Από τον Μάρτιο του περασμένου χρόνου, από την αρχή της πανδημίας δηλαδή, η Κατερίνα, η οποία εργάζεται σε μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία, τους 8 από τους 12 μήνες δουλεύει από το γραφείο στο σαλόνι του σπιτιού της. Συμμετέχει μέσω zoom σε συσκέψεις, διαβάζει και γράφει emails και αποστέλλει καθημερινά τα σχετικά reports στη Διεύθυνση. Σε μια παρόμοια κατάσταση και ο Σωτήρης, ο οποίος έχει διοικητική θέση σε έναν οργανισμό του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Από ένα πρόχειρο γραφείο στο διαμέρισμά του συνεχίζει να εργάζεται, ωσάν να ήταν στα γραφεία του οργανισμού.

Είναι μερικά από τα παραδείγματα των αλλαγών που έφερε η επέλαση της πανδημίας στον τρόπο που εργαζόμαστε. Αλλαγές που ήλθαν για να μείνουν. Όχι επειδή ο κορονοϊός θα υπάρχει για πάντα στη ζωή μας. Αλλά γιατί η τεχνολογία με τις νέες πλατφόρμες (zoom, webex κ.λπ.) δίνει νέες δυνατότητες και ταυτόχρονα δημιουργεί νέες προκλήσεις για επιχειρήσεις και εργαζομένους.

Σε αυτό το νέο περιβάλλον, πώς θα οργανώνεται το ωράριο ενός υπαλλήλου; Με ποιον τρόπο θα ελέγχεται η τήρηση των κανόνων που θεσπίζονται; Είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που ανακύπτουν.

Η κυβέρνηση, επιχειρώντας, μεταξύ άλλων, να δώσει απαντήσεις σε κάποια από αυτά τα ερωτήματα και να δώσει λύση σε προβλήματα που ανακύπτουν, παρουσίασε ένα νέο εργασιακό νομοσχέδιο, το οποίο κατέθεσε στη Βουλή προς συζήτηση, όπως και το περί τηλεργασίας σχέδιο νόμου.

Ποια η αντίδραση της αντιπολίτευσης; «Εργασιακό οδοστρωτήρα» το χαρακτήρισαν η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και ο Γιάννης Ραγκούσης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΙΝΑΛ είπε πως «η ζωή γίνεται λάστιχο», το ΚΚΕ μίλησε για «φτηνά κόλπα» και το ΜέΡΑ25 ψάχνει να βρει «σε τι κόσμο ζει ο Χατζηδάκης». Και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανήγγειλε από τη Χαλκίδα «πάλης ξεκίνημα, νέους αγώνες», υποστηρίζοντας ότι «η κυβέρνηση Μητσοτάκη κήρυξε πόλεμο στον κόσμο της εργασίας». Κουβέντα όμως για την ταμπακιέρα, τον… «πόλεμο» δηλαδή που είχαν κηρύξει οι πρώην πρωτοκλασάτοι υπουργοί Ξενογιαννακοπούλου και Ραγκούσης, όταν θεσμοθέτησαν το 2010 τη δυνατότητα ευέλικτου ωραρίου. Ή όταν επί ΣΥΡΙΖΑ εφαρμοζόταν η διευθέτηση του χρόνου εργασίας με συλλογικές συμβάσεις στον ΟΤΕ, στα ξενοδοχεία, στην Alpha Bank, στην ΗΒΗ. Ή που επίσης επί ΣΥΡΙΖΑ υπεγράφη η Κοινοτική Οδηγία 1158/2019 για την εφαρμογή της διευθέτησης και με ατομικές συμβάσεις για τους γονείς. Εντάξει, δεν είναι υποχρεωμένος ο κ. Τσίπρας να θυμάται τι ακριβώς είχε ψηφίσει ο ίδιος και τι είχε υλοποιήσει ο καθένας από τους πρώην Πασόκους υπουργούς και στελέχη που κατέληξαν στην αγκαλιά του. Όμως στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει κατά της κυβέρνησης (και) για το εργασιακό νομοσχέδιο, ας μην ακυρώνει και όσα σωστά (για το εργασιακό) υιοθέτησε ως πρωθυπουργός. Να θυμίσουμε τη λειτουργία της Παπαστράτος ΑΒΕΣ σε 7ήμερη βάση επί 24ώρου, με τέσσερις μέρες εργασίας σε κυλιόμενες βάρδιες και δύο μέρες ανάπαυσης.

Με την κυβέρνηση η αντιπολίτευση, και δη η αξιωματική, μπορεί να διαφωνεί όσο θέλει. Αυτός είναι εν μέρει και ο ρόλος της. Δουλειά όμως των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι να δίνουν απαντήσεις και στα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας και όχι να στρουθοκαμηλίζουν. Και η Κατερίνα και ο Σωτήρης, που δουλεύουν ήδη με τον τρόπο τού αύριο, χρειάζονται απαντήσεις και λύσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Διαφορετικά θα τα προσπεράσουν, όπως τα έχει ήδη προσπεράσει η πραγματικότητα, η οποία, κατά πώς φαίνεται, αφήνει πίσω της και την αντιπολίτευση.

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο