Η συζήτηση είναι «Βαβέλ» και -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- έδιωξε δυνάμεις,
ενισχύοντας την άποψη ότι η αντιπολίτευση δεν ξέρει τι θέλει και πού το πάει
Αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τις μετρήσεις κοινής γνώμης (οκτώ συνολικά) που διενεργήθηκαν στον πρώτο μήνα του 2025, θα συνειδητοποιήσει ότι το σκηνικό με το οποίο μπήκαμε στην καινούργια χρονιά, παρότι σηματοδοτεί την επιστροφή στην «κανονικότητα» του κλασικού δικομματισμού, παραπέμπει σε πιθανή πολιτική αστάθεια στο μέλλον.
Κι αυτό, αφενός γιατί κανένα κόμμα δεν κινείται κοντά στο όριο της αυτοδυναμίας και αφετέρου γιατί δεν υπάρχουν οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν έναν αντι-κυβερνητικό συνασπισμό -εναλλακτικό πόλο εξουσίας- με βάση τα σημερινά ποσοστά και τις θέσεις των κομμάτων. Στο ξεκίνημα του δεύτερου μήνα της νέας χρονιάς που διανύουμε, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχουμε από τη μια μία πολιτικά κυρίαρχη Κεντροδεξιά υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη και από την άλλη μια υπό τον Νίκο Ανδρουλάκη Κεντροαριστερά, που… ανεβοκατεβαίνει. Έχουμε επίσης μια υπολογίσιμη αλλά πολυδιασπασμένη άκρα Δεξιά, χωρίς καμία προοπτική εξουσίας, μια Αριστερά που δείχνει τελειωμένη ως κυβερνητική παράταξη, και σχετικά υπολογίσιμους αντισυστημικούς.
Όλα δείχνουν ότι το 2025 μπορεί να είναι μια κρίσιμη χρονιά, με απρόβλεπτα γεγονότα και πιθανές κρίσεις. Ότι μπορεί να φέρει σημαντικότερες αλλαγές από αυτές του 2024, υπό την επίδραση σειράς παραγόντων, τους οποίους αναμένεται να εκμεταλλευθούν τόσο η κυβέρνηση, όσο κυρίως η αντιπολίτευση. Από την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας μέχρι τη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση και από την αντιμετώπιση της ακρίβειας και των προβλημάτων της καθημερινότητας μέχρι την τραγωδία των Τεμπών ή κρίσεις που μπορεί να εκδηλωθούν.
Σε περιβάλλον πολυδιάσπασης
Μέσα σε αυτά τα δημοσκοπικά δεδομένα και με σκηνικό πολυδιάσπασης των πολιτικών δυνάμεων (εννέα κόμματα διεκδικούν να εισέλθουν στη Βουλή), προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι δύο χρόνια πριν από τη διεξαγωγή των επόμενων εκλογών άρχισαν ήδη τα «παζάρια» για προεκλογικές, αλλά και για μετεκλογικές συνεργασίες. Τα «παζάρια» αυτά για «ανάγκη σύγκλησης των προοδευτικών δυνάμεων» ήλθαν να επιβεβαιώσουν πριν από ημέρες δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, μη εξαιρουμένου του ιδίου του προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη. Και ο μεν ΣΥΡΙΖΑ ήταν από την αρχή υπέρ μιας τέτοιας σύγκλισης: Ήταν η κεντρική του πρόταση στις εθνικές εκλογές. Τελευταία ωστόσο φαίνεται ότι προσχώρησε και το ΠΑΣΟΚ, αφού τόσο ο Ανδρουλάκης (ανεξάρτητα αν μετά ελαφρώς τα… γύρισε) όσο και κορυφαία στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, με πρώτο τον Γερουλάνο, μας ενημέρωσαν ότι ο ΣΥΡΖΑ περιλαμβάνεται πλέον στο «προοδευτικό μέτωπο». Και όχι μόνο αυτός: Χωράνε ακόμα η Κωνσταντοπούλου, ο Βαρουφάκης και η Νέα Αριστερά! Βέβαια, εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει το άγχος του Ανδρουλάκη. Το βασικό του πρόβλημα είναι να κατοχυρώσει τη θέση του ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν θέλει να αφήσει το παραμικρό περιθώριο στον ΣΥΡΙΖΑ να τον κατηγορεί ότι βλέπει προς τα Δεξιά. Και ποιος καλύτερος τρόπος από το να γίνει ο επισπεύδων της συνεργασίας.
Μόνο που υπάρχουν κάποια προβληματάκια. Το πρώτο είναι ότι ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο μάλιστα, δηλαδή χωρίς καν προϋποθέσεις, το ζήτημα της συνεργασίας, στην πράξη ακυρώνει την κριτική που έκανε το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά ξεκινούν από μια μεγάλη παρανόηση. Ο Ανδρουλάκης και τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν μπει σε έναν ανταγωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιο κόμμα κάνει την πιο δυναμική αντιπολίτευση στη ΝΔ. Ακόμα και ψυχολογικά σε ατομικό επίπεδο, τρέμουν να μην τους πουν ότι κοιτάζουν προς τα Δεξιά. Το κυρίως ζητούμενο όμως είναι η αξιοπιστία. Τόσο για τις θέσεις και την πολιτική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ, όσο και για τα πρόσωπα που θα τις υποστηρίξουν. Ο Ανδρουλάκης φαίνεται ότι κατάλαβε πού πήγε κι έμπλεξε και προσπάθησε να τα μαζέψει κάπως.
Υπογείως…
Ήρθαν όμως οι συγκεντρώσεις της Κυριακής για την τραγωδία των Τεμπών και τα «παζάρια» ξανάρχισαν, με δηλώσεις του Σωκράτη Φάμελλου, όπως «…αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία συνεννόησης όλων των προοδευτικών δυνάμεων για την προάσπιση της αξιοπρέπειας των Ελλήνων» και απαντήσεις του Νίκου Ανδρουλάκη, όπως «θα συγχρονιστούμε» και διαβεβαίωση του ιδίου (όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο προσχώρησης των πρώην Συριζαίων Θρασκιά και Παππά στο ΠΑΣΟΚ) πως «στεκόμαστε στο πλευρό όσων αγωνίζονται για να φύγει ο Μητσοτάκης». Επιβεβαιώνοντας έτσι στην ουσία πως τα προεκλογικά «παζάρια» άρχισαν και συνεχίζονται… υπογείως. Ήδη υπάρχει η πρώτη συνεννόηση των δύο αρχηγών ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για συντονισμό των ενεργειών «εντός και εκτός Βουλής» για το θέμα της τραγωδίας των Τεμπών. Δεν αποκλείεται μάλιστα, σύμφωνα με μη επιβεβαιωμένη πληροφορία, τα δύο κόμματα από κοινού να υποβάλουν πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης την ημέρα (ή αμέσως μετά) διεξαγωγής της συζήτησης επί της ερωτήσεως του Φάμελλου για τα Τέμπη στη Βουλή. Θα πρόκειται βέβαια για μια κίνηση συστράτευσης, εάν βεβαίως γίνει κάτι τέτοιο, που θα εμφανίσει προσωρινά κάποιους όρους δυναμικής, αλλά χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Όπως χωρίς αποτέλεσμα ήταν και η αυτοκαταστροφική συζήτηση-Βαβέλ, που εμφανίστηκε για το θέμα των συνεργασιών και η οποία έδιωξε δυνάμεις, σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, αφού ενίσχυσε μια εικόνα ότι η αντιπολίτευση δεν ξέρει τι θέλει και πού το πάει.
του Φώτη Σιούμπουρα
