«Οι πολιτικοί συσχετισμοί στη Βουλή βρίσκονται σε αναντιστοιχία με την κοινή γνώμη», υποστηρίζει στην «Political» o ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Νικόλας Φαραντούρης και συμπληρώνει πως «η κυβέρνηση είναι παράλυτη από μια σειρά σκανδάλων ή αστοχιών με βαρύτατες επιπτώσεις σε όλους τους κοινωνικούς τομείς και αποτυχίες σε τομείς όπως η ακρίβεια, οι εξωτερικές σχέσεις, το αγροτικό». Θεωρεί πως στην κυριολεξία η κυβέρνηση «έχει σταματήσει να παράγει πολιτική».
Για την τραγωδία στα Τέμπη κρίνει πως «η κοινωνία ζητά δικαίωση για τις 57 ψυχές που χάθηκαν και γνωρίζει ότι οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο». Πιστεύει πως είναι αναγκαία «η συγκρότηση ενός μεγάλου, ευρέος και προοδευτικού πόλου που θα αγκαλιάζει τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία». Ωστόσο, παραδέχεται ότι «αυτό προϋποθέτει μια γενναία απόφαση: να βάλουμε προτεραιότητα το εθνικό καλό και την ανάγκη για πολιτική αλλαγή».
Παρά τις πολλές σας υποχρεώσεις ως ευρωβουλευτή (είστε μέλος μερικών από τις πιο κρίσιμες επιτροπές), παρακολουθείτε και δραστηριοποιήστε και στην εσωτερική πολιτική. Αλήθεια, πώς τα καταφέρνετε και γιατί αυτό το ενδιαφέρον για τα εσωτερικά μας θέματα;
Ο ευρωβουλευτής είναι αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού στο Κοινοβούλιο της μεγάλης μας ευρωπαϊκής οικογένειας. O ρόλος μου είναι ταυτόχρονα να μεταφέρω τα προβλήματα της χώρας μου και της περιφέρειας στο κέντρο λήψης αποφάσεων όπου εργάζομαι από κοινού με τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα για το μέλλον της Ευρώπης. Σε αυτό το πλαίσιο είναι καθήκον μου να παρακολουθώ τα εγχώρια τεκταινόμενα για να μπορώ να τα αναδεικνύω με αποτελεσματικότητα. Συμπληρώνω όμως ότι η πατρίδα μας διέρχεται από μια πολιτική και κοινωνική στενωπό. Οι επιπτώσεις της κρίσης είναι ακόμα εδώ και κανείς δεν δικαιούται να μένει απαθής – ειδικά οι πολιτικοί. Επομένως, η αγάπη και η έγνοια για την πατρίδα μου είναι οι κινητήριες δυνάμεις που με κάνουν να παρακολουθώ, να ερευνώ και να κρίνω τις εσωτερικές εξελίξεις, παράλληλα με το νομοθετικό μου έργο στις Βρυξέλλες.
Το κόμμα σας, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, εμμένει στην κατάθεση πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης. Τι θα προσφέρει στη διαλεύκανση της υπόθεσης; Με δεδομένη τη «γαλάζια» πλειοψηφία, δεν κρίνετε ότι θα συσπειρώσει περισσότερο την κυβερνώσα παράταξη;
Ας ξεκινήσουμε από μια βασική παραδοχή που τη μαρτυρά η ίδια η κοινωνία: οι πολιτικοί συσχετισμοί στη Βουλή βρίσκονται πια σε αναντιστοιχία με την κοινή γνώμη. Επίσης, η κυβέρνηση είναι παράλυτη από μια σειρά σκανδάλων ή αστοχιών με βαρύτατες επιπτώσεις σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Στην πράξη έχει αποτύχει σε τομείς όπως η ακρίβεια, οι εξωτερικές σχέσεις, το αγροτικό, έχει σταματήσει να παράγει πολιτική και απλώς σύρεται κερδίζοντας χρόνο. Δουλειά της αντιπολίτευσης είναι να εκφράζει τους πολίτες, να προστατεύει τους θεσμούς και να μάχεται για να παρουσιάσει μια αξιόπιστη εναλλακτική πολιτική πρόταση. Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να έχει την απαραίτητη πλειοψηφία, αλλά σε μια συζήτηση επί της πρότασης μομφής θα αναγκαστεί να έρθει στη Βουλή και να εξηγήσει στην εθνική αντιπροσωπεία. Η διαφαινόμενη αριθμητική νίκη θα είναι πύρρειος.
Ο κόσμος στις πλατείες με ογκώδεις διαδηλώσεις διαμαρτύρεται μόνο για την απόπειρα συγκάλυψης των όποιων ευθυνών για την τραγωδία των Τεμπών ή μήπως είναι συσσωρευμένη αντίδραση κατά της κυβερνητικής πολιτικής γενικά;
Θεωρώ ότι τα Τέμπη αποτελούν μια συγκλονιστική και τραυματική εμπειρία για την ελληνική κοινωνία. Η οδύνη και ο πόνος που αισθάνονται οι συγγενείς των θυμάτων έχουν κινητοποιήσει το συντριπτικό μέρος των πολιτών, οι οποίοι ενώνουν τη δική τους φωνή ζητώντας αλήθεια και δικαιοσύνη. Όμως, ο πόνος γίνεται αγανάκτηση όταν βλέπουν την εκτελεστική εξουσία να καταφεύγει σε εξόφθαλμες παρεμβάσεις που θολώνουν τα νερά και τη δικαστική εξουσία, όπως καταγγέλλουν οι συγγενείς, να ασκεί με πλημμελή τρόπο τα καθήκοντά της. Από την άλλη δεν χωρά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση ακολουθεί και εδώ το ίδιο μοτίβο, όπως έχει κάνει και σε άλλες υποθέσεις (πχ, υποκλοπές): ένας παραπλανημένος πρωθυπουργός και μια προσπάθεια να κλείσουν άρον άρον οι υποθέσεις. Αυτό οπωσδήποτε το αντιλαμβάνεται η κοινωνία. Η κοινωνία ζητά δικαίωση για τις 57 ψυχές που χάθηκαν και γνωρίζει ότι οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο.
Αυτή η γενικευμένη κοινωνική αντιπολίτευση, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, εισπράττεται από τα αντισυστημικά κόμματα Δεξιάς κι Αριστεράς (κυρίως από Πλεύση Ελευθερίας και Φωνή Λογικής), αφήνοντας πολύ πίσω ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Πώς ερμηνεύετε αυτές τις τάσεις της κοινής γνώμης;
Καταρχάς οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν την εντύπωση της στιγμής. Οι εκλογές είναι ο μοναδικός κριτής σε μια δημοκρατία. Όσον αφορά όμως κάποια κόμματα δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας, φαίνεται ότι ένα μέρος των ψηφοφόρων που έχουν απογοητευτεί από την τωρινή διακυβέρνηση θέλουν να ακούν εύκολες λύσεις και ευχάριστα λόγια με κατά βάση λαϊκιστικό περιεχόμενο. Περίπου δηλαδή όσα τους έταζε ο πρωθυπουργός και προεκλογικά. Αυτή η τάση είναι εισαγόμενη και τροφοδοτείται από την άνοδο αντιδραστικών και σκληρά δεξιών κομμάτων σε χώρες όπως η Γερμανία.
Νιώθετε ότι η γενικευμένη τάση δεξιάς στροφής στην Ευρώπη ενισχύεται μετά και την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ και πώς αυτή η τάση μπορεί να αναστραφεί;
Η άνοδος της ακροδεξιάς εμπεριέχει μια αντίφαση: υποστηρίζεται από τη μία από κάποια λαϊκά στρώματα που στενάζουν εξαιτίας της φτωχοποίησης και της διεύρυνσης των ανισοτήτων και από την άλλη από πανίσχυρους οικονομικούς παράγοντες που θέλουν περισσότερη ελευθερία ή και ασυδοσία στην αγορά. Πολλές φορές με δόση αντικονφορμισμού για να πειστεί η πλειοψηφία. Οι διεθνείς εξελίξεις όμως δημιουργούν ένα ευνοϊκό κλίμα και στην Ευρώπη για την άνοδο των δεξιών κομμάτων. Τα κόμματα αυτά εκφράζουν την εμφωλευμένη απόρριψη του συστήματος από κάποιες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες αντιδρούν ισοπεδωτικά σε μεγάλα κοινωνικά ή οικονομικά αδιέξοδα. Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα: καθώς η κυβέρνηση όχι απλώς αποτυγχάνει και εξοκέλλει αλλά κουνά το δάχτυλο στους πολίτες, οδηγεί κάποιους από αυτούς δεξιότερα της Δεξιάς. Η τάση αυτή θα ανακοπεί όταν αποκατασταθεί η λειτουργία των θεσμών που τώρα καταστρατηγούνται.
Ειδικά στην Ελλάδα πώς μπορεί να συνταχθεί ένα εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, από ποιες πολιτικές δυνάμεις και υπό ποιες συνθήκες και όρους;
Ξεκινώ λέγοντας ότι χρειάζεται αλλαγή μοντέλου διακυβέρνησης. Και ότι πιστεύω -καταρχήν- στη συνεργασία και στη συγκρότηση ενός μεγάλου, ευρέος και προοδευτικού πόλου που θα αγκαλιάζει τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Αυτό προϋποθέτει μια γενναία απόφαση: να βάλουμε ως προτεραιότητα το εθνικό καλό και την ανάγκη για πολιτική αλλαγή. Πιθανώς οι συνθήκες να μην έχουν ωριμάσει ακόμη, ωστόσο γνωρίζω ότι υπάρχουν ανοικτοί δίαυλοι επικοινωνίας, όπως γνωρίζω ότι αυτός ο πολιτικός χώρος της προοδευτικής παράταξης έχει εξαιρετικά στελέχη με πολιτική σκέψη, πνευματική καλλιέργεια και πραγματικά ένσημα στην αγορά. Δεδομένου ότι μας ενώνουν περισσότερα απ’ όσα μας χωρίζουν, διατηρώ την αισιοδοξία μου για συνέργειες και συμπράξεις των δυνάμεων αυτών.
