Στην αρχή της διεύρυνσης της κομματικής βάσης των πολυσυλλεκτικών κομμάτων φαίνεται ότι οδηγεί το τέλος των παραδοσιακών ιδεολογιών, μια διαδικασία που ξεκίνησε αργά και σταθερά πριν από την εμφάνιση της μνημονιακής, δεκαετούς κρίσης και εξελίσσεται ραγδαία κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Η επιθυμία για «υβριδικά» κόμματα, δηλαδή ολίγον από κάθε ιδεολογία και μακριά από την «καθαρότητα» που προέβαλλε μέχρι χθες. Διαφορετικά, η επαφή με την εξουσία είναι ανέφικτη.

Κάποτε, η μετακίνηση ενός πολιτικού προσώπου από τον έναν πολιτικό χώρο στον άλλον θεωρείτο «αποστασία». Αντίθετα, σήμερα είναι απλά μια «μεταγραφή», όπως συμβαίνει στις αθλητικές ομάδες, ή ακόμη και συστράτευση σε έναν κοινό σκοπό, σύμφωνα με τη δήλωση του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η αλήθεια είναι ότι, στην πολιτική, άλλοτε πληρώνεσαι για να κάνεις τη μεταγραφή σε μια θέση εξουσίας, και άλλοτε για να εξασφαλίσεις τη θέση σου στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Το «είδα το φως το αληθινό» και μπήκα είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε!

Μια ματιά στους τελευταία εκλεγμένους στο Κοινοβούλιο επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές και αρκετές εξόφθαλμες παραφωνίες προσώπων, που έχουν ως αποτέλεσμα να «βγαίνουν στα κάγκελα» κορυφαία, και μη, στελέχη των μεγάλων κομμάτων.

Σε «ατομικό» επίπεδο, η ανάγκη πολιτικής επιβίωσης τους αναγκάζει να κάνουν τη γνωστή «κωλοτούμπα», πηγαίνοντας εκεί όπου λοιδορούσαν, αλλά και το κόμμα να τους συγχωρεί και να ανοίγει τις αγκάλες του!

Φυσικά, για αρκετούς γηγενείς πολιτευτές αλλά και εκλεγμένους, που έχουν «μουσκέψει» κομματικές φανέλες, οι προσχωρήσεις «ξένων» θεωρούνται χτύπημα κάτω από τη ζώνη και απειλή, σε θέσεις στα ψηφοδέλτια και σε κυβερνητικά έδρανα. Επιβραβεύονται όσοι επιδίδονται στο άλμα επί κοντώ!

Όταν ένα κόμμα θέλει να «ξανοιχτεί» και προς άλλες πολιτικές κατευθύνσεις και δεξαμενές ψηφοφόρων, πρέπει πρώτα να στεγανοποιήσει το δικό του κομματικό ακροατήριο και τις περισσότερες φορές να το κανακέψει με το δέλεαρ της πιθανής εξουσίας.

Η στρατηγική των δύο γραμμών, Κεντροδεξιά-Δεξιά ή Κεντροαριστερά-Αριστερά, αλλιώς «πατάω σε δύο βάρκες» εγκυμονεί κινδύνους «πνιγμού»! Δεν βγαίνει τις περισσότερες φορές.

Τα νέα «φλερτ» των δύο κομμάτων εξουσίας με το γνωστό κόμμα του Κέντρου δημιουργούν ένα νέο ρευστό σκηνικό και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πού θα κάτσει η μπίλια. Οι εσωκομματικές εκλογές για την αρχηγία του κόμματος δημιουργούν νέες συνθήκες και η τελική επιλογή του προσώπου, του νικητή, θα βάλει τα θεμέλια της νέας συνεργασίας του κόμματος.

Φυσικά, ένας εκλογικός αιφνιδιασμός θα ανατρέψει κάθε πρόβλεψη για την εξέλιξη του πολιτικού σκηνικού.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι είμαστε μπροστά στο τέλος των ιδεολογιών, στο «ξεπάγωμα» του πολιτικού σκηνικού και στις νέες δυνατότητες για νέα κυβερνητικά σχήματα.

του Θανάση Παπαμιχαήλ, επικοινωνιολόγου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 6