Γνωστή η ρήση του (άλλοτε) πρωθυπουργού της Μ. Βρετανίας Χάρολντ Μακμίλαν, όταν δημοσιογράφος τον ρώτησε τι φοβάται περισσότερο: «Τα γεγονότα, αγαπητέ μου, τα γεγονότα», απάντησε.

Σήμερα, αν απευθύναμε αυτή την ερώτηση στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, το πιθανότερο να παίρναμε την ίδια απάντηση. Ίσως όχι γιατί τον «φοβίζουν» τόσο τα σημερινά «γεγονότα» της καθημερινότητας, και όσα έχουν σχέση με την «έξω», αλλά και την εσχάτως εμφανιζόμενη «έσω» αντιπολίτευση, όσο ότι είναι θέματα, που, όπως υποστηρίζει μερίδα του πολιτικού κόσμου, μπορεί να απειλήσουν μεσοπρόθεσμα την πολιτική του κυριαρχία και ίσως και την κυβερνητική συνοχή. Είναι όμως έτσι; Και ποια είναι αυτά τα «γεγονότα»;

Στο συνεχιζόμενο πρόβλημα της ακρίβειας και της οικονομικής δυσπραγίας, αλλά και στο θέμα της αντιμετώπισης της οπαδικής βίας, για τα οποία η αντιπολίτευση εμφανίζεται να έχει…λόγο ύπαρξης, προστέθηκαν και «γεγονότα» (επίσκεψη Ερντογάν, συζήτηση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και εσωτερική διαχείριση των μεταναστών), για τα οποία ο Μητσοτάκης φαίνεται να αποκτά (;)μια κάποια εσωκομματική αντιπολίτευση.

Τα «γεγονότα» αυτά όμως μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα και τις σταθερές και να ανατρέψουν καταστάσεις από τη μία στιγμή στην άλλη; Έως τώρα, ο Μητσοτάκης είχε την… πολυτέλεια να μην έχει σοβαρό εσωκομματικό αντίπαλο (ή μάλλον υπονομευτή). Αλλά, λίγο η επίσκεψη Ερντογάν, λίγο οι υποθέσεις των ομόφυλων ζευγαριών, λίγο η εσωτερική διαχείριση των μεταναστών, και ο Σαμαράς κατάφερε να συγκροτήσει μια κάποια εσωκομματική αντιπολιτευτική ατζέντα, που όμως δεν φαίνεται να δημιουργεί πρόβλημα κυβερνητικής συνοχής.Κι αυτό γιατί οι προσωπικές θέσεις που ανέπτυξε ο πρώην πρωθυπουργός και στις τρεις περιπτώσεις (ακραίες κατά πολλούς) είτε δεν δικαιώθηκαν από τα «γεγονότα» είτε δεν βρίσκουν ανταπόκριση σε μεγάλη μερίδα πολιτών. Παράγοντες του Μαξίμου μάλιστα εκτιμούν ότι η εκδήλωση αντιθέσεων, με σκληρό μάλιστα ιδεολογικό αποτύπωμα, είναι φυσικό απότοκο της εξέλιξης της ΝΔ σε έναν πολυσυλλεκτικό σχηματισμό ευρύτερο από την ιστορικότητά του. Γι’ αυτό, λένε, οι εσωκομματικές εντάσεις δεν συνιστούν αποσυσπείρωση.

Υπάρχουν ιδεολογικές διαφοροποιήσεις εντός της ΝΔ; Σαφώς υπάρχουν. Όπως υπήρχαν και θα υπάρχουν σε κάθε κόμμα εξουσίας με ποσοστά άνω του 40%. Στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, και δη τις τελευταίες ημέρες, μια σειρά από πολιτικές διαφοροποιήσεις και στελεχών της ΝΔ από την κυβερνητική γραμμή, με προεξάρχοντα τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, ερμηνεύθηκαν ως προβληματικές για τη συνοχή του κόμματος και δυνητικά απειλητικές για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η πρώτη «ανάγνωση» όμως δείχνει ότι οι εσωκομματικές εντάσεις δεν συνιστούν αποσυσπείρωση.Αντίθετα μάλιστα, και κατά τις εκτιμήσεις κυβερνητικών παραγόντων, η ικανότητα έκφρασης πολύ διαφορετικών, ακόμη και εκ διαμέτρου αντίθετων απόψεων, στο ίδιο κομματικό πλαίσιο, είναι προϋπόθεση πολιτικής κυριαρχίας – και αυτή, με τη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων, την έχει κατακτήσει η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.

Και αλήθεια, πόσο μεγάλες είναι οι διαφορές του Μητσοτάκη από τον Σαμαρά στην εφαρμοσμένη πολιτική; Ακόμα και στα Ελληνοτουρκικά, τελικά πόσο «κακή ιδέα» ήταν η επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα;

Εκεί που η πολιτική προσέγγιση των δύο ανδρών απέχει, πράγματι, είναι τα ζητήματα των δικαιωμάτων και δη αυτά της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.Αλλά και στο «γεγονός» αυτό οι διαφορές είναι επί μέρους και αφορούν«γάμο και τεκνοθεσία».Να δούμε όμως πρώτα το νομοσχέδιο που θα καταθέσει (όταν το καταθέσει) η κυβέρνηση και τις «λεπτομέρειες» που θα περιλαμβάνει,και μετά ο καθείς να τοποθετηθεί. Αλλά και για το επίδικο που προκάλεσε την τρέχουσα ρήξη: Είναι δυνατόν να υποστηρίζει κάποιος ότι η κυβέρνηση της ΝΔ ασκεί φιλομεταναστευτική πολιτική; Εξίσου αστείο είναι να νομίζεις ότι μπορείς με μαγικά μέτρα να δώσεις λύσεις σε ένα από τα πλέον πολύπλοκα προβλήματα του 21ου αιώνα. Μπορεί να μη θέλει η δεξιά της Δεξιάς να δοθούν προσωρινές άδειες εργασίας σε ανθρώπους που έφθασαν πριν από χρόνια παρανόμως στην Ελλάδα, θα πρέπει όμως να μας εξηγήσει πώς θα διαχειριστεί αυτούς και άλλους, πολλούς χιλιάδες, που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή χωρίς χαρτιά στη χώρα. Θα τους διώξει προς άγνωστο προορισμό; Θα τους επιστρέψει στις πατρίδες τους; Με ποιον τρόπο; Η Ευρώπη στρέφεται δεξιότερα – αυτή είναι μια αυταπόδεικτη αλήθεια. Και το Μεταναστευτικό, το οποίο ο Αντώνης Σαμαράς χειρίστηκε ως πρωθυπουργός μία δεκαετία νωρίτερα, παίζει ρόλο σε αυτήν τη στροφή, όχι όμως τόσο για την ταυτοτική, όσο περισσότερο για την οικονομική πτυχή του. Κάτι, όμως, που στην Ελλάδα δεν ισχύει, καθώς, αν υπήρχαν διαθέσιμοι 30.000 εργάτες γης, τότε δεν θα υπήρχε και η σχετική τροπολογία.

Πάντως είναι ξεκάθαρο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, που εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν στο πολιτικό σκηνικό, δεν επηρεάζονται από «γεγονότα» τύπου «εσωτερικής αντιπολίτευσης». Ούτε όμως, κατά πως φαίνεται, και από τα «γεγονότα της αντιπολίτευσης». Δηλαδή τις ζυμώσεις που εκτυλίσσονται στο… ισόγειο της πυραμίδας, όπου το (δεύτερο δημοσκοπικά) ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ και η Νέα Αριστερά αλληλοσπρώχνονται για να καταλάβουν τον περισσότερο δυνατό χώρο. Από άλλου τύπου «γεγονότα» ίσως επηρεαστεί η περίφημη κυριαρχία. Προβλήματα, όπως η ακρίβεια, η καθημερινότητα των πολιτών και η ανασφάλειά τους, στα οποία και ρίχνει όλο το βάρος για να δώσει λύσεις. Και ελπίζει πως θα καταφέρει.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο 

 

Προβολές: 67