Με αφορμή τη ΔΕΘ, συναντήσαμε τον Αναστάσιο Μπαρτζώκα, βουλευτή Ημαθίας της ΝΔ, και μιλήσαμε μαζί του για τη μεγάλη γιορτή της Βόρειας Ελλάδας, ενώ μας εκμυστηρεύτηκε το παιδικό του όνειρο και την έκθεση που έγραψε στο Δημοτικό για τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή. Παράλληλα, μας περιέγραψε και την καθημερινότητά του στη Βουλή.

Η Βόρεια Ελλάδα κινείται στους ρυθμούς της ΔΕΘ. Υπάρχουν προοπτικές οικονομικής ενίσχυσης της περιοχής;

Η 85η ΔΕΘ, με τιμώμενη χώρα την Ελλάδα, 200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση, είναι μια διοργάνωση που διαχρονικά ταυτίζεται με τη Βόρεια Ελλάδα. Ειδικά φέτος, που το ενδιαφέρον μονοπωλεί όχι μόνο η δημόσια υγεία, αλλά η επανεκκίνηση της οικονομίας και η ανάπτυξη στη μετα-Covid εποχή, η Βόρεια Ελλάδα δεν μπορεί παρά να είναι στο επίκεντρο.

Αυτό διότι είναι, αφενός, αναμφισβήτητη η συνεισφορά της Βόρειας Ελλάδας στην ελληνική οικονομία, καθώς στην ευρύτερη περιοχή παράγεται το υψηλότερο ΑΕΠ μετά την Αττική, ενώ διακρίνεται και με όρους εξωστρέφειας και εξαγωγικών επιδόσεων. Αφετέρου, η πρότερη ύφεση τραυμάτισε σοβαρά τα χρηματοοικονομικά της μεγέθη, πλήττοντας ιδίως τη μικρομεσαία επιχείρηση. Έχουμε, δηλαδή, από τη μία μεριά υψηλή δυναμική και, από την άλλη, σοβαρή οπισθοδρόμηση στη δυνατότητά της να μεγεθυνθεί με άλλα λόγια ένα χάσμα.

Αυτό το χάσμα μπορεί να γεφυρωθεί με στοχευμένες, χωρικές πολιτικές που εστιάζουν στην ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της, ώστε να καλυφθεί το μεγάλο επενδυτικό κενό και να δημιουργηθούν πολλές και καλές δουλειές. Είμαι αισιόδοξος ότι, με τους πόρους από το Ταμείο Ανάπτυξης και την περιφερειακή εξειδίκευση των παρεμβάσεων, αυτό το βήμα θα γίνει και η Βόρεια Ελλάδα θα πρωταγωνιστήσει και πάλι.

Κατά τη γνώμη σας, σε ποιους άξονες πρέπει να κινηθούν οι δεσμεύσεις του πρωθυπουργού για την ανάκαμψη της επιχειρηματικότητας στην Κεντρική Μακεδονία;

Η «πόρτα» για τη νέα εποχή της επιχειρηματικότητας στην Κεντρική Μακεδονία θα ανοίξει μέσα από ένα πολυπαραγοντικό πλαίσιο συνεκτικών πολιτικών που διατρέχουν όλο το φάσμα των προσδιοριστικών παραγόντων της επιχειρηματικότητας.

Μιλάμε λοιπόν για φορολογικές παρεμβάσεις που στοχεύουν σε ένα φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον, όπως την περαιτέρω μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, την απλοποίηση αλλά και τη σταθερότητα του φορολογικού πλαισίου, καθώς και την επιπρόσθετη μείωση ή κατάργηση φόρων.

Απαιτούνται επίσης αλλαγές στη Δικαιοσύνη, προκειμένου δικαστικές και επιχειρηματικές διαφορές να επιλύονται με ταχύτητα, καθώς και επενδύσεις στο ανθρώπινο δυναμικό, ιδίως σε ό,τι σχετίζεται με την ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων.

Πιστεύω ότι είναι προτεραιότητα του πρωθυπουργού η παραγωγική ανασυγκρότηση της Κεντρικής Μακεδονίας, μέσω της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των τοπικών προϊόντων της, τα οποία, μέσω της εξαιρετικής ποιότητάς τους, έχουν ήδη χτίσει μια σημαντική εμπορική ταυτότητα.

Θεωρώ ότι η μεγάλη στιγμή για την Κεντρική Μακεδονία έχει έρθει και ότι η επόμενη σελίδα της θα περιγράφει μια ισχυρή, περιφερειακή δύναμη, η οποία θα προσφέρει καλύτερο επίπεδο ζωής στους πολίτες της και, κυρίως, θα δημιουργεί και δεν θα ακολουθεί απλώς τις εξελίξεις.

Ποιο είναι το προσωπικό στοίχημα που έχετε θέσει για την Ημαθία;

Το προσωπικό μου στοίχημα είναι να ξανασυναντηθεί η Ημαθία με το όραμά της για εξωστρέφεια, το οποίο είναι και δικό μου όραμα. Οι θησαυροί της γης της, των μνημείων της, όλων των παραγωγικών δραστηριοτήτων της να συναντηθούν με τον προορισμό της ανοικτότητας. Δεν σας κρύβω ότι έχω οραματιστεί την Ημαθία ως κορυφαίο ελληνικό, τουριστικό προορισμό και πιστεύω ότι δεν είναι όνειρο θερινής νυκτός, αλλά απόλυτα εφικτό, γιατί είναι ευλογημένος ο τόπος μας και έχω επιχειρήματα.

Τι εννοείτε με αυτό;

Όσο κλισέ και αν ακούγεται, ο τόπος μου είναι ένας ευλογημένος τόπος, τα έχει όλα. Πλούσια γη, σημαντική πολιτιστική κληρονομιά –ποιος δεν ξέρει τη Βεργίνα, τη Σχολή του Αριστοτέλη και τα Βυζαντινά μας μνημεία;–, φοβερά τοπία και ιστορία που χάνεται στο βάθος του χρόνου και στις μακεδονικές ιστορίες. Στον τόπο μας, ο Αριστοτέλης πρωτοδίδαξε το ευ ζην, διαπλάθοντας μια κουλτούρα που είναι ακόμα ζωντανή.

Τι σημαίνει για εσάς ο όρος «πολιτική»;

Για μένα, η πολιτική είναι κάλεσμα, ένα κάλεσμα για στρατολόγηση στην υπηρεσία του πολίτη και του δημόσιου συμφέροντος. Έτσι ακριβώς νιώθω, ότι ανταποκρίνομαι, αφοσιωμένος, σε έναν μεγάλο σκοπό, και όλο το νόημα της ζωής μου υφαίνεται γύρω από αυτό το νήμα, από αυτό το νόημα. Που ξεπερνάει τα πάντα.

Δηλαδή για εσάς το νόημα της ζωής βρίσκεται στην πολιτική;

Για να σας δώσω να καταλάβετε, είναι συνειδητή μου επιλογή να ζω για την πολιτική. Ζω για την πολιτική και όχι από αυτήν.

Και πώς σας κόλλησε το «μικρόβιο» της πολιτικής;

Δεν κατάγομαι από πολιτική οικογένεια, όμως η οικογένειά μου ήταν και είναι ακόμα πολιτικοποιημένη. Οι πολιτικοί διάλογοι στο σπίτι μου ήταν συχνοί και η πρώτη πολιτική μου ζύμωση έγινε στο οικογενειακό μου περιβάλλον. Άρα, το «μικρόβιο» ήταν μάλλον κληρονομικό και τα συμπτώματά του είναι εμφανή από πολύ μικρή ηλικία.

Απο τα μαθητικά σας χρόνια να υποθέσω;

Θα σας πω μια ιστορία που, κατά τη γνώμη μου, είναι αστεία αλλά καταδεικνύει το πάθος μου για την πολιτική. Όταν ήμουν ακόμα στο Δημοτικό, ο δάσκαλος μας είχε βάλει να γράψουμε έκθεση με θέμα τα πρότυπά μας. Όπως ήταν φυσικό, οι περισσότεροι συμμαθητές μου έγραφαν για τις σπουδαίες διασημότητες της εποχής, όπως για παράδειγμα τον Γκάλη και την ομάδα του. Ε, εγώ έγραψα ότι πρότυπό μου ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής!

Η οικογένειά σας στάθηκε δίπλα σας; Τι ρόλο έπαιξε στη διαδρομή σας, απο το παιδικό όνειρο μέχρι την κεντρική πολιτική σκηνή;

Για την οικογένειά μου η ενασχόλησή μου με την πολιτική δεν αποτέλεσε έκπληξη, αλλά η φυσιολογική έκβαση μιας διαδρομής που ξεκίνησε νωρίς. Σε όλη αυτή έχουν υπάρξει συνοδοιπόροι μου και, την ίδια στιγμή, οι πιο αυστηροί κριτές μου. Για εκείνους ήταν απόλυτα αναμενόμενο και οι ίδιοι ήταν προετοιμασμένοι γι’ αυτό.

Τι έχετε κρατήσει βαθιά μέσα σας από εκείνο το παιδικό όνειρο της πολιτικής ενασχόλησης;

Μέσα από την προσπάθεια να λύνω προβλήματα ή, έστω, να είμαι μέρος της λύσης ενός προβλήματος, να επιδιώκω να αντιμετωπίσω το υπαρξιακό μου άγχος. Δηλαδή να αποδώσω στη ζωή μου ένα υπέρτατο νόημα που ξεπερνάει τον ατομικό μου ορίζοντα, ο οποίος μέσα μου δεν χαράσσεται ως εναλλακτική διαδρομή, αλλά ως υποχρέωση. Και ενώ ξέρω μέσα μου ότι δεν μπορώ να κάνω όσα θέλω για να αντιμετωπίσω ένα πρόβλημα, πάντα, και από παιδί, αυτά που μπορώ, τα κάνω.

Για να επανέλθουμε όμως στο σήμερα, ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν νέο βουλευτή;

Νομίζω ότι η σημαντικότερη πρόκληση, όχι μόνο για έναν νέο βουλευτή, αλλά για κάθε θεσμικό αξίωμα με τέτοιο κοινωνικό αποτύπωμα, είναι η συνείδηση ότι το να βάζεις τα χέρια σου στην αξίνα της ιστορίας έχει τεράστια ευθύνη. Απαιτεί διαρκή προσήλωση και αφοσίωση. Απαιτεί να τιμάς την εμπιστοσύνη των πολιτών. Δεν πρέπει να παίζεις με τον βίο και το βιός τους να το παίρνεις αψήφιστα. Είναι μεγάλο το βάρος και το κόστος για να γραφτείς στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, όμως πρέπει να το σηκώσεις και να το αντέξεις.

Περιγράφετε μια πολύ μεγάλη ευθύνη. Αλήθεια, μπορεί κάποιος υπο το βάρος της πολιτικής ευθύνης να βγει αλώβητος;

Ειλικρινά, πιστεύω πως δεν υπάρχει περίπτωση να βγεις αλώβητος από την πολιτική, πιστεύω όμως ότι αξίζει χίλιες φορές να αγωνιστείς για αυτό.

Τι έχει αλλάξει στη ζωή σας τα τελευταία δύο χρόνια που μπήκατε στη Βουλή;

Έχουν αλλάξει τα πάντα, αλλά δεν έχω αλλάξει εγώ. Ή ούτως ή άλλως πιεστική καθημερινότητά μου απέκτησε παραπάνω ένταση, χρειάζεται πια να κάνω τελείως διαφορετική διαχείριση του χρόνου μου. Όσο όμως και αν έχει μεταβληθεί η ζωή μου, εγώ –τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω– παραμένω ίδιος. Απλός, ταπεινός, προσιτός και ανοικτός στον κόσμο, ο οποίος είναι η δύναμή μου.

Στη Βουλή, μπήκατε κατευθείαν στα βαθιά, δεδομένου ότι συμμετείχατε και στις δύο Προανακριτικές Επιτροπές. Τι «γεύση» σάς άφησε αυτό;

Μάλλον γλυκόπικρη. Από τη μία μεριά, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω από πολύ νωρίς σε κορυφαίες θεσμικές διαδικασίες, στις οποίες συμπλέκονται η δικαστική και νομοθετική εξουσία. Αυτό, δεν το κρύβω, μου προκαλεί δέος. Το οποίο μάλιστα υπερκαλύπτει το όποιο άγχος της πιστής υπηρέτησης του θεσμικού μου ρόλου. Από την άλλη πλευρά, τέτοιες διαδικασίες, οριακές επί της ουσίας, και ανεξαρτήτως των πορισμάτων, αμαυρώνουν τον ιδεαλιστικό χαρακτήρα της πολιτικής. Απομακρύνουν τους νέους από την πολιτική, την απαξιώνουν στα μάτια τους. Είναι λυπηρό και, ταυτόχρονα, μιλώντας για εμένα προσωπικά, καθορίζουν το αντι-παράδειγμα, όλα αυτά που δεν πρέπει και δεν επιτρέπω να είμαι.

Για έναν νέο και υπερδραστήριο βουλευτή όπως εσείς, που παράλληλα είστε μαχόμενος δικηγόρος και πατέρας ενός μικρού παιδιού, υπάρχει ελεύθερος χρόνος;

Λίγος, πραγματικά πολύ λίγος. Η οικογένειά μου και, ιδιαίτερα, ο γιος μου βαίνουν αδικημένοι από την ενασχόλησή μου με την πολιτική. Είμαι ειλικρινής και παραδέχομαι ότι κάποιες φορές δεν είμαι ο πατέρας που θα ήθελα να είμαι για τον γιο μου. Προσπαθώ να περνώ καλό και ποιοτικό χρόνο μαζί του, όμως δεν τα καταφέρνω πάντα και νιώθω τύψεις γι’ αυτό. Ελπίζω ότι η πορεία μου στον πολιτικό στίβο θα αφήσει ένα θετικό κοινωνικό αποτύπωμα, το οποίο θα κάνει τον γιο μου να πει ότι οι μικρές μου απουσίες άξιζαν. Όσο θέλω να με κάνει ο γιος μου περήφανος, ίσως περισσότερο να θέλω να είναι περήφανος για εμένα.

Ύστερα από μια κοπιαστική και γεμάτη ημέρα, τι είναι αυτό που σας χαλαρώνει;

Απλά πράγματα. Χρόνος με την Έλλη, τη σύζυγό μου και σύντροφό μου σε όλα, και το παιδί μας. Παρέα με φίλους, συναναστροφή με κόσμο. Επειδή η πολιτική δεν είναι το επάγγελμα μου, αλλά το πάθος και το μεράκι μου, το να βρίσκομαι με κόσμο, να ακούω τα προβλήματα και τις έγνοιές του δεν με κουράζει. Το να βρίσκομαι με κόσμο μού δίνει ενέργεια.

Συνέντευξη στην Άννα Καραβοκύρη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

 

Προβολές: 9