«Προέρχομαι από την κοινωνία, ανήκω στην κοινωνία και λογοδοτώ καθημερινά μόνο σ’ αυτή», λέει στο «Π» ο Άγγελος Τσιγκρής, που, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, μας μιλάει για τα φοιτητικά του χρόνια, για την οικογένειά του αλλά και για την απόφασή του να εμπλακεί με την πολιτική.

Εκλέγεστε στην Αχαΐα και έχετε διαγράψει μια λαμπρή πορεία, ακαδημαϊκή και πολιτική, γύρω από την αντεγκληματική πολιτική. Αυτό που έχει συγκλονίσει, όχι μόνο την Αχαΐα, αλλά ολόκληρο το Πανελλήνιο, είναι η υπόθεση Πισπιρίγκου. Διακρίνετε στοιχεία εγκλήματος στην υπόθεση αυτή;

Γνωρίζω πολύ καλά, κα Καραβοκύρη, ότι η κοινή γνώμη ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Θα μου επιτρέψετε να μην απαντήσω στην ερώτησή σας, για δύο λόγους: Ο πρώτος αφορά το γεγονός ότι για την υπόθεση αυτή μίλησαν πολλοί και είπαν πολλά… Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης, την οποία πρέπει να αφήσουμε απερίσπαστη να κάνει τη δουλειά της.

Να μείνουμε λίγο στην Αχαΐα. Ποιο είναι το προσωπικό σας στοίχημα που έχετε θέσει ως βουλευτής;

Προσπαθώ να είμαι χρήσιμος για τον τόπο μου και τους ανθρώπους του.Προσπαθώ να μεταφέρω καθαρά και ανόθευτα τις αγωνίες και τα αιτήματα της κοινωνίας των πολιτών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Το προσωπικό μου στοίχημα στην πολιτική είναι: Μια κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης, με ίσες ευκαιρίες για όλους.

Να γυρίσουμε λίγο πίσω τον χρόνο και να μιλήσουμε για την πορεία σας. Πού γεννηθήκατε;

Γεννήθηκα σε ένα χωριό της ορεινής Αιγιάλειας, 10 χιλιόμετρα έξω από το Αίγιο.

Τι αναμνήσεις έχετε από τα παιδικά σας χρόνια στην ορεινή Αιγιαλεία και το Αίγιο;

Στο Αίγιο βρέθηκα στα εννέα μου έτη, όταν η οικογένειά μου αποφάσισε να αφήσουμε το χωριό και να εγκατασταθούμε εκεί, προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία σε εμένα και τον αδερφό μου να παρακολουθήσουμε το σχολείο και να έχουμε μια καλύτερη τύχη.Το Αίγιο, πριν από περίπου 45 χρόνια, ήταν μια πόλη που δεν είχε ιδιαίτερες διεξόδους για τα παιδιά. Το κακό είναι ότι τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ στον τομέα αυτόν (αλλά και σε πολλούς ακόμη), μέχρι σήμερα.

Η οικογένειά σας ήταν πολιτικοποιημένη;

Οι γονείς μου είναι δύο καλοί άνθρωποι. Είναι αγρότες στο επάγγελμα και δεν είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν ιδιαίτερες γραμματικές γνώσεις. Η μόνη σχέση τους με την πολιτική είναι η άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος στις εκλογές.

Από μικρός θέλατε να σπουδάσετε στη Νομική ή προέκυψε στην πορεία;

Προέκυψε στην πορεία. Σπούδασα Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στην Εγκληματολογία. Το 1996 ολοκλήρωσα τη διδακτορική μου διατριβή στην Εγκληματολογία και το 2000 τελείωσα τη μεταδιδακτορική μου έρευνα. Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών μου, διαπίστωσα ότι η Νομική επιστήμη είναι χρήσιμη για την ολοκληρωμένη εξέταση του εγκληματικού φαινομένου. Το 1994 έδωσα κατατακτήριες εξετάσεις και πέρασα στη Νομική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη Νομική το 1998. Έγινα δικηγόρος το 2000 και άσκησα μαχόμενη ποινική δικηγορία.Η θεωρητική και επαγγελματική μου ενασχόληση με τη Νομική επιστήμη με βοήθησε να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για την ορθολογική αντιμετώπιση του εγκληματικού φαινομένου.

Τι αναμνήσεις έχετε από τα φοιτητικά σας χρόνια;

Η πρώτη ανάμνηση είναι ότι μέχρι την ηλικία των 33 ετών έτρωγα στα εστιατόρια των πανεπιστημίων. Το σπιτικό φαγητό, για σχεδόν δεκαπέντε χρόνια, ήταν κάτι που το έβρισκα περιστασιακά κάποια Σαββατοκύριακα που επέστρεφα στο Αίγιο.

Ως φοιτητής της Νομικής ήρθατε πρώτη φορά σε επαφή με την «πολιτική»;

Ναι, καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών μου, ήμουν πολιτικά ενεργός. Υπήρξα υπεύθυνος της φοιτητικής Νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, σε δύσκολες εποχές για τη Νέα Δημοκρατία στα Πανεπιστήμια. Εκεί, ζυμώθηκα με τον –καλώς εννοούμενο– συνδικαλισμό, πήρα το βάπτισμα του πυρός στο να μιλάω δημόσια σε ακροατήριο, να επιχειρηματολογώ για τις θέσεις μου, να παλεύω για τα δίκαια αιτήματα των φοιτητών, να εκπροσωπώ με νηφαλιότητα και ψυχραιμία τις απόψεις της μετριοπάθειας, της σύνεσης, του ορθού λόγου και να διεκδικώ με αποφασιστικότητα.

Στην συνέχεια όμως αποφασίσατε να ακολουθήσετε και ακαδημαϊκή πορεία…

Δεν έχει σημασία ο προορισμός, αλλά η διαδρομή. Στη διαδρομή βρήκα τις απαντήσεις που χρειαζόμουν. Συνάντησα τους ανθρώπους που μου έδειξαν τον δρόμο. Βρήκα τους «σηματοδότες» που με κατεύθυναν στη σωστή πορεία. Η απόφαση δεν ήταν προειλημμένη, ούτε από εμένα ούτε από κάποιον άλλο. Εξάλλου, οι γονείς μου δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν σε αυτό, αφού ήταν κάτι που δεν γνώριζαν.

Τι είναι αυτό που σας «έδειξαν» οι γονείς σας;

Είμαι τυχερός γιατί μου έδειξαν να νοιάζομαι για τους άλλους, να δέχομαι τις δυσκολίες αδιαμαρτύρητα, να μην επιτίθεμαι αδίκως και σε κανέναν, να βοηθάω όσους και όσο μπορώ, να προσπαθώ να είμαι χρήσιμος και να μην κάνω ποτέ κακό. Ό,τι και αν έμαθα μόνος μου, μακριά από το σπίτι μου, είναι πολύ λίγο μπροστά σε αυτά που μου έδειξαν με το παράδειγμά τους οι γονείς και οι παππούδες μου.

Και πώς αποφασίσατε να εμπλακείτε με την πολιτική;

Για να είμαι ειλικρινής, από μικρός ενδιαφέρουν για τα κοινά. Αυτό άρχισε ήδη από το Γυμνάσιο, όταν ασχολήθηκα για πρώτη φορά με τη μαθητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας (Μαθητική Ανεξάρτητη Κίνηση – ΜΑΚΙ). Από τότε και στο εξής, πάντα ήμουν συνδικαλιστικά ενεργός. Το μεγαλύτερο, όμως, «πολιτικό σχολείο» ήταν το Πανεπιστήμιο και η ενεργός συμμετοχή μου στο φοιτητικό κίνημα και στις διεκδικήσεις των φοιτητών. Η σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία της Αχαΐας αναπτύχθηκε αργά, αλλά σταθερά, και ήταν πάντα βασισμένη σε υγιείς βάσεις: στην εντιμότητα και στην ειλικρίνεια. Αυτή η διαχρονική και ειλικρινής μου σχέση με τους πολίτες της Αχαΐας πιστεύω ότι ήταν και ο κυριότερος λόγος που με ανάδειξε πρώτο σε ψήφους βουλευτή του νομού μου στις εκλογές του 2019. Ζήτησα από τους συμπολίτες μου μια ευκαιρία για να αποδείξω αν είμαι ικανός να τους εκπροσωπώ και μου την έδωσαν απλόχερα. Αυτό που αισθάνομαι να πω στους πολίτες της Αχαΐας είναι ότι δεν έκαναν λάθος και ότι δεν θα τους απογοητεύσω ποτέ.

Με μια φράση, τι σημαίνει για εσάς ο όρος «πολιτική»; 

Για μένα η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, είναι προσφορά. Δεν είναι καρέκλες και διά βίου εγκατάσταση σε αυτές. Η πολιτική για μένα είναι αγωνία για τα προβλήματα των συμπολιτών μου και καθημερινός αγώνας για την επίλυσή τους.

Ποιες πολιτικές προσωπικότητες ξεχωρίζετε στην Ελλάδα και γιατί;

Ξεχωρίζω τους πολιτικούς που υπηρέτησαν τον τόπο και τους πολίτες με ανιδιοτέλεια και πατριωτικό αίσθημα καθήκοντος. Αυτούς που δεν ασχολήθηκαν με την πολιτική για να κάνουν καλό στον εαυτό τους, αλλά αυτούς που το έκαναν για να υπηρετήσουν τους άλλους. Τέτοιους πολιτικούς η Ελλάδα είχε αρκετούς. Ενδεικτικά, αναφέρω τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τους Αχαιούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Κωστή Στεφανόπουλο.

Έχω παρατηρήσει πως πάντοτε κρατάτε κάποιο βιβλίο στα χέρια σας. Έχετε μεγάλη αγάπη στο διάβασμα φαντάζομαι…

Στο χωριό μου λέμε ότι πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι… Για να σας απαντήσω, η γνώση είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον υπάρχει στον κόσμο. Αυτό το διαπίστωσα κατά τη διάρκεια της πορείας μου μέχρι σήμερα. Επέλεγα, όμως, πάντα να διαβάζω τα καλά και χρήσιμα και όχι τα ευχάριστα και τα ξεκούραστα. Υπάρχουν ανεκτίμητοι θησαυροί τυπωμένοι στο χαρτί, που μπορούν να ανοίξουν δρόμους στον άνθρωπο και να διαπλάσουν χαρακτήρες στη νέα γενιά. Στους μαθητές μου λέω ότι αν διαβάζουν μια σελίδα από ένα ποιοτικό βιβλίο την ημέρα, στο τέλος της ζωής τους θα είναι πιο σοφοί από ανθρώπους με πτυχία και μεταπτυχιακούς τίτλους. Το ίδιο εφάρμοσα και εγώ.

Σήμερα διδάσκετε Εγκληματολογία, Σωφρονιστική, Αντεγκληματική Πολιτική και Ανακριτική στις Αστυνομικές Ακαδημίες της Ελλάδας και της Κύπρου. Τι άλλο συμβουλεύετε τους φοιτητές σας;

Τους συμβουλεύω να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες με θάρρος. Τους λέω ότι κάθε εμπόδιο ή στραβοπάτημα θα πρέπει να τους κάνει πιο δυνατούς και να μην τους απογοητεύει. Τους συμβουλεύω, επίσης, να μην εγκαταλείψουν ποτέ τα όνειρά τους. Να βάζουν μεγάλους στόχους και να κοιτούν ψηλά. Τέλος, αλλά πρώτα και κύρια, τους συμβουλεύω να προσπαθούν καθημερινά να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Εύκολα μπορείς να γίνεις καλός επαγγελματίας. Το δύσκολο στη ζωή είναι να γίνεις καλός και χρήσιμος άνθρωπος.

Από πού αντλείτε δύναμη για να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες της ζωής;

Η ζωή ήταν γενναιόδωρη μαζί μου. Ήμουν τυχερός, γιατί τίποτα δεν ήταν εύκολο για μένα. Όμως, συνάντησα τις δυσκολίες που μπόρεσα να αντιμετωπίσω και επωμίστηκα τα βάρη που κατάφερα να σηκώσω. Έπεσα πολλές φορές, αλλά πάντα σηκωνόμουν πιο δυνατός. Δεν παραιτήθηκα ποτέ, ούτε απογοητεύτηκα. Οι δυσκολίες με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Γνώριζα γιατί ξυπνάω κάθε πρωί και γιατί προσεύχομαι κάθε βράδυ. Όλα αυτά τα έμαθα από το σπίτι μου, γιατί γεννήθηκα σε μια καλή οικογένεια. Παίρνω δύναμη από τον Θεό και από την αγάπη των συμπολιτών μου. Προέρχομαι από την κοινωνία, ανήκω στην κοινωνία, λογοδοτώ καθημερινά μόνο σ’ αυτή.

 

Συνέντευξη στην Άννα Καραβοκύρη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 619