Την Τρίτη 13 Φεβρουαρίου εορτάσαμε την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου. Αν και προσωπικά πιστεύω πως το ραδιόφωνο πρέπει να το τιμούμε καθημερινά! Είναι αλήθεια. Το ραδιόφωνο γιορτάζει όλο τον χρόνο. Βέβαια στις 13 Φεβρουαρίου έγιναν αφιερώματα, αν όχι από όλους, αλλά από τους περισσότερους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ακούσαμε ειδικές εκπομπές, συνεντεύξεις από παλιούς μετρ του ραδιοφώνου, που έκαναν γνωστές «ραδιοφωνικές τρέλες» στην εποχή τους!

Με ρώτησαν: «Πώς ζήσατε εσείς το ραδιόφωνο;». Χαμογέλασα και απάντησα χωρίς πολλές λέξεις. «Στη δική μας εποχή, το ραδιόφωνο είχε μεγάλη αξία.Όταν εγώ πήγα στο τότε ΕΙΡ (το ραδιόφωνο), ήταν 30 ετών».

Με την ευκαιρία να πούμε πως το ραδιόφωνο στη δική μας εποχή ήταν εκείνο που μετέφερε παντού τις ειδήσεις. Να φανταστείτε πως όλοι περίμεναν το πρωί να ακούσουν την εκπομπή «Κάθε Μέρα Παντού». Να μάθουν τα γεγονότα και τα παράξενα όχι μόνο της Ελλάδος αλλά από όλο τον κόσμο. Οι «φίλοι οδηγοί» αλλά και οι πάντες, με ανοικτά τα αυτιά τους, ήθελαν να πληροφορηθούν τι γίνεται στους δρόμους της χώρας (κίνηση και όχι μόνο), με το «ένθετο» το οποίο είχα τη χαρά να παρουσιάσω ζωντανά για πάνω από τριάντα 30 χρόνια, από το ειδικό στούντιο που οι τεχνικοί μας είχαν δημιουργήσει στα γραφεία της Τροχαίας. Η ακροαματικότητα αυτής της εκπομπής έφτανε στο 100%!
Πρέπει ακόμη να υπογραμμίσω πως η ταυτότητα του κρατικού ραδιοφώνου ήταν η ιστορική εκπομπή «Τα Χρονικά της Ημέρας». Οι ακροατές, που δεν την «έχαναν ποτέ», είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τα γεγονότα της ημέρας με ηχογραφημένα στιγμιότυπα από διάφορες εκδηλώσεις. Με ομιλίες του πρωθυπουργού, των υπουργών και άλλων κρατικών λειτουργών, και όχι μόνο.

Εκεί όμως που πρέπει να σταθώ περισσότερο είναι στο γεγονός πως το απόγευμα της Κυριακής όλη η Ελλάδα παρακολουθούσε την περιγραφή των ποδοσφαιρικών αγώνων. Ενώ στις οκτώ το βράδυ της Κυριακής, οι πάντες, όπου κι αν βρίσκονταν, άκουγαν ακόμη και από το τρανζιστοράκι τους (μόδα της εποχής) τα «Αθλητικά Χρονικά»! Θυμάμαι πως μέσα σε 45’ οι ακροατές είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ηχογραφημένα τα γκολ από τις ζωντανές απογευματινές περιγραφές, κριτική των αγώνων, δηλώσεις των πρωταγωνιστών και ανταποκρίσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ήταν μια εκπομπή όπως αυτές που σήμερα παρακολουθούμε από την τηλεόραση. Μπορώ να πω μάλιστα με βεβαιότητα πως η ραδιοφωνική εκπομπή ήταν καλύτερη!

Τα δελτία ειδήσεων έδιναν πάντα την πραγματικότητα. Ειδήσεις μέσα από την πηγή τους. Και όχι όπως σήμερα, που το Google δίνει την είδηση και την οποία ακούς με τα ίδια λόγια από όλα τα ραδιόφωνα! Και δυστυχώς οι συνάδελφοι δεν αλλάζουν ούτε λέξη. Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα και δεν αλλάζει.

Είναι αλήθεια. Η μαγεία του ραδιοφώνου είναι μεγάλη. Σου δίνει τη δυνατότητα να μαθαίνεις –όπου κι αν είσαι– τα πάντα! Και φυσικά να φαντάζεσαι πώς είναι ο δημοσιογράφος ή ο παρουσιαστής! Ακριβώς το αντίθετο από την τηλεόραση…

Προσωπικά, εκείνη την περίοδο (από το 1968 και για 50 χρόνια!) είχα καταφέρει τον κόσμο να ακούει ραδιόφωνο (καμία σχέση με το σημερινό!) και να μη χάνει εκπομπή. Και το πιο σπουδαίο, είχα κάνει τους ακροατές να λένε: «Το είπε ο Κοντονής!». Ήταν ιδιαίτερη χαρά και μεγάλη τιμή για εμένα. Και το γιατί το καταλαβαίνουμε όλοι.

 

Γράφει ο Γιώργος Κοντονής

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 153