Από την παραδοσιακή εποχή του γνωστού μας «Γκόρτσου», περάσαμε στην εποχή του Facebook, του Τwitter και γενικά στην ιντερνετική επικοινωνία.
Ιδιαίτερα μετά την εντυπωσιακή εκλογή, πριν από κάποια χρόνια, του Μπαράκ Ομπάμα στην Αμερική, αλλά και πρόσφατα την εκλογή προέδρου κόμματος, που αποδόθηκε στη χρήση των νέων τεχνικών μέσων ίντερνετ. Στην κυριολεξία, από άσημοι πολιτικοί, έγινε διάσημοι και ο ένας και ο άλλος.
Η χρήση των νέων μέσων επικοινωνίας εφαρμόζεται από νέους ηλικιακά πολιτικούς, από «φτασμένους» πολιτικούς, αλλά και ιδιαίτερα από νέους υποψήφιους πολιτικούς σαν ένα συμπλήρωμα στη χρήση των παραδοσιακών μέσων προεκλογικής εκστρατείας, όπως τηλεόραση, ραδιόφωνο, Τύπος.
Η προεκλογική εκστρατεία ενός πολιτικού μέσω των νέων μέσων κοστίζει λιγότερο και είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για την προσέγγιση και τη μετάδοση του μηνύματος σε ένα στοχευμένο κοινό, τη νεολαία, που δύσκολα μπορεί να το προσεγγίσει ένας πολιτικός.
Ο συνδυασμός νέων μέσων και παραδοσιακών θα βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό την προσωπική εικόνα του πολιτικού, θα αυξήσει την αναγνωρισιμότητά του και να κάνει πιο αποτελεσματική και αποδοτική την επικοινωνία του. Άλλωστε η συνταγή του πρώτου διδάξαντος Ομπάμα είναι αλάνθαστη, μέχρι στιγμής.
Είναι γνωστό ότι το διαδίκτυο εμπλουτίζεται μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότερο με υπηρεσίες που διευκολύνουν κάθε χρήστη να αποκτήσει ένα νέο μεγάλο κοινωνικό περίγυρο φίλων και γνωστών και που χρησιμεύει να περνά ένα πολιτικός τα μηνύματα και τις απόψεις του.
Η χώρα μας δεν είναι ακόμη τόσο ώριμη τεχνολογικά και επικοινωνιακά, ώστε να επενδύσει κανείς το πολιτικό του μέλλον ή την τύχη της υποψηφιότητάς του πάνω σε διαδικτυακές πλατφόρμες και μόνο.
Από την άλλη πλευρά, δεν έχει την επιλογή να εξαιρέσει το διαδίκτυο από τα εργαλεία προβολής, διότι μπορεί να θεωρηθεί, και όχι άδικα, τεχνολογικά «αμόρφωτος» ή καθυστερημένος. Μια προσωπική σελίδα, ένα ηλεκτρονικό newsletter, ένας λογαριασμός στο Χ, χθεσινό Τwitter, ένα κανάλι στο YouΤube και ένα λιτό αλλά χρηστικό site είναι τα απαραίτητα επικοινωνιακά «όπλα» στην πολιτική καριέρα, προεκλογικά και μετεκλογικά.
Στο κάτω-κάτω δεν έχετε να χάσετε ούτε πολύ χρόνο, ούτε πολύ χρήμα. Μπορεί να μη γίνετε πλανητάρχης η πρόεδρος κόμματος, αλλά μην ξεχνάτε ότι και εκείνοι από χαμηλά ξεκίνησαν!
του Θανάση Παπαμιχαήλ
Επικοινωνιολόγος, συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)
