Δεν είναι στυλ, είναι «ανάγκη»
Ας μην γελιόμαστε, όλοι κάποια στιγμή είδαμε αυτήν την πολύ μικρή τσεπούλα και χώσαμε το δαχτυλάκι μας μέσα, ασυνείδητα, καθαρά από περιέργεια. Εν τέλη μάθατε ποτέ γιατί όλα τα τζιν έχουν αυτήν την μπροστινή μικρή δεξιά τσέπη στην ήδη υπάρχουσα κανονική; Αν όχι, γι’ αυτό είμαι εδώ!
Σαν φυσιολογικός άνθρωπος και περίεργος, ταυτόχρονα, που είμαι, δοκίμασα να βάλω κέρμα και σκέφτηκα τότε «αααα ναι καλέ είναι για 2ευρα», ναι και; Φαντάζομαι πως κανένας σχεδιαστής δεν είπε «ας βάλω ένα μικρό τσεπάκι να βάζουν τα ψιλά τους να παίρνουν πιο γρήγορα το καρότσι στο σούπερ μάρκετ χωρίς να ανοίγουν τσάντες και να ψάχνουν πορτοφόλια». Οπότε πάμε να τα πάρουμε με την σειρά…
Η αρχή του τζιν
Το πρώτο τζιν κατασκευάστηκε από τον Levi Strauss γύρω στο 1850 στην Αμερική. Ο Levi αρχικά πουλούσε το σκληρό καραβόπανο με το οποίο έφτιαχναν τέντες στα βαγόνια στα ορυχεία. Η ανάγκη, όμως, των χρυσοθήρων που εργάζονταν εκεί για ανθεκτικά ρούχα εργασίας, του έδωσε την ιδέα να χρησιμοποιήσει το ύφασμα αυτό για να φτιάξει παντελόνια. Όπως ήταν αναμενόμενο τα παντελόνια έγιναν ανάρπαστα με την κυριαρχία τους να συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Γιατί όλα όμως έχουν αυτή τη μικρή τσεπούλα στα δεξιά;
Ο ίδιος ο Levi την έφτιαξε στο πρώτο κιόλας παντελόνι, προκειμένου να βάζουν οι άνθρωποι εκεί τα ρολόγια τσέπης! Ναι σωστά σκέφτηκες! Αυτά τα στρογγυλά με το καπάκι και την αλυσιδίτσα, που είναι τόσο vintage και όλοι είδαμε έναν πατέρα ή ένα παππού να το κρατάει. Μάλιστα η τσέπη βρίσκεται στη δεξιά πλευρά καθώς πάνω από το 90% των ανθρώπων είναι δεξιόχειρες.
Επίσης θα ήθελα να επισημάνω γιατί για κάποιο λόγο έχουμε στο μυαλό μας πως αυτά τα ρολόγια τα είχαν μόνο «πλούσιοι», πως τότε δεν υπήρχαν ρολόγια χειρός, οπότε όλοι είχαν…τσέπης!
