικός Κώδικας, που σε στέλνει στη φυλακή για βαριά πλημμελήματα, ισχύει από την Τετάρτη. Βάσει του προηγούμενου Ποινικού Κώδικα,ουσιαστικά το δικαστήριο έκρινε τους χειρισμούς κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς, χωρίς να εντοπίσει ευθύνες στους αιρετούς πολιτικούς προϊσταμένους. Οι κατηγορούμενοι αυτοδιοικητικοί παράγοντες αθωώθηκαν. Και αυτό συνέβη επειδή το δικαστήριο εξέτασε τα αντικειμενικά στοιχεία που αφορούν την επιχειρησιακή δράση, όσα συνέβησαν δηλαδή στο πεδίο της τραγωδίας.

Αυτό δεν μπορεί βέβαια να γίνει εύκολα αποδεκτό από τους συγγενείς των θυμάτων. Ίσως και από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Να έχουμε μπροστά μας μία εκατόμβη νεκρών και η Δικαιοσύνη να «χαϊδεύει» όσους βρίσκονται στο εδώλιο; Ναι. Γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει δικαιοσύνη όπως την αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, αλλά Δίκαιο. H δικαιοσύνη έχει ανθρώπινη διάσταση. Το Δίκαιο έχει κρατική. Και οι δύο έννοιες δεν συναντώνται πάντα στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Αλλά όταν έχεις χάσει τον άνθρωπό σου, στα μάτια σου είναι όλοι ένοχοι. Από την κορυφή μέχρι τη βάση της πυραμίδας που εκφράζει το κράτος. Όμως η Δικαιοσύνη λειτουργεί αλλιώς.Γι’ αυτό φτάνουμε πολλές φορές στο παράδοξο: Η δικαστική απόφαση να είναι συνεπής και ακριβής ως προς το γράμμα του νόμου, αλλά το πνεύμα της να αφήνει ένα αίσθημα πικρίας και αδικίας.

Υπάρχει και μία άλλη παράμετρος στην όλη υπόθεση: Μετά την έκδοση της αποφάσεως του δικαστηρίου περίμενα, κατά πως μας έχουν συνηθίσει, να δω την (αξιωματική) αντιπολίτευση να καταγγέλλει την κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη για τις ποινές που επέβαλε το δικαστήριο και για «συγκάλυψη».Τίποτα. Αντιθέτως είδα αρκετούς Συριζαίους να πανηγυρίζουν για την αθώωση της Ρένας Δούρου (λανθασμένα κατά την άποψή μου κατηγορήθηκε), η οποία έσπευσε να μας δηλώσει ότι στοχοποιήθηκε επειδή είναι γυναίκα, αριστερή και προσέφερε έργο με διαφάνεια.

Όλα αυτά δεν είναι παράλογα. Είναι το ιδανικό πεδίο για την εκδήλωση του μικροκομματικού οπαδισμού. Δεν θρηνούμε τους νεκρούς που χάθηκαν επί των ημερών μας, αντιθέτως κατηγορούμε τους αντιπάλους για σκύλευση και εκμετάλλευση. Και πανηγυρίζουμε, έστω σιωπηρώς, για την αθώωση των δικών μας ανθρώπων. Αλλά τι συζητάμε; Μιλάμε για ανθρώπους που βάφουν νεκρούς με το χρώμα της ιδεοληψίας τους. Αν σε σκοτώσει αστυνομικός, γίνεσαι σύμβολο. Αν σε σκοτώσει η μολότοφ του κοινωνικού αγωνιστή, τότε φταις που δεν συμμετείχες στην απεργία και πήγες στη δουλειά σου (περίπτωση MARFIN). Θα θυμάστε εξάλλου ότι και η πρώτη αντίδραση των «παρακρατικών» της επικοινωνίας κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν να μας πουν ότι για την τραγωδία ευθύνονται η αυθαίρετη δόμηση και ο δεξιός που είχε χτίσει ντουβάρι και δεν κατάφεραν οι άνθρωποι να βγουν στη θάλασσα…

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

 

 

 

 

 

Προβολές: 26