Έχει ελπίδες η «πρώτη φορά Αριστερά» να ανακάμψει και να επιστρέψει στο Μαξίμου, έστω και ως «προοδευτική συμμαχία», κατά πώς διακηρύσσει τελευταίως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ; Αν και στην πολιτική τίποτα δεν είναι στατικό, αφού μπορεί να επέλθουν απρόσμενα «ακραία» γεγονότα, που είναι δυνατόν να ανατρέψουν τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, κάποιος σοβαρός αναλυτής, που παρακολουθεί και τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων δύο ετών, στο ρητορικό αυτό ερώτημα θα απαντούσε πως, με βάση τα σημερινά δεδομένα, κάτι τέτοιο δεν ανάγεται ούτε στη σφαίρα της φαντασίας του κ. Τσίπρα.

Μπήκαμε στον τρίτο χρόνο διακυβέρνησης της ΝΔ και, ενώ συνέβησαν απίθανα πράγματα (οικονομική κρίση, «εισβολή» στον Έβρο, πανδημία, πυρκαγιές), που θα μπορούσαν να κλονίσουν συθέμελα την κυβέρνηση, τη μεγάλη ζημιά την έχει πάθει η αξιωματική αντιπολίτευση. Και είναι «ζημιά» το να δηλώνεις ευχαριστημένος που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να έχεις απλώς ξεκολλήσει από εκείνο το γλίσχρο (+-)20% και η διαφορά από το κυβερνητικό κόμμα να παραμένει στις 10-11 μονάδες. Αλλά αν με «εισβολές», πανδημίες, θανάτους, κλειστές οικονομίες και φωτιές το χάντικαπ κρατιέται πάνω από το προηγούμενο εκλογικό αποτέλεσμα, είναι απίθανο να μην καταλαβαίνουν εκεί στην Κουμουνδούρου τι σημαίνει να μπούμε σε οιονεί προεκλογική περίοδο με τον αέρα της νίκης στα πανιά της κυβέρνησης και με ανάπτυξη 6%-7% και να επιχαίρουν γιατί μετά από δύο χρόνια «σκληρής, λαϊκίστικης, διχαστικής» αντιπολίτευσης κατάφεραν να ανεβάσουν τα ποσοστά τους κατά τι. Βέβαια, τη μεγάλη… ευθύνη για την καθήλωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης φέρει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος με την αποτελεσματική του διακυβέρνηση δεν επιτρέπει στον κ. Τσίπρα να πάρει αέρα. Είναι όμως και αυτή η πολιτική που ασκεί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μέχρι τώρα δεν κατέστησε σαφή τη μορφή της αντιπολίτευσής του.

Τελευταία παραδείγματα: Διερωτάται ο ΣΥΡΙΖΑ «κατά πόσον αποτελούσαν προτεραιότητα οι επενδύσεις σε εξοπλιστικά του Πολεμικού Ναυτικού με φρεγάτες Belharra», αλλά και «η απόκτηση των Rafale και ο εκσυγχρονισμός των F-16», όταν επί της θητείας του και με υπογραφές Τσίπρα – Καμμένου είχαν αποφασίσει να δώσουν με απευθείας ανάθεση 500 εκατομμύρια στην Lockheed Martin, για να εκσυγχρονίσει πέντε αεροσκάφη ηλικίας… 35 ετών.

Το 2017, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση είχε δρομολογήσει το «ξεπούλημα» της ΔΕΗ, εκχωρώντας ποσοστό σε ιδιώτες και δημοσιεύοντας προκήρυξη για πρόσληψη συμβούλου πώλησης. Σήμερα, ως αξιωματική αντιπολίτευση, ανασταίνοντας παλαιϊκές ρητορικές, μιλά για μετοχοποίηση που ισοδυναμεί με «ξεπούλημα ασημικών» και προαναγγέλλει έξαρση της κοινωνικής οργής (πού την είδε;). Δύο χρόνια (και κάτι μήνες) πέρασαν και η αλαλούμ, μηδενιστική πολλές φορές, αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ καλά κρατεί. Ενισχυμένη μάλιστα τώρα με «θεωρίες» τύπου Πολάκη και εσχάτως Σπίρτζη (μνημειώδης η προκλητική –βλακώδης κατ’ άλλους– δήλωσή του «πόσες [γυναίκες] ακόμη πρέπει να θυσιαστούν για να αντιληφθούν ότι η πολιτική Μητσοτάκη πρέπει να αλλάξει;»). Έτσι όμως δεν απειλείται η κυβέρνηση. Μάρτυρας οι δημοσκοπήσεις. Η κυβέρνηση με τα όποια λάθη της παράγει πολιτική και σπουδαίο έργο και όσοι νομίζουν ότι θα παραδοθεί στη φθορά του χρόνου κάνουν λάθος.

Ο κ. Μητσοτάκης, στον δρόμο προς τις κάλπες (όποτε και αν αυτές στηθούν), θα δημιουργεί συνεχώς γεγονότα, ικανά να καταδεικνύουν κάθε φορά τη διαφορά με τους αντιπάλους του. Με μαγκιές, μηδενιστική αντιπολίτευση και θολές πολιτικές δεν καταρρέει, όπως ονειρεύονται ένιοι αιθεροβάμονες. Με αυτόν τον τρόπο αντιπολίτευσης που επιλέγουν, κατά πώς αναρωτήθηκε και (πρώην) βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν να κερδίσουν κάτι, παρά μόνον άλλη μια τετραετία στην αντιπολίτευση. Ίσως και όχι μόνον.

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

 

Προβολές: 9