Σε μια διαφορετική συνέντευξη, η βουλευτής Καρδίτσας της ΝΔ, Ασημίνα Σκόνδρα, μας μεταφέρει το κλίμα των Χριστουγέννων της Καρδίτσας, μας εξηγεί τα ήθη και τα έθιμα του τόπου της και μοιράζεται μαζί μας τις παιδικές της αναμνήσεις από τις γιορτινές ημέρες.

Τι παιδικές αναμνήσεις έχετε από τα Χριστούγεννα; 

Οι παιδικές μου χριστουγεννιάτικές αναμνήσεις περιστρέφονται γύρω από τις ατελείωτες ετοιμασίες της μητέρας μου, να δεχθεί και να φιλοξενήσει τους θείους και τις θείες, περί τα 20 άτομα, και την αδημονία για τα δώρα που θα μου έφερναν.

Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που θυμάστε;

Εκείνο που έχει χαραχθεί στη μνήμη μου είναι το μικρό σιντριβάνι της αυλής μας, που αποβραδίς έριχναν μέσα κέρματα, καρύδια, κάστανα, καρπούς ελιάς, σιταριού και αραβόσιτου. Άφηναν τη βρύση να σταλάζει όλη νύχτα, ώστε έτσι να ρέουν τα αγαθά στο σπιτικό, όλη τη νέα χρονιά. Ξημερώματα, λοιπόν, εγώ έτρεχα ξυπόλυτη μέσα στη παγωνιά και μερικές φορές στο χιόνι, για να μαζέψω πρώτη τα καρύδια, τα αμύγδαλα και τα κέρματα. Πάντα, με σύμμαχο και τσιλιαδόρο τον πατέρα μου.

Γίνατε μητέρα σε πολύ νεαρή ηλικία. Πώς προέκυψε αυτό;

«Έρωτας είναι η αιτία», όπως λέει και το άσμα. Όσο για το πώς προέκυψε, τώρα που μεγάλωσα υποψιάζομαι ότι ο άντρας μου φοβήθηκε μη με χάσει και σκέφθηκε να με κάνει μητέρα. Μαζί αποκτήσαμε δύο υπέροχα κορίτσια, τα οποία μεγάλωσαν, σπούδασαν –η πρώτη γιατρός, η δεύτερη οικονομολόγος– και τώρα απέκτησαν και οι δύο δικές τους όμορφες οικογένειες.

Πόσα εγγονάκια έχετε; 

Το γυναικείο στοιχείο στην οικογένειά μου αυξάνεται και ισχυροποιείται. Έχω δύο υπέροχες εγγονές, μία από την κάθε κόρη μου, είκοσι και επτά μηνών, που με έχουν ανανεώσει και ξετρελάνει. Βλέπω τον κόσμο ομορφότερο και εύχομαι σε όλους, να δώσει ο Θεός να νιώσουν αυτά τα συναισθήματα.

Πώς ξεκίνησε η πολιτική σας διαδρομή; 

Η πολιτική μου διαδρομή ήταν από την αρχή πολύ δύσκολη. Πολιτεύθηκα σε έναν Νομό, που στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ συμμετείχαν ισχυροί πολιτικοί άντρες, με μακρά πορεία και καθιερωμένοι στη συνείδηση των συμπολιτών μου. Υπήρξα η πρώτη γυναίκα υποψήφια βουλευτής στον Νομό μου, έχοντας να παλέψω με μία ριζωμένη νοοτροπία. Με συμπαθούσαν όλοι και αναγνώριζαν τον αγώνα μου, αλλά ήμουν γυναίκα…

Κι αυτό ήταν εμπόδιο; 

Ήταν δυστυχώς. Επίσης δεν γεννήθηκα στην Καρδίτσα, με συνέπεια να μην υπάρχουν παιδικοί φίλοι, συγγενείς, συμμαθητές. Δεν ήμουν γόνος πολιτικής ή οικονομικής οικογένειας. Σφυρηλατήθηκα, όμως, από τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις και έγινα πιο δυνατή.

Στη Βουλή μπήκατε στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων. Ποια ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που κληθήκατε να πάρετε στην πολιτική σας διαδρομή; 

Το 2012, όταν και εκλέχθηκα, δεν ήμουν προετοιμασμένη να έρθω αντιμέτωπη με τόσο δύσκολες αποφάσεις που έπρεπε να ψηφίσω και να επικυρώσω. Όλη εκείνη η περίοδος ήταν κρίσιμη και δύσκολη. Έπρεπε να εφαρμοστούν οι σκληρές επιταγές των μνημονίων, κόντρα στο κοινό αίσθημα. Για μένα ήταν δύσκολο. Μου έδινε όμως κουράγιο η πεποίθηση, ότι η εφαρμογή τους ήταν ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε τα χειρότερα, αλλά και να τελειώσουμε το γρηγορότερο. Εξίσου δύσκολο όμως ήταν να κρατήσω την ψυχραιμία μου απέναντι στην υποκρισία της τότε αντιπολίτευσης, που, παρότι γνώριζε, απειλούσε, έβριζε και οργάνωνε τους «Αγανακτισμένους» στις πλατείες.

Στην πολιτική σας διαδρομή έχετε μετρήσει περισσότερες χαρές ή λύπες; 

Στη διαδρομή μας, προσωπική, οικογενειακή, επαγγελματική, κοινωνική, υπάρχουν στιγμές χαράς και λύπης. Προσπαθούμε, όλοι μας πιστεύω, να κρατάμε ζωντανές μέσα μας τις χαρούμενες, διότι παίρνουμε κουράγιο για να συνεχίζουμε. Σε στιγμές λύπης, προσπαθούμε να μείνουμε δυνατοί, όρθιοι και να διδαχθούμε από ενδεχόμενα λάθη μας. Το ίδιο ισχύει και στην πολιτική. Είναι λιγότερες οι χαρές που μετράω μέχρι σήμερα. Όμως προτιμώ να θυμάμαι αυτές και να αισιοδοξώ ότι στο μέλλον οι χαρούμενες στιγμές θα αυξηθούν.

Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή στην πολιτική σας διαδρομή;

Η στιγμή που ακόμα θυμάμαι και συγκινούμαι, ήταν όταν, έπειτα από μια εκλογική ήττα, ο άντρας μου με ρώτησε τι σκέφτομαι να κάνω. Εγώ, απογοητευμένη, απάντησα ότι αποφάσισα να κλείσω το γραφείο και να αποχωρήσω οριστικά από την πολιτική. Κι εκείνος μου είπε: «Θα σου πω τη γνώμη μου, όπως πάντα, και εσύ θα κάνεις αυτό που θες. Μην παίρνεις αποφάσεις εν θερμώ. Φύγε λίγες μέρες από την Καρδίτσα, σκέψου με ηρεμία, αλλά μεταξύ των άλλων να σκεφτείς ότι οι χιλιάδες άνθρωποι που σε ψήφισαν έκλεισαν μία άλλη πόρτα για να ανοίξουν τη δική σου. Πώς θα νιώσουν, όταν θα βρουν και τη δική σου πόρτα κλειστή;». Περιττό να σας πω ότι, με το που τελείωσε τη φράση του, είχα ήδη αποφασίσει. Συνέχισα δριμύτερη. Δεν τον λέω, λοιπόν, δικαιολογημένα «ηθικό αυτουργό»;

Ποιο είναι το προσωπικό στοίχημα που έχετε θέσει για την Καρδίτσα;

Ασχολούμαι με τα κοινά, από τα μαθητικά μου χρόνια: ΜΑΚΙ, ΟΝΝΕΔ, συνδικαλισμός, Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τώρα διανύω τη δεύτερη κοινοβουλευτική μου θητεία. Στο Νομό μου με φωνάζουν όλοι «Ασημίνα», με το μικρό μου όνομα. Αυτό συμβαίνει γιατί είμαι πραγματικά μία από αυτούς, που όλα τα χρόνια ζω δίπλα τους, που έχω συνομιλήσει με όλους ανεξαιρέτως αμέτρητες φορές. Αυτοί οι άνθρωποι με εμπιστεύθηκαν να τους εκπροσωπήσω. Και εγώ νιώθω βαρύ το χρέος απέναντί τους. Οπότε, το προσωπικό μου στοίχημα είναι ανθρωποκεντρικό. Να ζήσουν καλύτερα οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι επαγγελματίες, όλοι οι άνθρωποι του Νομού μου. Να αναπτυχθεί η Καρδίτσα, που έχει όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, να υπάρχουν δουλειές για να κρατήσουν οι μανάδες τα παιδιά τους κοντά τους. Να πάψει να είναι ο Νομός μας από τους φτωχότερους της Ελλάδος. Να ανεβεί το βιοτικό επίπεδο των συμπολιτών μου. Είναι άνθρωποι άξιοι, δραστήριοι, έξυπνοι και δυναμικοί, και τους αξίζει αναγνώριση και καλύτερη ζωή. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα και αγωνίζομαι να γίνει πραγματικότητα.

Πώς σας κόλλησε το «μικρόβιο» της πολιτικής; 

Το μικρόβιο ήταν στο DNA μου, η οικογένειά μου ήταν έντονα πολιτικοποιημένη. Από νήπιο, που θυμάμαι τον εαυτό μου, η πολιτική ήταν μέρος της καθημερινότητάς μας. Έμαθα να την αγαπώ, χωρίς ποτέ να έχω πρόθεση να πολιτευτώ σε κεντρικό επίπεδο. Αυτό ήταν μάλλον μοιραίο και προέκυψε.

Δηλαδή τι σημαίνει για εσάς η πολιτική; 

Η πολιτική για μένα είναι προσφορά στον άνθρωπο και στην κοινωνία. Είναι λειτούργημα, μέσα από το οποίο υπηρετείς τον συμπολίτη και την πατρίδα. Ρόλος της πιστεύω ότι είναι η θέσπιση δίκαιων κανόνων για το κοινωνικό σύνολο, με σκοπό το κοινό καλό. Η άσκηση της υγειούς πολιτικής είναι ένας ακούραστος αγώνας για τη βελτίωση της επόμενης ημέρας για όλους τους πολίτες, κυρίως όμως για τους πιο αδύναμους και τη νέα γενιά.

Ποιοι άνθρωποι είναι το στήριγμά σας στα δύσκολα;

Ο άντρας μου, με τον οποίο είμαστε μαζί 40 χρόνια, είναι το στήριγμά μου αλλά και ο αυστηρότερος κριτής μου. Είναι και αυτός που έχει υπομείνει τα περισσότερα, την απουσία της συζύγου του από το σπίτι και την έλλειψη μίας «ομαλής» καθημερινότητας. Διότι είναι τελείως διαφορετικό να λείπει από το σπίτι η γυναίκα και νοικοκυρά. Όμως με στηρίζουν απεριόριστα και τα παιδιά μου, που κι αυτά έχουν κατά καιρούς στερηθεί την παρουσία μου. Εξίσου σημαντικές στη ζωή μου, η μητέρα μου και η αδελφή μου. Άφησα τελευταίο τον πατέρα μου, που έφυγε από τη ζωή πριν από 10 χρόνια. Οι συμβουλές του όμως, οι εμπειρίες του, που μου μετέφερε, και η σκέψη του, που με συντροφεύει πάντα, είναι για μένα στήριγμα ανεκτίμητο.

 

Συνέντευξη στην Άννα Καραβοκύρη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

 

Προβολές: 798