Άθλια προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης της τραγωδίας και της ανθρώπινης ελπίδας

Η ανείπωτη τραγωδία των μεταναστών, που σκόρπισε δέος και θρήνο στη χώρα μας και σε ολόκληρο τον κόσμο, έδωσε (δυστυχώς) ευκαιρία για εργαλειοποίησή της εκ μέρους κάποιων εδώ στην Ελλάδα μας, ώστε να προωθήσουν τις δικές τους –κομματικές– ατζέντες.

Οι πάσης φύσεως αλληλέγγυοι, αποθαρρημένοι από τη συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, βρήκαν ευκαιρία με την υδάτινη τραγωδία να βγουν από το «καβούκι»τους και να επιτεθούν με μια θεατρικώς οργισμένη αγανάκτηση.

Νεαρός Συριζαίος, που τον έχουν και πολλαπλώς απαθανατίσει οι κάμερες ως «μπιστικό» της Ζωής, που κρατούσε την ντουντούκα της, επιτέθηκε λεκτικά στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που έσπευσε στον τόπο της τραγωδίας. Την…κατηγόρησε ακόμη και επειδή φωτογραφήθηκε στον φράχτη του Έβρου. Και της φώναζε «ντροπή», παρέα με έξαλλη νεαρή δίπλα του, που κραύγαζε πως «η ΝΔ σκοτώνει τους μετανάστες»! Αργότερα, στις τηλεοράσεις, κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογούσαν «απόλυτα» τη συμπεριφορά των νεολαίων του κόμματος…

Ο Τσίπρας, πάλι προσπάθησε να τυμβωρυχήσει εκλογικά, δηλώνοντας ότι το ναυάγιο έγινε σε σημείο που «θα έπρεπε να είναι τα ελληνικά σκάφη». Μα ήταν! Άλλωστε αν δεν ήταν, ποιος έσωσε τους επιζώντες και περισυνέλλεξε τους νεκρούς; Επέλεξε όμως και μια αποστροφή που εμπεριείχε έναν άθλιο υπαινιγμό σε ό,τι αφορά τον αριθμό των διασωθέντων: «δεν καταφέρανε παρά το γεγονός ότι δεν είχε θάλασσα».Από κοντά και κάποιοι, «επαγγελματίες του ανθρωπισμού», να μιλούν στις τηλεοράσεις για «έγκλημα της ελληνικής κυβέρνησης»!

Σε όλους αυτούς φταίει η Ελλάδα, φταίνε τα κράτη που δεν ανοίγουν τα σύνορα. «Αυτή είναι η μοναδική λύση», λένε. Λες και, αν άνοιγαν, θα μπορούσε η Ευρώπη να αντέξει τα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων του Τρίτου Κόσμου, που θα εισέρρεαν.

Για τους χρυσοφόρους διακινητές, για τις καμουφλαρισμένες ΜΚΟ που έχουν επάγγελμα τον επικερδή ανθρωπισμό, δεν είχαν καμιά καταγγελία. Αλλά ας υποθέσουμε ότι ανοίγουμε τα σύνορα, όπως μερικοί εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ζητούν.Ότι μία ευρωπαϊκή χώρα δηλώνει ότι δέχεται στα προξενεία της αιτήσεις για τη χορήγηση βίζας. Από το να πνίγονται, ας έρθουν να δουλέψουν στις ευρωπαϊκές φάμπρικες. Για πόσο καιρό, νομίζετε, θα έστεκε όρθια η κυβέρνηση που θα το έκανε αυτό; Ανοιχτά σύνορα δεν πρόκειται να υπάρξουν, δεν γίνεται. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας το εξήγησε απλά στα παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ, που την κατηγόρησαν για τον φράχτη στον Έβρο. «Ο φράχτης προστατεύει την πατρίδα μου», τους είπε.Απάντησαν φωνάζοντας «ντροπή». Όπως κάποτε την εποχή των μνημονίων, που κάποιοι αποδοκίμαζαν και τον τότε Πρόεδρο Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Έτσι είναι: Άρνηση, ύβρεις,τοξικότητα. Κι αν ρωτήσεις π.χ. αυτούς τους νεολαίους τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε ο φράχτης στον Έβρο, δεν θα ήξεραν να σου απαντήσουν. Μόνο θα έβριζαν…

Η συζήτηση για ανοιχτά σύνορα δεν έχει κανένα νόημα. Δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα στη χώρα μας, για λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε, ασχέτως αν συμφωνούμε ή όχι. Και βέβαια δεν είναι οι κυβερνήσεις της Ευρώπης που υψώνουν τους φράχτες. Είναι οι κοινωνίες, οι λαοί της Ευρώπης. Και οι κυβερνήσεις πράττουν αυτό που, ενστικτωδώς, θα έκανε κάθε οργανισμός όταν αισθάνεται ότι απειλείται. Όπως απειλήθηκε η χώρα μας το 2020 με εκείνη την οργανωμένη ομαδική εισβολή μεταναστών στον Έβρο.

Αλλά και τότε ο ΣΥΡΙΖΑ… κοίταζε αλλού. Προσπάθησε και τότε να εκμεταλλευτεί την ανθρώπινη ελπίδα. Αλλά η ανθρώπινη ελπίδα και ο όλεθρος, που προκλήθηκε στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Πύλου, δεν αφήνουν περιθώρια για σπέκουλα. Αυτή η ανείπωτη τραγωδία δεν μπορεί να γίνεται «εμπόρευμα» στο πολιτικό αφήγημα μιας προεκλογικής περιόδου ως ρεβάνς στην οποιαδήποτε ιδεοληψία. Δυστυχώς η υπευθυνότητα, την οποία είχε…υποσχεθεί ο κ. Τσίπρας, μετά τη συντριπτική ήττα που υπέστη στις εκλογές της 21ης Μαΐου,με τις αλλαγές που θα είχε επιφέρει στο κόμμα του και την πολιτική του συμπεριφορά, έχει ναυαγήσει στα…απόνερα της νέας τοξικότητας.

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

 

Προβολές: 116