Οι αλλαγές που δρομολόγησε η κυβέρνηση, όπως η επιστολική ψήφος και κυρίως η μεταρρύθμιση του Ποινικού Κώδικα και το φορολογικό, είναι όντως γενναίες, διότι έρχονται σε σύγκρουση με καθεστηκυίες αντιλήψεις ως προς τη συμμετοχή των πολιτών στη λειτουργία της δημοκρατίας και την αντιμετώπιση της εκτεταμένης παραβατικότητας.

Με την επιστολική ψήφο θα δοθεί η δυνατότητα συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία και των πολιτών που για διάφορους λόγους δυσκολεύονται να προσέλθουν στα εκλογικά τμήματα ή διαμένουν στο εξωτερικό, ενώ η αυστηροποίηση του ποινικού πλαισίου, ειδικά όσον αφορά την μικροπαραβατικότητα, αποτελεί μια άμεση κοινωνική ανάγκη και θα βοηθήσει στην ενίσχυση της «αίσθησης δικαίου» (χαρακτηριστική η περίπτωση της ατιμωρησίας για τη «συμμορία των ΑΤΜ» με τον γνωστό τράπερ).

Πέρα όμως από τις γενναίες αλλαγές που έχει προχωρήσει η κυβέρνηση, θα πρέπει να υπάρξει σύντομα και ένα συγκροτημένο μεταρρυθμιστικό σχέδιο που θα οδηγήσει στην περίφημη αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και τη λειτουργία της αγοράς. Το φαινόμενο της αισχροκέρδειας μεγάλων ομίλων είναι χαρακτηριστικό μιας αγοράς που κυριαρχείται από ολιγοπωλιακές πρακτικές και έλλειψη υγιούς ανταγωνισμού. Το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί μόνο με την επιβολή μεγάλων προστίμων, που ορθώς βεβαίως επιβάλλονται, αλλά και με θεσμικές παρεμβάσεις, όπως η ενίσχυση του θεσμικού ρόλου της Επιτροπής Ανταγωνισμού.

Το άλλο μεγάλο στοίχημα για την οικονομία είναι η αύξηση των μισθών και του πραγματικού εισοδήματος, γιατί, μακροπρόθεσμα, η οικονομία έχει εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο χαμηλής παραγωγικότητας, χαμηλών αμοιβών και χαμηλού επιπέδου διαβίωσης. Πώς μπορούμε όμως να φτάσουμε μεσοπρόθεσμα σε ένα επίπεδο ικανοποιητικών αμοιβών και αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης;Οι κυβερνήσεις ευρωπαϊκών χωρών καταφεύγουν σε διάφορες πρακτικές.

Ο ένας,π.χ.,τρόπος είναι με αναγκαστικές διατάξεις του κράτους, που επιβάλλει δια νόμου πλαφόν στις τιμές και αυξήσεις των μισθών. Αυτή η γνωστή (αποτυχημένη όμως κατά πως φαίνεται) συνταγή καταστρατηγεί την έννοια της ελεύθερης οικονομίας και υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ο άλλος τρόπος, που απαιτεί γενναίες αλλαγές, είναι η μείωση των ασφαλιστικών, φορολογικών και επιδοματικών επιβαρύνσεων της μισθωτής εργασίας, οι λελογισμένες αυξήσεις μισθών και συντάξεων και άλλες ρυθμίσεις, ώστε να γίνουν οι υψηλότερες αμοιβές ελκυστικές και για τους εργαζόμενους και τους εργοδότες.

Αυτήν την πολιτική ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση και ελπίζεται ότι θα έχει θετικό αντίκτυπο γενικότερα στην οικονομία. Μαζί βεβαίως με τις μεγάλες αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί και το μεταρρυθμιστικό σχέδιο,που θα οδηγήσουν στην περίφημη αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου.

Μετά από 13 χρόνια σκληρής προσαρμογής, η Ελλάδα έχει κατακτήσει ένα σοβαρό επίπεδο αξιοπιστίας ως προς τη διαχείριση του χρέους και των ελλειμμάτων. Τώρα, με πολιτική σταθερότητα, που υπάρχει, τη δημοσκοπική ηγεμονία και τον καθαρό εκλογικό ορίζοντα,είναι η ώρα για την εφαρμογή ριζικών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία, ώστε να παραχθεί το μέρισμα που είναι κρίσιμα απαραίτητο για τη σταθερότητα και την κοινωνική ισορροπία.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 53