Ορισμένα πράγματα, φαίνεται να μην αλλάζουν ποτέ. Οι διαπιστώσεις όμως γίνονται οδυνηρές, όταν παρωχημένες νοοτροπίες, βρίσκουν περπατησιά στον χώρο της Δικαιοσύνης.  Να λοιπόν μια ιστορία ‘Εισαγγελικής τρέλας’

Αφορμή είναι τα απίστευτα που ακούγονται για την επιστροφή του Έλληνα Εισαγγελέα, που επί 9 χρόνια υπηρέτησε στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες και ήταν η Ελληνική φωνή για τη δημιουργία του θεσμού του Ευρωπαίου Εισαγγελέα. Ενός θεσμού, που φιλοδοξεί να δείξει, πως απέναντι σε ένα υπερεθνικό έγκλημα, υπάρχουν υπερεθνικές λύσεις.

Αμ δε. Αντί να αξιοποιήσουμε αυτή την περιουσία γνώσης, από τον άνθρωπο που εργάστηκε για τη διαμόρφωση του θεσμού, οι ιθύνοντες φέρονται να έχουν άλλη γνώμη. Για αυτούς δε μετράει το τι έκανε ο Εισαγγελικός λειτουργός στην ευαίσθητη θέση του, αλλά ο χρόνος που έμεινε σε αυτή. Με άλλα λόγια δείχνει να επικρατεί η νοοτροπία, ότι όσοι υπηρετούν στο εξωτερικό, κάνουν διακοπές. Τρομάζει κανείς και μόνο στη σκέψη, πως επικρατούν παρόμοιες αντιλήψεις. Δηλαδή κατά την επιστροφή εξανεμίζεται η προηγούμενη επιτυχής θητεία και επικρατεί η διάθεση τιμώρησης. Εννοείται ότι στα άλλα κράτη μέλη αξιοποιούνται και αναβαθμίζονται οι λιγοστοί Εισαγγελικοί λειτουργοί με τέτοια εμπειρία  και δεν τιμωρούνται.

Ακούγεται λοιπόν πως ο περί ου ο λόγος Εισαγγελέας, κατέθεσε, όπως προβλέπεται από τον νόμο αίτηση για την Εισαγγελία Πειραιά, όπου λόγω αρχαιότητας, θα ήταν και Προϊστάμενος. Κάπου εδώ αρχίζουν τα αστεία. Ούτε λίγο, ούτε πολύ τον ενημέρωσαν ότι η αίτησή του, ήταν εκπρόθεσμη για αυτό και δε θα μπορούσε να γίνει δεκτή. Μια αίτηση που κατά τα άλλα παρελήφθη κανονικά και πουθενά στον νόμο ή τη διαδικασία λειτουργίας του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, δεν προβλέπεται ότι υπόκειται σε προθεσμίες.

Και να ήταν μόνο η διάθεση να καψωνάρουν τον Εισαγγελέα, πάει και έρχεται. Και όταν μιλάμε για καψώνια, μιλάμε για τοποθέτηση κάπου στην Ελληνική επαρχία, για να πάρει τον αέρα του, να εξαγνιστεί από τις μιαρές Ευρωπαϊκές συνήθειες και να κάνει το αγροτικό του. Είναι όμως και κάτι ψίθυροι για τους άλλους υποψήφιους για τη θέση. Με δεσμούς όπως λέγεται με κουμπάρους, σε γάμους για κους κους και νεόκοπους γραμματείς, με χιλιόμετρα στη σοσιαλιστική ουτοπία, αλλά και σφοδροί πολέμιοι της παράταξης, που κέρδισε τις εκλογές και θεωρητικά ανέδειξε τη νέα διακυβέρνηση. Ένας αχταρμάς δηλαδή απωθημένων, συμπλεγμάτων και τυχοδιωκτισμού. Είπαμε για τη Δικαιοσύνη, που δίνει το παράδειγμα.

Προβολές: 2