Ένας 61χρονος από την Ελευθερούπολη Καβάλας, πέθανε μπροστά στα μάτια του γιου του.

«Στη μέση ήταν ο πατέρας μου, προσπαθούσε να έρθει σε εμένα, τον τραβούσα εγώ, τον τραβούσε και από την άλλη μεριά ο Χάρος, δυστυχώς με κέρδισε», είπε ο γιος του 61χρονου στην εκπομπή Live News και Mega.

Ο 61χρονος από την Ελευθερούπολη περίμενε τον γιο του στο καφέ που δουλεύει να σχολάσει. Μία ξαφνική αδιαθεσία τον έκανε να πέσει κάτω στο πεζοδρόμιο. «Μιλούσαμε, γελούσαμε. Λέω ”άντε μπαμπά πάμε σπίτι σιγά σιγά” και βγαίνω να φύγουμε μαζί. Τον άκουσα, έβηξε, γύρισα, καθόταν στο πίσω σκαμπό και πέφτει αναίσθητος εκεί πέρα» περιέγραψε ο 18χρονος, προσθέτοντας: «Έτρεξα πάνω του, έκανα ό,τι μπορούσα να κάνω. Είχε τις αισθήσεις του, προσπαθούσε να ανασάνει, του έλεγα ”κρατήσου πατέρα, θα τα καταφέρουμε”, με κοιτούσε μέσα στα μάτια σαν να μου έλεγε ”σταμάτα”».

Ο νεαρός, εξήγησε ακόμη πως άρχισε να του κάνει ΚΑΡΠΑ ενώ κόσμος μαζεύτηκε γύρω τους με μία κοπέλα να φτάνει εκεί με έναν απινιδωτή στα χέρια. «Είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά έτσι με είχε διαμορφώσει ο πατέρας μου, να μην φοβάμαι, να μπορώ να βοηθάω τον κόσμο», ανέφερε ο 18χρονος.

Ταυτόχρονα, κάλεσαν στο Κέντρο Υγείας Ελευθερούπολης, όμως το ένα και μοναδικό ασθενοφόρο που υπήρχε, δεν ήταν διαθέσιμο. «Πήραν τηλέφωνο τα παιδιά που ήταν δίπλα στο Κέντρο Υγείας Ελευθερούπολης, έχει ασθενοφόρο, αλλά δυστυχώς το ασθενοφόρο έλειπε σε άλλο χωριό για άλλο περιστατικό», είπε ο αντιδήμαρχος Παγγαίου Ανδρέας Καλλινικίδης.

Αμέσως μετά κάλεσαν το ΕΚΑΒ. Οι διασώστες έφτασαν από την Καβάλα, όμως ήταν πλέον αργά για τον άτυχο άνδρα. Η καρδιά του τον είχε προδώσει. «Τον είχα δει ότι δεν ήταν πολύ καλά. Μία εβδομάδα πιο νωρίς είχε ζαλιστεί έξω από το σπίτι», είπε ο γιος του 61χρονου, απευθύνοντας έκκληση να υπάρξουν περισσότερα ασθενοφόρα για να σωθούν άλλες ανθρώπινες ζωές.

«Καλό θα ήταν να βάλουν 1-2 ασθενοφόρα παραπάνω, δεν γίνεται για 32.000 κατοίκους να υπάρχει ένα. Από μικρό παιδί με μεγάλωσε ο πατέρας μου, με ανέθρεψε, μου έμαθε τρόπους, να είμαι δυνατό παιδί. Ένιωθα ότι παλεύαμε με τον Χάρο μισή ώρα. Προσπαθούσα να τον κρατήσω. Ο πατέρας μου με κοιτούσε στα μάτια, μέσα στην ψυχή μου. Πάλεψα, αλλά δεν μπόρεσα να τον κρατήσω. Έφυγε με την περηφάνεια ότι ο γιος του δεν φοβήθηκε εκείνη τη στιγμή», είπε.