Φλεβάρης 2020: Ο Covid-19 χτυπά την πόρτα της πατρίδας μας. Φόβος, περιορισμοί, lockdown, ανασφάλεια.

Νοέμβρης 2021: Πάνω από 800.000 καταγεγραμμένα κρούσματα και πάνω από 16.000 συμπολίτες μας που χάθηκαν. Πάνω από 5 εκατομμύρια νεκροί σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Μοναδικό ανάχωμα στη θλίψη, που προκαλούν οι παραπάνω αριθμοί, είναι το εμβόλιο, το πιο ισχυρό όπλο που διαθέτουμε κατά του ιού, μαζί βέβαια με την αυξημένη ατομική ευθύνη που μπορούμε να επιδείξουμε τηρώντας τα μέτρα προστασίας.

Κι ενώ θα περίμενε κανείς, κάτω από αυτές τις ακραίες συνθήκες και τις κρίσιμες καταστάσεις, ότι θα επιδεικνύαμε αποφασιστικότητα και κοινή λογική, απ’ ό,τι φαίνεται μια σημαντική μερίδα συμπολιτών μας επιλέγουν να διαφοροποιηθούν αποφασίζοντας να μην εμβολιαστούν και, σε κάποιες περιπτώσεις, να μην τηρούν ούτε τα στοιχειώδη μέτρα!

Και όσο κι αν οι απόψεις τους είναι σεβαστές στο πλαίσιο του δημοκρατικού διαλόγου, υπάρχουν αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα που βασίζονται σε πραγματικά και επιστημονικά δεδομένα, που καθιστούν την συμπεριφορά τους τουλάχιστον ανεξήγητη.

Πώς μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι στην Ελλάδα, με ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης οριακά πάνω από 60%, θρηνούμε 50-60 νεκρούς τη μέρα, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός για χώρες με χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη –όπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία– αυξάνεται κατά 300% με 600%, και για χώρες με υψηλή εμβολιαστική κάλυψη –όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία– γίνεται μονοψήφιος; Πώς μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών μας, που καταλήγουν από τις επιπλοκές του κορονοϊού ή εισάγονται στις μονάδες εντατικής θεραπείας, είναι ανεμβολίαστοι;

Το τέταρτο κύμα του Covid-19 δοκιμάζει τις αντοχές των Συστημάτων Υγείας παγκοσμίως και μεταξύ αυτών και της Ελλάδας. Η θωράκιση του Συστήματος Υγείας από την κυβέρνηση με την πρόσληψη προσωπικού και την κατακόρυφη αύξηση στις ΜΕΘ, αλλά και το πρόγραμμα εμβολιασμών, δεν είναι δυστυχώς αρκετά για να ανακόψουν την προέλαση της πανδημίας. Όσο κάποιοι επιμένουν να σπάνε την αλυσίδα, μη εμβολιαζόμενοι ή μη τηρώντας τις οδηγίες των ειδικών, θα θέτουν σε κίνδυνο την υγεία τη δική τους αλλά και του συνόλου. Όπως και στις περισσότερες κρίσιμες στιγμές της ανθρωπότητας, τίποτα δεν συγκρίνεται με την αποτελεσματικότητα και την ισχύ της ομοψυχίας και της συντονισμένης δράσης. Το «εμείς» πάνω από το «εγώ» τού Μακρυγιάννη γίνεται επίκαιρο για ακόμη μία φορά κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες. Όταν η αίσθηση της ατομικής ευθύνης εναρμονιστεί μ’ αυτήν της συλλογικής, τότε το τελειωτικό «χτύπημα» κατά του ιού θα αρχίσει να συντελείται.

 

του Κώστα Βλάση

Βουλευτής Αρκαδίας της ΝΔ, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 106