Η τελευταία πράξη της ανείπωτης τραγωδίας στα Τέμπη ξεκίνησε από την ώρα που μετά την ταυτοποίηση οι σοροί, με ό,τι είχε απομείνει από τα βλαστάρια, δόθηκαν στους γονείς και στους συγγενείς για την ταφή.

Η Ελλάδα βυθίστηκε και πάλι στο πένθος. Οι υποσχέσεις από την πολιτεία ίδιες, όπως κάθε φορά που «η τραγωδία μάς χτύπησε την πόρτα». «Οι έρευνες θα είναι εξονυχιστικές. Οι ένοχοι, οι υπεύθυνοι, όσο ψηλά και αν βρίσκονται θα τιμωρηθούν παραδειγματικά». Και το «Ποτέ ξανά» κυριαρχεί παντού!

Όμως ο χρόνος περνά, η τραγωδία αρχίζει να ξεχνιέται (αλίμονο σε αυτόν που έφυγε και στην οικογένειά του που τον έχασε) και ουδείς πλέον ενδιαφέρεται. Και «οι υποσχέσεις», οι «παραδειγματικές τιμωρίες», το «ποτέ ξανά», δυστυχώς, έμειναν μόνο λόγια!

Πιστεύω πως αυτήν τη φορά, στην τραγωδία των Τεμπών στην οποία χάσαμε νέα παιδιά, φοιτητές που αποτελούσαν το μέλλον αυτής της χώρας, οι υποσχέσεις να τηρηθούν. Ελπίζω η επιτροπή να κάνει ελεύθερη και χωρίς εμπόδια τη δουλειά της, ώστε να φθάσει στο ζητούμενο που είναι «τις πταίει;». Νομίζω πως αυτήν την φορά οι ένοχοι, όσο ψηλά και εάν είναι, «θα καθίσουν στο σκαμνί». Και η Δικαιοσύνη θα αποφασίσει. Οι νεκροί, τα παιδιά που δεν έφταιγαν σε τίποτα και έφυγαν για το μεγάλο και χωρίς γυρισμό ταξίδι τους, οι γονείς τους, οι συγγενείς αλλά και όλοι οι Έλληνες να πάρουν απαντήσεις στα πολλά «πώς και γιατί;».

Αυτήν τη φορά ας γίνουν όλα όπως πρέπει και γρήγορα, ώστε να προλάβουμε τον χρόνο της λησμονιάς! Άλλωστε, πολλά είναι τα παραδείγματα. Τραγωδίες που στιγμάτισαν την Ελλάδα και ξεχάστηκαν στη συνέχεια. Ποιος θυμάται σήμερα τι έγινε στις 26 Σεπτεμβρίου 2000, με το επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο «Σάμινα» με τους 81 νεκρούς; Στο τροχαίο δυστύχημα στα Τέμπη στις 3 Απριλίου 2003 με21 μαθητές νεκρούς; Στη μεγάλη και τρομακτική φωτιά στον Νομό Ηλείας στις 24 Αυγούστου 2007, με 63 νεκρούς; Και στο ολοκαύτωμα στις 23 Ιουλίου 2018 στο Μάτι με τους 104 νεκρούς; Ουδείς. Εκτός από τους συγγενείς που έχασαν τον άνθρωπό τους. Και δεν θέλω να επαναλάβω αυτό που είχε πει το 2000 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης: «Αυτή είναι η Ελλάδα!».

Ο ναύαρχος Ιωάννης Εγκολφόπουλος, καλός φίλος, μου θύμισε τι έγινε το 1947, όταν η αγγλική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει στις ΗΠΑ πως αδυνατούσε να συνεχίσει την ενίσχυση της ελληνικής κυβέρνησης.

Τότε, ο Αμερικανός πρόεδροςΤρούμαν, προκειμένου να έχει «απευθείας»άποψη, έστειλε έναν δικό του άνθρωπο, τον Πολ Πόρτερ, ο οποίος ύστερα από έναν μήνα στην Ελλάδα έστειλε στον Τρούμαν την εξής επιστολή:

«Εδώ δεν υπάρχει κράτος! Υπάρχει μόνο μία ιεραρχία πολιτικών, ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Μοναδική τους έννοια, η κατάκτηση της εξουσίας. Σε ολόκληρη τη χώρα, οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίες δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχες δεν αποθηκεύουν προμήθειες. Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη! Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ενός συστήματος επιδομάτων (σ.σ.: από τότε υπήρχαν!), με αποτέλεσμα κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι να κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερο από τον βασικό μισθό τους. Η δημόσια διοίκηση δεν είναι σε θέση να προβεί ούτε στην είσπραξη φόρων ή την επισκευή δρόμων. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλη πολιτική εκτός από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια, απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος! Στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια για τη διαιώνιση των προνομιών μιας μικρής κλίκας που έχει την έδρα της στην πλατεία Κολωνακίου!
Υπογραφή, Πολ Α. Πόρτερ».

Εάν λοιπόν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να γράψει ιστορία, το «Ποτέ ξανά» επιτέλους ας το κάνει πράξη!

 

Γράφει ο Γιώργος Κοντονής

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 38