«Χρειαζόμαστε χρόνο για να πείσουμε με τις πράξεις μας
τους δημοκρατικούς πολίτες πως μπορούν να μας εμπιστευθούν ξανά»
Οφείλουμε «να ξαναρχίσουμε την κουβέντα ενότητας και συνεργασίας με τις όμορες πολιτικές δυνάμεις», δηλώνει στο «Π» η πρώην βουλευτής και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Εύη Καρακώστα. Σε αυτό το εγχείρημα ενότητας, λέει για τον Αλέξη Τσίπρα, «τον πρωθυπουργό που δεν έβαλε το δάχτυλο στο μέλι», ότι «ο λαός χρειάζεται τέτοιους ηγέτες. Θα το δει, αρχίζει να το βλέπει». Απευθυνόμενη στους συντρόφους της, της Νέας Αριστεράς, τους υπενθυμίζει πως η «Πρωτοβουλία για την ενότητα της Αριστεράς του 2000» οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ «στην κυβέρνηση του 2015». Προς τούτο, τους προσκαλεί, «να δουν και πάλι την αναγκαιότητα της επανένωσης», αφού ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ διόρθωσε διά της πράξεως το λάθος «Κασσελάκη».
Ο δημόσιος λόγος και η πολιτική αντιπαράθεση χαρακτηρίζονται από μια δόση τοξικότητας ή έστω υπερβολής. Αλήθεια, τι φταίει;
Με την επιλογή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να ελέγχει προσωπικά τα μέσα ενημέρωσης, η σημερινή κυβέρνηση «απλώνει και μαζεύει», ανάλογα με τις ανάγκες της, την πολιτική τοξικότητα. Είναι τα νέα ήθη άσκησης πολιτικής, προκειμένου να απομακρύνουν τον πολίτη από τη γνώση της πραγματικότητας και να διαστρέψουν την πολιτική επιλογή του. Κυρίως επιδιώκουν να απομακρυνθεί ο πολίτης από τα πραγματικά του προβλήματα και, έως έναν μεγάλο βαθμό, το πέτυχαν. Όμως, όταν ο πολίτης νιώσει ότι το άδικο, το ψέμα, το κλέψιμο των κόπων του πνίγεται, αντιδρά. Και ήρθε η ώρα. Ζητά οξυγόνο. Ζητά δικαιοσύνη. Γι’ αυτό οι μεγαλειώδεις διαμαρτυρίες. Το κεντρικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2023, «Δικαιοσύνη Παντού», μπήκε στα στόματα όλων των πολιτών, έστω και δύο χρόνια μετά, δυστυχώς με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει κάποια κόπωση στις δημοσκοπήσεις. Τι φταίει; Μπορεί να ξαναγίνει μεγάλο κόμμα, κυβερνώσα Αριστερά, και πώς;
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε από μεγάλη περιπέτεια, απ’ την οποία προέκυψαν διασπάσεις. Διασπάσεις που δεν όφειλαν να γίνουν, αλλά και διασπάσεις απαραίτητες. Με λάθη δικά μας, όχι μόνο πολιτικά, αλλά και διαχείρισης ανθρώπινων εγωισμών και φιλοδοξιών, οδηγήσαμε τον κόσμο μας σε λάθος επιλογή προέδρου. Είμαστε ένα κόμμα αριστερών και προοδευτικών πολιτών, δεν είναι δυνατόν να γίνει δεκτή η καταγραφή μας ως αρχηγικό κόμμα χωρίς δομές, όργανα και συλλογικές αποφάσεις. Εκτιμώ πως το διορθώσαμε. Το κόμμα επανήλθε στις αξίες του. Χρειαζόμαστε χρόνο να πείσουμε με τις πράξεις μας τους δημοκρατικούς πολίτες πως μπορούν να μας εμπιστευθούν ξανά. Η Αριστερά έχει μεγάλη ιστορική πορεία σε διασπάσεις και συνθέσεις. Θα ξαναβρεί τον δρόμο της ενότητας. Είναι αναγκαία για μια «κυβερνώσα Αριστερά». Οι συλλογικές αποφάσεις των οργάνων οφείλουν να είναι κυρίαρχες. Αν δεν ανταποκρίνονται στο σωστό, η συλλογικότητα θα το δει και θα το διορθώσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διόρθωση στον ΣΥΡΙΖΑ με το λάθος της προεδρίας Κασσελάκη.
Τι θα λέγατε στους συντρόφους σας, της Νέας Αριστεράς, που έφυγαν εξαιτίας της «λάθος προεδρίας Κασσελάκη», όπως μου λέτε;
Σε αυτό το σημείο θέλω να απευθυνθώ στους συντρόφους που δημιούργησαν τη Νέα Αριστερά. Να τους θυμίσω την «Πρωτοβουλία για την ενότητα της Αριστεράς του 2000», που μας οδήγησε στην κυβέρνηση του 2015. Η πλειοψηφία των στελεχών αυτών ήταν υπουργοί, άρα η ευθύνη για όποιο αποτέλεσμα, θετικό ή αρνητικό, ήταν συλλογική. Ας την αναλάβουν και να δουν και πάλι την αναγκαιότητα της επανένωσης. Άλλωστε, ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ διόρθωσε διά της πράξεως το λάθος «Κασσελάκη».
Γίνεται ευρύτατα λόγος για ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς, απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ. Με ποιους όρους και συνθήκες μπορεί να υπάρξει ένα πειστικό, εφικτό, εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης;
Όσοι και όσες αντιλαμβανόμαστε την ευθύνη μας για τη δεξιά και απολίτικη στροφή των πολιτών, οφείλουμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες. Ο λαός ζητά διέξοδο. Ζητά αποκούμπι σε πολιτικούς χώρους που θα λύσουν τα προβλήματά του. Και μόνο στις ιδέες της Αριστεράς υπάρχει πολιτικός χώρος που θα διαχειριστεί τον πλούτο δίκαια υπέρ των πολλών. Οφείλουμε να φροντίσουμε να περάσει ο διάλογος σε προτάσεις και λύσεις απλές και εφαρμόσιμες. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους λίγους να διαχειρίζονται τον πλούτο εις βάρος μας. Οφείλουμε να σταθούμε στις αρχές μας. Να ξαναρχίσουμε την κουβέντα ενότητας και συνεργασίας με τις όμορες πολιτικές δυνάμεις, αλλά κυρίως με τη λαϊκή δύναμη που ζητά «Δικαιοσύνη Παντού».
Ποιον ρόλο θα μπορούσε να έχει ο πρώην πρόεδρός σας και πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας;
Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αναγνωριστεί ως ο πρωθυπουργός που για την πρώτη φορά διακυβέρνησης της Αριστεράς οδήγησε, με υποχωρήσεις αλλά και με τόλμη, τη χώρα μας εκτός μνημονίων. Αποκατέστησε την οικονομική ισορροπία στις σχέσεις της Ελλάδας με τους δανειστές της.Έγιναν τομές στην προώθηση δομικών θεμάτων για τη δυνατότητα σωστής και ισόρροπης ανάπτυξης της χώρας.Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα στήριξε τις αδύναμες οικονομικά οικογένειες. Στήριξε τη δωρεάν Δημόσια Υγεία. Αποπερατώθηκαν δημόσια έργα και σχεδιάστηκαν νέα, τα οποία ουδέποτε έγιναν με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Υπήρξε εξαιρετική διαχείριση στην εξωτερική πολιτική. Η αλήθεια όμως είναι ότι η προπαγάνδα αποδείχτηκε πιο δυνατή από τις πράξεις και τα έργα μας. Και έτσι η Αριστερά έγινε «παρένθεση».
Ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει ο πρωθυπουργός που «δεν έβαλε το δάχτυλο στο μέλι». Είμαι σίγουρη πως ο λαός χρειάζεται τέτοιους ηγέτες. Θα το δει, αρχίζει να το βλέπει. Σήμερα γράφεται μια δύσκολη πολιτική ιστορία και σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι μια βαριά παρακαταθήκη για την πολιτική της χώρας μας.
