Θα μπει σε τροχιά κανονικότητας το κόμμα της «πρώτη φορά Αριστεράς» με την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου στην ηγεσία; Θα αφήσει πίσω του την εποχή της τοξικότητας και της παιδικής χαράς, ανοίγοντας νέα σελίδα, όπως προανήγγειλε ο νέος αρχηγός; Πολάκη επιτρέποντος, το μέλλον θα δείξει, αλλά είναι βέβαιο πως ο βαριά τραυματισμένος ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί τώρα να αφήσει πίσω του αυτό το τραυματικό παρελθόν. Η εκλογή του νέου αρχηγού και μάλιστα από τον πρώτο γύρο δείχνει να είναι η «λογικότερη» επιλογή. Και αυτό ίσως σηματοδοτεί ένα βήμα προς την κανονικότητα.
Ο Σωκράτης Φάμελλος είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, χωρίς ροπή προς τον τοξικό λαϊκισμό που χαρακτηρίζει τον λόγο στον οποίο μας έχει συνηθίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι θα περιμένουν τώρα να κάνει μια «νέα αρχή» για το κόμμα που πριν από πέντε χρόνια ήταν στην κυβέρνηση και σήμερα απειλείται από μονοψήφια ποσοστά. Το ευρύτερο περιβάλλον πάντως και η σημερινή εικόνα του δεν το ευνοούν. Μία εικόνα, η οποία «τσαλακώθηκε» με την υποψηφιότητα και αμέσως μετά με την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη. Ένα πρόσωπο μακριά από την ελληνική πραγματικότητα και εντελώς άσχετο με την Αριστερά έθεσε υποψηφιότητα για το μεγαλύτερο, διαχρονικά, κόμμα αυτού του χώρου. Και έγινε αμέσως δεκτή, χωρίς ουδείς να αναζητήσει το πολιτικό «πόθεν» του. Έτσι, έχοντας την «ευλογία» του «ιστορικού ηγέτη» και την υποστήριξη στελεχών πρώτης γραμμής, ο ουρανοκατέβατος Κασσελάκης έγινε αρχηγός.
Επί 15 μήνες, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε «πολιτική» μέσω της προσωπικής ζωής του αρχηγού του. Ένα ολόκληρο κόμμα σερνόταν πίσω από τις «εμπνεύσεις» του, που άλλαζαν από μέρα σε μέρα. Ήταν υποχρεωμένο να παρακολουθεί τις επιχειρήσεις του, τα σπίτια του, τους γάμους του. Για άλλο τον εξέλεξαν (να σταματήσει την κατρακύλα) και αλλού τους οδηγούσε: στην πλήρη απαξίωση και στον κατήφορο προς τον γκρεμό.
Ήταν αναπόφευκτο να αρχίσει η επιχείρηση αποκλεισμού του από τη νέα κούρσα για τη αρχηγία. Αυτό που έπρεπε να γίνει τον Σεπτέμβριο του 2013 (να μην του επιτραπεί τότε να θέσει υποψηφιότητα) έγινε τώρα, έστω και με τρόπο που ευτέλισε κάθε έννοια εσωκομματικής διαδικασίας.
Με την εκλογή Φάμελλου επελέγη η πιο συνεκτική λύση για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μία λύση που εξασφαλίζει την επιβίωση, πατώντας και πάνω στη συμμετοχή που, δεδομένων των συνθηκών, ήταν μεγάλη.
Και καθώς στηρίζεται από το κομματικό κατεστημένο, είναι πολύ πιθανό να εξασφαλίσει την ηρεμία. Έχει όμως δύο προβλήματα. Πρώτον, ενδέχεται να αντιμετωπίσει τον ασφυκτικό έλεγχο του κομματικού κατεστημένου και το… «έχω το 43%» του Παύλου Πολάκη. Και δεύτερον, πολλοί θα τον θεωρήσουν «αχυράνθρωπο» του Τσίπρα ή, τέλος πάντων, μεταβατική λύση μέχρι να επιστρέψει ο «μεγάλος». Συμπέρασμα: Αν η εκλογή Φάμελλου δώσει μια έστω μικρή δημοσκοπική ώθηση, ο νέος αρχηγός θα έχει γυρίσει σελίδα και η κανονικότητα θα έχει επιστρέψει. Αν όχι, πάμε για… σχίσιμο της σελίδας.
του Φώτη Σιούμπουρα