Τέλος εποχής στις προβλέψεις των δημοσκόπων για ευθύγραμμες και λογικές εξελίξεις στην πολιτική σκακιέρα. Οι κοινωνίες άλλαξαν και οι ψηφοφόροι έγιναν απρόβλεπτοι. Η κοινή λογική είναι είδος προς εξαφάνιση στην πολιτική και το απρόσμενο κερδίζει. Ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους ζει στα όρια της φτώχειας. Μπορείτε να προβλέψετε με βεβαιότητα την ψήφο του;

Τέλος εποχής σε όσους αρέσκονται στην κριτική, αλλά ποτέ στην αυτοκριτική. Σχολιάζουν, λοιδορούν, διαφωνούν με τα έργα των αντιπάλων τους, αλλά ποτέ δεν παραδέχονται τα λάθη των ίδιων. Η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί το σύνολο του πολιτικού προσωπικού υπεύθυνο για την ακρίβεια, την έλλειψη στέγης αλλά και τη φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας των πολιτών. Τα εκλογικά σωσίβια σωτηρίας ελάχιστα και η αποχή από την κάλπη τεράστια!

Τέλος εποχής για όσους πολιτικούς δεν υιοθετούν τη φράση του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη «Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω», με αποτέλεσμα να αποφεύγουν την ανάληψη ευθύνης λόγω πολιτικού κόστους και να τη μεταθέτουν στους πολίτες.

Τέλος εποχής για τους επαγγελματίες της πολιτικής, με προϋπηρεσία μόνο σε κομματικά γραφεία, βουλευτικά έδρανα και αυτοδιοικητικούς θώκους. Όσοι δεν μας έσωσαν τα τελευταία χρόνια, θέλουν παράταση νέας θητείας για να μας σώσουν ή να συνταξιοδοτηθούν με πλήρεις αποδοχές;

Τέλος εποχής η γνωστή σε όλους ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, προνόμιο να μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα. Τυποποιημένες φράσεις, κοινοτοπίες, βαρύγδουπες δηλώσεις για εντυπωσιασμό και προπαγάνδα.

Τέλος εποχής στους χούλιγκανς της πολιτικής, στους γυρολόγους κομμάτων, στους «πιανωστασιδήδες» στα τηλεοπτικά παράθυρα, για να συνεχίσουν το αειθαλές μοντέλο παραποίησης της πραγματικότητας.

Τέλος εποχής στην ακραία ρητορική ταξίματος. Στην παλάμη και ούτω βοήσωμεν! Στα λεγόμενα μνημονιακά χρόνια αλλά και μετά, άπαντες οι πολιτικοί αποδείχθηκαν απελπιστικά αναξιόπιστοι. Ταξίματα που μείνανε ταξίματα!

Τέλος εποχής στις ιδεολογίες, αριστερού και δεξιού πρόσημου, μιας ξεπερασμένης γενιάς. Ιδεολογίες με κοινό παρονομαστή τους διορισμούς, τα επιδόματα, την τακτοποίηση των «ημετέρων». Κοινό το DNA τους.

Τέλος εποχής και για την Αυτοδιοίκηση μετά το «έγκλημα» της κομματικοποίησής της. Από Αυτοδιοίκηση κινδυνεύει να γίνει ετεροδιοίκηση, με γνωστά τα αποτελέσματα.

Τέλος εποχής για τις ελίτ των κομμάτων. Νέοι παίκτες από το «πουθενά» παίρνουν τις πρώτες θέσεις,τα μεγάλα αξιώματα, και διαγράφουν ακόμη και ιστορικά στελέχη.

Τα ύστερα του κόσμου!

 

του Θανάση Παπαμιχαήλ

Επικοινωνιολόγος, συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 31