Όταν οι «αντισυστημικοί» αυξάνουν τις εμφανίσεις τους στα συστημικά κανάλια και στρογγυλοκάθονται στους ωραίους αναπαυτικούς καναπέδες που ξεχειλίζουν από «σύστημα», τότε τα πράγματα σίγουρα δεν προμηνύονται καλά. Τους τελευταίους μήνες, δειλά και στοχευμένα η πρόεδρος Ζωή Κωνσταντοπούλου άρχισε να καλοβλέπει το «σύστημα» και να ανεβαίνει ψηλά στις λίστες των καλεσμένων των τηλεοπτικών καναλιών.
Η πρόεδρος Ζωή άρχισε να κάνει «γκελ» και να είναι καλεσμένη των μεγάλων καναλιών στις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου. Αφορμή, τα επεισόδια που είχαν λάβει χώρα το βράδυ της πρώτης μέρας του τελευταίου μήνα του φθινοπώρου στο υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, εκεί όπου πήγε πρώτη να υπερασπιστεί τους εποχικούς πυροσβέστες. Έπειτα, έρχονται οι εκλογές των ΗΠΑ στις οποίες πρόεδρος αναδείχθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ, οι πολιτικές ταραχές σε Γαλλία και Γερμανία, και το «πάρτι» των αντισυστημικών μόλις είχε ξεκινήσει.
Ανεπηρέαστο, αν και όχι σε τόσο μεγάλό βαθμό, δεν μπορούσε να μείνει και το πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Πώς άλλωστε θα γινόταν αυτό, όταν από τις αρχές του νέου έτους την επικαιρότητα μονοπωλούν τα Τέμπη κι ένας εκ των δικηγόρων των θυμάτων, και έχοντας υψηλά στην ατζέντα το συγκεκριμένο ζήτημα όλο το προηγούμενο διάστημα, είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η Πλεύση Ελευθερίας.
Η Κωνσταντοπούλου, πλέον, εκμεταλλευόμενη την ανυπαρξία και τους εσωτερικούς πολέμους που συμβαίνουν στα υπόλοιπα κόμματα της αντιπόλιτευσης, σε συνδυασμό με την εμφανή κόπωση και τις «ανορθογραφίες» της Νέας Δημοκρατίας, βρίσκεται στη δεύτερη θέση επιλογής του εκλογικού σώματος. Δηλαδή, αν αύριο είχαμε εκλογές, η Πλεύση Ελευθερίας θα κατακτούσε τη δεύτερη θέση, πίσω από τη Νέα Δημοκρατία, και θα ήταν η αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου.
Το παραπάνω συμβαίνει διότι οι «αντάρτες» και οι «επαναστάτες» πάντα αρέσουν. Είναι το έντονο ύφος που χρησιμοποιούν στον λόγο τους, οι πρότερες ίσως απόπειρες και εμφανίσεις τους στον πολιτικό βίο ή ακόμα και το άφθαρτο πρόσωπο που έχουν. Στο πρόσωπο της επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, σημαντική μερίδα του ελληνικού λαού βλέπει την πολιτικό εκείνη που θα φέρει την ανατροπή και θα αλλάξει τα πράγματα. Η αλήθεια είναι -το γνωρίζει άλλωστε και η ίδια- πως η Πλεύση Ελευθερίας, μάλλον η Ζωή Κωνσταντοπούλου, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μόνο μια φωνή έκφρασης, μια «φωνή αγανάκτησης». Το ζητούμενο για όλους εδώ είναι τι συμβαίνει όταν διάφορες πολιτικές προσωπικότητες, όπως αυτό της πρώην προέδρου της Βουλής, αναλαμβάνουν τα ηνία;
Η ιστορία έχει δείξει ότι δεν αλλάζει τίποτα και τα πράγματα γίνονται ιδιαίτερα δύσκολα και περίπλοκα. Παραδείγματα ουκ ολίγα, είτε από το μακρινό είτε από το πρόσφατο παρελθόν. Δύσκολος ο καιρός για πρίγκιπες και δεν παίρνει κανέναν για περιπέτειες και πειράματα…
Γράφει ο Στρατής Κοκκινέλλης
Φιλόλογος – δημοσιογράφος
