Τελικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάτησε το κουμπί. Θα μπορούσε να το έχει κάνει νωρίτερα; Θα έλεγα, ναι. Εκείνος προτίμησε να δώσει περισσότερο χρόνο σε όσους θεωρούν ότι μπορεί να χτιστεί το τείχος άμυνας απέναντι σε έναν ύπουλο εχθρό. Σε αυτούς που θεωρούν ότι όλοι οι άλλοι πρέπει να κάνουν το εμβόλιο, για να είναι και εκείνοι ασφαλείς.

Σεβαστό, αλλά όχι κατανοητό.

Πλέον, όμως, έφτασε η ώρα της αλήθειας και για αυτούς. Η απόφαση της κυβέρνησης, συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων να μπαίνουν σε αναστολή εργασίας και να μη θεωρείται ο χρόνος αυτός ως πραγματικός χρόνος υπηρεσίας, είναι επώδυνη για αυτούς τους ανθρώπους, αλλά μεγάλα παιδιά είμαστε και δεν μπορεί σε μια κοινωνία οι επιλογές του καθενός μας να μην έχουν επιπτώσεις. Ούτε και η ατομική επιλογή ή το προσωπικό δικαίωμα του καθενός μας μπορεί να είναι πάνω από αυτό του κοινωνικού συνόλου.

Το ερώτημα, πλέον, που υπάρχει είναι εάν κάποιοι πειστούν να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τους άλλους ή αρχίσουν το παιχνίδι των προσφυγών και των ενστάσεων.

Όπως και ερώτημα είναι εάν κάποια κόμματα σπεύσουν να βάλουν… πλάτη σε αυτούς που θα αρχίσουν να γκρινιάζουν για την υποχρεωτικότητα.

Διότι εκεί θα φανεί και στην πράξη ποιοι παίζουν με την πανδημία και ποιοι όχι. Ποιοι σκέφτονται με βάση τα… ψηφαλάκια και ποιοι σκέφτονται τους πολίτες και τη δημόσια υγεία. Η κυβέρνηση τόλμησε να πάρει μια απόφαση που έχει πολιτικό κόστος. Για να δω, ειλικρινά, ποιοι θα σπεύσουν να το εκμεταλλευτούν, χαϊδεύοντας ως συνήθως αυτιά.

Εκτιμώ, πάντως, ότι η απόφαση αυτή έπρεπε να έχει περιλάβει και άλλους. Όπως τους ανθρώπους που εργάζονται στην εστίαση, στον τουρισμό και στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στην εκπαίδευση.

Διότι δεν μπορεί να λες ότι στους εσωτερικούς χώρους της εστίασης θα μπαίνουν μόνο εμβολιασμένοι και οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους χώρους να μην είναι.

Δεν μπορεί οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία, στα ΚΤΕΛ να μην είναι, όταν οι επιβάτες είναι σε πολλές περιπτώσεις σαν… σαρδέλες μέσα σε αυτά.

Όπως και οι εκπαιδευτικοί, που θα έπρεπε να δώσουν και το παράδειγμα.

Το αυτονόητο για μένα θα ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να έχουν πάει (με μόνη εξαίρεση τους ανθρώπους που οι γιατροί τούς συνιστούν να μην εμβολιαστούν) μόνοι τους να κάνουν το εμβόλιο και να μη χρειαζόταν η υποχρεωτικότητα.

Να μη χρειαζόταν να χάσουν μισθούς και ασφάλιση για να υποχρεωθούν να πράξουν αυτό που εκατομμύρια άλλοι στον πλανήτη δεν έχουν την ευκαιρία να πράξουν, καθώς για αυτούς δεν υπάρχουν εμβόλια.

Τα περί της ανάγκης να δοθεί και άλλος χρόνος για να πειστούν κάποιοι τα θεωρώ γραφικά και επικίνδυνα. Όπως και τους ισχυρισμούς ότι η κυβέρνηση στοχοποιεί συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων.

Διότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη γνωρίζει τι θα συμβεί εάν νοσήσει και οδηγηθεί σε Μονάδα Εντατικής.

Για αυτό, όσοι πιστοί ή μη, προσέλθετε να εμβολιαστείτε. Η περίοδος χάριτος τελείωσε…

του Νίκου Ελευθερόγλου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 1