Εντάξει, το team building seminar(ανάπτυξη ομαδικού πνεύματος) της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ… πέρασε στην ιστορία, αλλά επειδή ο αρχηγός, ιδιοκτήτης της βίλας των Σπετσών, υπόσχεται «επανάληψη του εγχειρήματος», δεν μπορεί να το αφήσουμε έτσι στη… μοίρα του, μια και δεν θύμιζε τίποτε από εκείνα τα παλιά, καλά, λαϊκά γλέντια με χύμα ρετσίνα, προβατίνα στα κάρβουνα και αντάρτικα τραγούδια.

Για να είμαστε δίκαιοι, βέβαια, θα πρέπει να πούμε πως, κατά το παρελθόν, υπήρξαν άπειρες τέτοιου είδους συνεδριάσεις στα υψίπεδα του Κολωνακίου και σε γνωστό εμβληματικό καφέ, όπου, με αφορμή έναν εσπρέσο και ένα γαλλικό κρουασάν, τα στελέχη αγωνιούσαν, αναζητούσαν λύσεις και, κυρίως, προφήτευαν μετά μεγίστης βεβαιότητας πως ο καπιταλισμός καταρρέει οσονούπω.

Βέβαια αναμένουμε τώρα να δούμε στην πράξη την παραχθείσα πολιτική αυτής της καινοφανούς για την ιστορία και παράδοση του ΣΥΡΙΖΑ ομαδικής συνεδρίασης στις Σπέτσες, η οποία ήλθε να συμπληρώσει μια σειρά άλλων κινήσεων και πρωτοβουλιών, στόχος των οποίων δεν είναι άλλος από το να σχηματισθεί νέα εικόνα του κόμματος στα μάτια των μελών που απέμειναν και των πάντα βιαστικών ψηφοφόρων του.

Δυστυχώς, για αυτούς, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν άλλα πράγματα, καθόλου κολακευτικά για την ηγεσία του κόμματος και τελείως απογοητευτικά για μέλη και οπαδούς. Καλά τα PowerPoint και οι προτζέκτορες, καλές οι συνεδριάσεις και οι αυτάρεσκες δηλώσεις προβεβλημένων στελεχών στα διαλείμματα των συνεδριάσεων – κανείς δεν έχει λόγο να αμφισβητήσει τις καλές προθέσεις. Τι θα γίνει όμως με την πολιτική;

Με τις εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης; Με τη στρατηγική ανάκαμψης του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία ούτε καν αναφέρθηκε ο νέος αρχηγός στις Σπέτσες. Τέσσερις μήνες μετά την εκλογή του, ουδείς έχει καταλάβει από πού ήρθε και, κυρίως, πού θέλει να πάει ο Στέφανος Κασσελάκης και μαζί του ό,τι έχει απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ιδεολογικό στίγμα ανύπαρκτο, χαοτική στρατηγική, πολιτική ενσυναίσθηση κάτω από τη βάση και η νέα ηγετική ομάδα αναζητείται από τη Μακρόνησο μέχρι τις Σπέτσες.Αν σε αυτά προσθέσουμε και το ζήτημα της κριτικής εξέτασης τόσο της κυβερνητικής θητείας, όσο και της αντιπολιτευτικής στάσης, σίγουρα ακόμη και ένας τυφλός θα μπορούσε να δει πως πρόκειται για μία συσσωρευμένη καυστική ύλη που περιμένει το αναμμένο σπίρτο για να λαμπαδιάσει.

Είναι ξεκάθαρο πως σήμερα το κόμμα αυτό που μεσουράνησε την προηγούμενη δεκαετία, πέραν της φυσιολογικής εσωστρέφειας μετά από απανωτές εκλογικές ήττες, αντιμετωπίζει προβλήματα ταυτότητας και νοήματος ύπαρξης στο πολιτικό σκηνικό.Θα μπορέσει να βρει τον δρόμο προς την πολιτική ή θα βαλτώσει στις εσωκομματικές ίντριγκες και στη διαρκή απαξίωσή του στα μάτια της κοινωνίας; Θα το μάθουμε με σιγουριά τους επόμενους λίγους μήνες, ίσως και τον Ιούνιο των ευρωεκλογών. Μέχρι τότε, ραντεβού στο επόμενο team building seminar.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο