Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, ο Θανάσης Ζεμπίλης μιλάει στο «Π» για την ανασυγκρότηση της Βόρειας Εύβοιας μετά τις μεγάλες πυρκαγιές, για τη γνωριμία του με τον ιδρυτή της ΝΔ Κωνσταντίνο Καραμανλή, για τα αμφιθέατρα της Νομικής όπου φοίτησε, αλλά και για τις παιδικές αναμνήσεις του στη Χαλκίδα.

Είστε αυτό που λέμε «γέννημα-θρέμμα» Ευβοιώτης;

Ναι, αυτό ισχύει απόλυτα. Στον τόπο αυτό γεννήθηκα, μεγάλωσα, δραστηριοποιήθηκα επαγγελματικά και εξακολουθώ να ζω μέχρι σήμερα με την οικογένειά μου. Με τη σύζυγό μου Μαρία και τα δύο μας παιδιά, τον Γιώργο, μαθητή της Α’ τάξης Λυκείου, και την Έλενα-Παρασκευή, μαθήτρια της Γ’ τάξης Γυμνασίου.

Τώρα που ως βουλευτής πρέπει να βρίσκεστε πολύ συχνά στην Αθήνα, σκεφτήκατε να αλλάξετε τόπο διαμονής;

Ακόμα και τώρα, παρά τις κοινοβουλευτικές μου υποχρεώσεις, δεν εγκαταλείπω το νησί μου. Ο δεσμός μου με τον τόπο μου δεν είναι προσχηματικός. Δεν ανακάλυψα την Εύβοια για να γίνω βουλευτής. Ούτε βέβαια η εντοπιότητα μπορεί να είναι περιορισμένης διάρκειας, όσο διαρκεί μια πολιτική ιδιότητα! Αντίθετα, πρέπει να είναι δεσμός ζωής!

Πού γεννηθήκατε;

Γεννήθηκα το 1968 στη Χαλκίδα, στην ίδια γειτονιά όπου παλαιότερα ο παππούς μου, Αθανάσιος Θέμελης διατηρούσε ταβέρνα και χάνι. Αργότερα σε αυτό το χάνι, όταν έπαψε να έχει αυτήν τη λειτουργία, αμαξάδες της Χαλκίδας σταύλιζαν τα άλογά τους, γεγονός που με εντυπωσίαζε ιδιαίτερα όταν ήμουν μικρός. Πράγματι, μου έρχονται τώρα όλες αυτές οι εικόνες, βγαλμένες από μια άλλη, ονειρεμένη εποχή.

Τι άλλες αναμνήσεις έχετε από τα παιδικά σας χρόνια;

Οι παιδικές μου αναμνήσεις προέρχονται κυρίως από τις λαϊκές συνοικίες και τις αλάνες της πόλης. Με τους φίλους και τους συμμαθητές μου παίζαμε ποδόσφαιρο σε αυτοσχέδια γηπεδάκια, σε γειτονιές του κέντρου, όπως το Μακαρονάδικο και το Πλάτωμα. Το σκασιαρχείο από το σχολείο γινόταν παραδοσιακά στο Αλσύλιο της Κανήθου. Οι πρώτοι βραδινοί έξοδοι είχαν προορισμό την παραλία της πόλης, όπου εκεί στήναμε διάφορες φάρσες. Νομίζω ότι παραήμασταν μάλλον ζωηροί και πειραχτήρια.

Τελικά, σήμερα έχει αλλάξει πολύ η Χαλκίδα των παιδικών σας χρόνων;

Η Χαλκίδα των παιδικών μου χρόνων ήταν εντελώς διαφορετική. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη γειτονιά μου μεγάλοι σύγχρονοι δρόμοι σήμερα, όπως η Ωρίωνος και η Παπασκιαδά, ήταν τότε αδιάνοικτες. Η Χαλκίδα στις μέρες μας είναι μια μεγαλούπολη. Ο Δήμος Χαλκιδέων εντάσσεται πλέον στους μεγαλύτερους ΟΤΑ της χώρας, με πληθυσμό πάνω από 100.000 κατοίκους. Υπάρχει μεγαλύτερη κίνηση στους δρόμους και δέχεται μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Παράλληλα, όμως, διατηρεί τα χαρακτηριστικά μιας ανθρώπινης και φιλόξενης πόλης. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ζω σε αυτήν τη πόλη και σ’ αυτό το πανέμορφο νησί!

Οι γονείς σας ήταν πολιτικοποιημένοι;

Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι του καθημερινού μόχθου. Ο πατέρας μου ήταν δημόσιος υπάλληλος και η μητέρα μου βιβλιοπώλισσα. Δημιούργησαν μια οικογένεια πολύ δεμένη και αγαπημένη. Η οικογένειά μου ανήκε παραδοσιακά στον χώρο της Κεντροδεξιάς, αλλά χωρίς ιδιαίτερη κομματική δραστηριότητα.

Συνεπώς, δεν προέρχεστε από πολιτικό τζάκι…

Δεν προέρχομαι από κάποιο πολιτικό τζάκι. Ούτε στηρίχθηκα ως βουλευτής σε επιχειρηματικά κέντρα. Ό,τι έκανα, το έκανα μόνος μου! Έτσι, αυτό που εκπροσωπώ εγώ είναι η δυνατότητα ενός νέου ανθρώπου, γόνου μιας μεσοαστικής οικογένειας, χωρίς οικογενειακές πολιτικές καταβολές και χωρίς εξαρτήσεις, να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, να διακριθεί και να αναλάβει θέσεις ευθύνης. Με απώτερο σκοπό πάντα να φανεί χρήσιμος στο κοινωνικό σύνολο.

Πώς αποφασίσατε να μπείτε στη Νομική και να γίνετε δικηγόρος;

Νομίζω ότι αυτό ήρθε μόνο του. Ήταν κάτι που ταίριαζε στον χαρακτήρα μου. Άλλωστε, ήμουν και των θεωρητικών σπουδών. Η Νομική είναι μια επιστήμη με μεγάλη ευρύτητα γνωστικού αντικειμένου, που σίγουρα βοηθάει στην επεξεργασία του νομοθετικού έργου και στην κατανόηση του κοινωνικού φαινομένου.

Πώς ήταν τότε η φοιτητική ζωή; Ασχολούνταν οι φοιτητές με την πολιτική;

Ήταν σαφώς περισσότερο πολιτικοποιημένοι από ό,τι σήμερα. Συμμετείχαν στα συνδικαλιστικά δρώμενα και στο φοιτητικό κίνημα. Εγώ ήμουν πρόεδρος,για δύο χρόνια, του Συλλόγου των Φοιτητών της Νομικής. Ως σύλλογος εκδίδαμε και μια εφημερίδα, την «Απόπειρα», αλλά κάναμε και πολλές εκδηλώσεις. Υπήρχε, λοιπόν, έντονο φοιτητικό ενδιαφέρον για αυτές τις δράσεις, αλλά και γενικότερα για τις πολιτικές εξελίξεις.

Συνεπώς, στο πανεπιστήμιο ασχοληθήκατε πρώτη φορά με την πολιτική. Είχατε φανταστεί τότε, ως νεαρός φοιτητής, πως κάποια ημέρα θα μπείτε στη Βουλή;

Είχα ασχοληθεί και νωρίτερα με την ΟΝΝΕΔ Εύβοιας και τη μαθητική οργάνωση. Στο πανεπιστήμιο, ωστόσο, η εμπειρία των αμφιθεάτρων και της ιδεολογικής αντιπαράθεσης είχε ένταση, ζωντάνια και μαχητικότητα. Συμμετείχα στα πανσπουδαστικά συνέδρια και σε όλες τις φοιτητικές ζυμώσεις. Στην πορεία πέρασα και από τα ανώτατα καθοδηγητικά όργανα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Δεν μπορώ να πω, συνεπώς, ότι δεν είχα τέτοιες βλέψεις. Αυτό, όμως, που δεν περίμενα ήταν η ενασχόλησή μου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Και πώς προέκυψε αυτό;

Όταν ολοκλήρωσα τη στρατιωτική μου θητεία, βρέθηκα υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος, οπότε και προς έκπληξη όλων εξελέγην πρώτος σε ψήφους στην επαρχία Χαλκίδας. Ακολούθως, μετά από μία θητεία στην κομματική οργάνωση, ως πρόεδρος της ΝΟΔΕ Εύβοιας, δραστηριοποιήθηκα στα δημοτικά πράγματα της Χαλκίδας. Συγκεκριμένα, διατέλεσα δήμαρχος Χαλκιδέων την περίοδο 2007-2014. Και αυτό ήταν κάτι που δεν φανταζόμουν, όπως και το γεγονός ότι όλο αυτό θα το αγαπούσα τόσο πολύ!

Ποιες από τις μεγάλες πολιτικές φυσιογνωμίες του τόπου έχετε ξεχωρίσει και γιατί;

Καταρχήν, τον ιδρυτή της παράταξής μας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τον είχα συναντήσει ως φοιτητής στη δεξίωση που παρέθετε ετησίως ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας προς τιμήν των ακαδημαϊκών και πρυτανικών αρχών. Υπήρχε εκεί και εκπροσώπηση των φοιτητών. Εγώ εκπροσωπούσα στην εκδήλωση τους φοιτητές του ΑΠΘ, ως μέλος του πρυτανικού συμβουλίου του πανεπιστημίου. Μας ρώτησε εάν θέλουμε να ασχοληθούμε με την πολιτική και μας έδωσε συμβουλές για σεμνότητα, ταπεινότητα και λιτό δημόσιο βίο. Τον ακούγαμε ευλαβικά, με δέος, καθώς στα μάτια μας φάνταζε σαν ένας ζωντανός θρύλος. Βέβαια διακρίνω και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, που μιλούσε τη γλώσσα της ειλικρίνειας και ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του.

Είστε αισιόδοξος για την υλοποίηση του σχεδίου ανασυγκρότησης της Βόρειας Εύβοιας;

Παρακολουθώ στενά αυτό το μεγάλο εγχείρημα. Άλλωστε, για τον λόγο αυτόν άνοιξα πολιτικό γραφείο στη Βόρεια Εύβοια, στην Ιστιαία, προκειμένου να συμμετέχω πιο ενεργά στην προσπάθεια. Συνοπτικά θα πω ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο, ώστε να αναπτυχθούν κρίσιμες υποδομές και να γίνουν μεγαλόπνοα έργα σε μια περιοχή που ήταν καταδικασμένη στην απομόνωση και την υπανάπτυξη. Σήμερα δίνουμε κυριολεκτικά μάχη με τον χρόνο, για να κάνουμε τη Βόρεια Εύβοια πιο όμορφη, πιο παραγωγική και πιο ισχυρή από ποτέ!

Ποια είναι η παρακαταθήκη που αφήσατε ως δήμαρχος Χαλκιδέων;

Θα μπορούσα να πω για μεγάλα έργα υποδομών ή για έργα αναπλάσεων. Θα μπορούσα να αναφέρω το δίκτυο πεζοδρομήσεων και τη δημιουργία κοινόχρηστου αστικού χώρου στη πόλη της Χαλκίδας, τα κλειστά γήπεδα ή το μουσείο της Αρέθουσας και τις αποκαταστάσεις των μνημείων. Ή για το γεγονός ότι ο Δήμος Χαλκιδέων ήταν πρωταθλητής στις απορροφήσεις συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων. Για μένα,όμως, μεγαλύτερη αξία έχει ότι δημιουργήσαμε μια σχολή, μια αντίληψη, με κυρίαρχα συστατικά τη διαφάνεια και την εντιμότητα. Οι Χαλκιδείς γνώριζαν ότι σεβόμασταν και το τελευταίο ευρώ στη δημοτική διαχείριση. Και το λέω αυτό, γιατί στην πόλη μου οι δρόμοι είναι «στενοί» και γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας.

Ποιο είναι το προσωπικό στοίχημα που έχετε θέσει για τον τόπο σας;

Εδώ και περίπου τρία χρόνια βρίσκομαι στη πρώτη γραμμή της μάχης για όλα τα ζητήματα της εκλογικής μου περιφέρειας. Ωστόσο, μεγαλύτερη βαρύτητα δίνω στα έργα υποδομής και στους μεγάλους οδικούς άξονες. Τον βόρειο οδικό άξονα και τις παρακάμψεις Βασιλικού, Αμαρύνθου και Αλιβερίου. Άφησα τελευταίο το έργο της παράκαμψης Χαλκίδας-Αρτάκης-Ψαχνών, που δημοπρατήθηκε πρόσφατα. Είναι μια υπόθεση με την οποία ασχολούμαι συστηματικά, σχεδόν εμμονικά, από την περίοδο που ήμουν δήμαρχος Χαλκιδέων, δηλαδή εδώ και 15 χρόνια. Έτσι, όταν εκλέχθηκα βουλευτής, το μεγάλο μου στοίχημα ήταν η παράκαμψη Χαλκίδας.Λένε πολλές φορές ότι οι δήμαρχοι αντιμετωπίζουν τα έργα τους ως παιδιά τους. Αυτό είναι μάλλον υπερβολή. Στην προκειμένη περίπτωση όμως ισχύει απόλυτα. Νοιάζομαι για την παράκαμψη Χαλκίδας σαν να είναι παιδί μου!

Πώς είναι η καθημερινότητά σας; Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για εσάς;

Τα τελευταία χρόνια που έχω επιλέξει έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, έχω εντάξει και την άθληση στην καθημερινότητά μου.

Τι άθλημα κάνετε;

Καταπιάνομαι και με νέα αθλήματα όπως η θαλάσσια σανίδα (SUP), με την οποία διασχίζω μεγάλες αποστάσεις, παράλληλα βέβαια με την ακτογραμμή του παραλιακού μετώπου της περιοχής. Σε πιο σταθερή βάση ασχολούμαι με την κολύμβηση, το ποδήλατο, την αερόβια, τα βάρη. Επίσης, εδώ και είκοσι χρόνια ασχολούμαι με το χειμερινό σκι. Το τελευταίο είναι μάλλον και το πιο αγαπημένο μου, αλλά δυστυχώς ελάχιστα πλέον το απολαμβάνω.

 

Συνέντευξη στην Άννα Καραβοκύρη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 219