Αφού από όλες τις πλευρές αναγνωρίζεται πως ο εμβολιασμός είναι μονόδρομος, μήπως θα έπρεπε, έστω και τώρα, να προχωρήσουμε στην υποχρεωτικότητα είτε στο Δημόσιο, είτε στον Στρατό, είτε στην Αστυνομία και πάντως σε όσους εργαζομένους έρχονται σε επαφή με κόσμο;

Σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις, η καινούργια χρονιά που ξημερώνει θα μας βρει να (εξακολουθούμε) να μετράμε καθημερινά και στη χώρα μας εκατοντάδες κρούσματα και η πίεση στο υγειονομικό μας σύστημα είναι προφανές πως θα συνεχίσει να δοκιμάζεται πολύ περισσότερο από τα προηγούμενα κύματα της πανδημίας. Ανεξάρτητα αν τα συμπτώματα της νέας μετάλλαξης «Όμικρον» είναι ηπιότερα ή όχι, το σίγουρο είναι πως μπήκαμε σε μια νέα δοκιμασία, η οποία αφορά μεν κυρίως τους ανεμβολίαστους, αλλά δεν πρόκειται να αφήσει ανέγγιχτους στο σύνολό τους και τους εμβολιασμένους. Παράλληλα όμως, ο νέος χρόνος μάς απειλεί και σε ένα άλλο επίπεδο: Το οικονομικό. Και τούτο, γιατί όλοι οι παράγοντες της αγοράς προεξοφλούν και ένα κύμα ακρίβειας που θα είναι εξίσου σαρωτικό για την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων. Το μείγμα, επομένως, της ακρίβειας με το τσουνάμι της πανδημίας μπορεί να αποδειχθεί εκρηκτικό και σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις εργάζονται προς την κατεύθυνση καλύτερης αντιμετώπισης της κρίσης.

Μια γρήγορη ματιά στο τι συμβαίνει γύρω μας στην Ευρώπη και την Αμερική, στην Αυστραλία και την Ασία (όπου υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία) θα πείσει ακόμα και τον πιο καχύποπτο ότι οι κυβερνήσεις, σε αδρές γραμμές, κάνουν όλες τα ίδια ή περίπου τα ίδια. Και σωστές κινήσεις και αρκετά λάθη στα δύο χρόνια διαχείρισης της απίστευτης αυτής κρίσης. Αν έκλεισαν στο παρά πέντε ή και στο και πέντε οι οικονομίες, λίγη σημασία έχει τελικά από χώρα σε χώρα. Αυτό που μέτρησε και μετράει είναι πόσοι έκαναν εμβόλια (και μάλιστα τρεις δόσεις), ώστε να αντιμετωπίσουν τον ιό πιο εύκολα και να μην καταλήξουν στο νοσοκομείο ή στην άλλη ζωή και, φυσικά, η κατάσταση στα Συστήματα Υγείας που αντιμετωπίζουν την πίεση. Όπου πίεση, για να αντιληφθούμε το μέγεθος, υφίσταται ακόμα και το γερμανικό ΕΣΥ, που στέλνει ασθενείς με Covid προς νοσηλεία στο εξωτερικό.

Όσον αφορά στα δικά μας, γενική είναι η εκτίμηση ότι η κυβέρνηση από την αρχή της κρίσης της πανδημίας έπραξε τα σωστά και τώρα ορθώς δεν προχώρησε μέσα στις γιορτές σε πιο σκληρά μέτρα που θα «εξίσωναν» τη ζωή των εμβολιασμένων με τους ανεμβολίαστους, αφού αυτά δεν υπαγορεύονται άλλωστε και από τα νούμερα, από το επιδημιολογικό φορτίο που βλέπουν οι επιστήμονες αυτή την ώρα. Όμως, επειδή η καταιγίδα της «Όμικρον» σαρώνει και αφού από όλες τις πλευρές αναγνωρίζεται πως ο εμβολιασμός είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση της πανδημίας και των συνεπειών της σε κοινωνία και οικονομία, μήπως θα έπρεπε, έστω και τώρα, να προχωρήσουμε στην υποχρεωτικότητα είτε στο Δημόσιο, είτε στον Στρατό, είτε στην Αστυνομία και πάντως σε όσους εργαζομένους έρχονται σε επαφή με κόσμο; Δεν νοείται να κυκλοφορούν σήμερα ανεμβολίαστοι πουθενά, ούτε καν στα σούπερ-μάρκετ, στα φαρμακεία, στα νοσοκομεία, γιατί καθένας από αυτούς ενδέχεται να καταλαμβάνει τη θέση στο νοσοκομείο ενός εμβολιασμένου πολίτη που μπορεί να νοσήσει. Η «Όμικρον» είναι μια αφορμή να τελειώνουμε με το 15%-20% υπέρ του 80%-85% του κόσμου που έχει κάθε δικαίωμα στη σωστή περίθαλψη. Και η αντιπολίτευση προς την κυβέρνηση ας σταματήσει επιτέλους να εκφράζεται με άναρθρες κραυγές του τύπου «αν έχετε τα σκώτια, κάντε εκλογές» (Πολάκης στο fb) ή με κάτι γενικότητες περί ενισχύσεως του Συστήματος Υγείας και των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, όταν όλοι ξέρουν ότι η παρούσα κυβέρνηση, στο πλαίσιο των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας, ενίσχυσε τόσο πολύ το Σύστημα Υγείας και τα ΜΜΜ, όσο ποτέ. Με ελπίδες και προσδοκίες πως δεν θα έχουμε άλλες αρνητικές εκπλήξεις, γιατί ήδη οι υφιστάμενες είναι πολύ βαριές, ας υποδεχτούμε το 2022. Καλή χρονιά!

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

 

Προβολές: 100